Józef Bielejec

Józef Bielejec

major saperów
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1897 Starachowice
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 Katyń
Przebieg służby
Lata służby	1918–1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	4 pułk saperów Departament Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych, 2 pułk saperów Wyższa Szkoła Inżynieryjna Szefostwo Saperów
Główne wojny i bitwy	wojna polsko-ukraińska bitwa o Lwów wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa: kampania wrześniowa
Odznaczenia
,

Józef Bielejec (ur. 2 lutego 1897 w Starachowicach, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major saperów Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Urodził się w rodzinie Franciszka i Joanny ze Świderków^[1]. Członek POW, uczestnik wojny 1920 r., obrońca Lwowa^[2]. W latach 1921–1924 w Szkole Podchorążych Saperów w Warszawie^[1], 1924–1928 w 4 pułku saperów^[2] w stopniu podporucznika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku.

Mianowany porucznikiem ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1921 roku w korpusie oficerów inżynierii i saperów. W 1928 roku służył w Departamencie Inżynierii Ministerstwa Spraw Wojskowych, pozostając w kadrze oficerów saperów^[3].

W latach 1929–1934 wykładowca w Szkole Podchorążych w Warszawie^[2], 1935–1938 na stażu pułkowym w 2 pułku saperów w Puławach i na kursie w Wyższej Szkole Wojennej, wykładowca w Wyższej Szkole Inżynieryjnej. W 1932 roku w Szefostwie Saperów Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie^[4]. Majorem został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 roku i 22. lokatą w korpusie oficerów saperów^[5].

W pierwszych dniach kampanii wrześniowej 1939 roku wysłany z Modlina do Brześcia wraz z grupą saperów w celu stworzenia ośrodka szkolenia saperów. W czasie podróży otrzymał rozkaz wysadzenia mostu nad Bugiem. 16 września wraz z grupą trzech podchorążych został wzięty do niewoli przez szpicę oddziałów gen. Guderiana. Przewieziony do więzienia w Brześciu^[6]. Przekazany w ręce Sowietów i osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku^[2]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w lesie katyńskim i tam pogrzebany w bezimiennej mogile zbiorowej, gdzie od 28 lipca 2000 roku mieści się oficjalnie Polski Cmentarz Wojenny w Katyniu^[7][8]. W miejscu tym prowadzone były ekshumacje i prace archeologiczne^[9]. W 1943 roku jego ciało zostało zidentyfikowane w toku ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 77^[10][2], a przy zwłokach znaleziono: zaświadczenie o szczepieniu w obozie w Kozielsku, kartę wizytową oraz list od p. Zofii z Sandomierza^[11][12][13]. Figuruje na liście wywózkowej z 1 kwietnia 1940^[2] i liście PCK (AM) 077^[14].

Był żonaty, miał syna Jerzego^[2].

• Krzyż Walecznych ^[2]
• Medal Niepodległości^[2]
• Krzyż Legionowy^[15]
• Państwowa Odznaka Sportowa^[15]
• Odznaka Pamiątkowa 4 Batalionu Saperów^[15]

Zobacz wiadomość w serwisie Wikinews pt. 2007-11-09: Pierwszy dzień uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[16][17][18]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[19][20][21].

8 marca 2015 roku m.in. jego nazwisko zostało umieszczone na tablicy pamiątkowej poświęconą 46 ofiarom mordu w Katyniu związanych z puławskim 2 Pułkiem Saperów Kaniowskich w kościele Matki Boskiej Różańcowej, Lubelska 7 w Puławach^[22].

22 kwietnia 1990 roku został upamiętniony na tablicy w kościele parafialnym Świętej Trójcy przy ulicy Kościelnej w Starachowicach^[23], a także 10 kwietnia 2011 roku na pomniku poświęconym ofiarom zbrodni katyńskiej z 1940 roku i ofiarom tragedii Smoleńskiej z 2010 roku, na terenie tej samej parafii^[24][25].

17 września 2007 roku wmurowano tablice z nazwiskami pomordowanych na pomniku „Krzyż Ofiar Zbrodni Katyńskiej” na skwerze Ofiar Zbrodni Katyńskiej przy zbiegu ul. Jadwigi Kaczyńskiej i Chopina w Starachowicach^[24].

• jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
• obozy NKWD dla jeńców polskich
• ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu

• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik Oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
• Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.

• https://www.ogrodywspomnien.pl/index/showd/1332
• https://nekropole.info/pl/Jozef-BIELEJEC