Irena Bieniek-Kotela
| Data i miejsce urodzenia |
13 grudnia 1922 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
18 października 2013 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Irena Bieniek-Kotela (ur. 13 grudnia 1922 w Warszawie, zm. 18 października 2013 tamże) – polska architekt i urbanistka, autorka opracowań i publikacji poświęconych architekturze Warszawy, Częstochowy i miast Śląska.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodziła się w rodzinie Czesława Bieńka i Heleny z Kobylińskich (1899–1967)[1], nauczycielki. Była siostrą Krystyny Bieniek, artystki grafik oraz siostrą cioteczną Szymona Kobylińskiego. Uczyła się na pensji Leonii Rudzkiej i w Żeńskim Gimnazjum Państwowym im. Juliusza Słowackiego w Warszawie.
Po wybuchu II wojny światowej, do 1941 mieszkała z rodzicami u malarki Aleksandry Jasińskiej-Nowickiej we Lwowie, gdzie uczęszczała do polskiej szkoły. W latach 1941–1945 przebywali kolejno w majątku przedwojennego senatora i ministra Józefa Targowskiego w Czyżowie, Ćmielowie, Szymanówce, w osadzie Stodoły, Władkowicach, Gromadzicach i Końskich, gdzie Irena organizowała lekcje dla okolicznych dzieci[2].
Zaraz po wojnie, w 1945, zdała maturę w gimnazjum im. Juliusza Słowackiego w Warszawie i rozpoczęła studia na wydziale architektury w Krakowie. Po roku przeniosła się na Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej[3], który ukończyła w 1952. Wraz z mężem byli twórcami pierwszego planu zagospodarowania Częstochowy (1951–1954), obejmującego m.in. poprzeczną do Alei oś komunikacyjną (tzw. oś pracy)[4], a także współtwórca dzielnicy wypoczynkowej Jaszowiec[5] w Ustroniu, za którą otrzymała nagrodę Stowarzyszenia Architektów Polskich[6].
Członkini Stowarzyszenia Architektów Polskich (SARP) i Towarzystwa Urbanistów Polskich. Była także wykładowcą na Uniwersytecie Technicznym w Oranie i ekspertem w Zespole Ekspertów ds. Rewaloryzacji Miast Zabytkowych.
Od 1950 była żoną Czesława Koteli[2], z którym miała synów Jacka i Piotra[7].
Zmarła w Warszawie, pochowana 28 października 2013 na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 17G-3-33)[8].
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]- wyróżnienie (zespołowe) Podkomitetu Literatury i Sztuki Nagrody Państwowej Sekcja Architektury i Urbanistyki za osiągnięcia w działalności projektowej i organizacyjnej w pracach nad planem ogólnym i planami szczegółowym i dla miasta Częstochowy (1955)[9]
- Nagroda Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury II stopnia (zespołowa) za plan ogólny zagospodarowania przestrzennego m. Jastrzębia (1961)
- Nagroda Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury II stopnia (zespołowa) za plan szczegółowego zagospodarowania przestrzennego zespołu wczasowego Jaszowiec k. Wisły (1962)
- Nagroda Komitetu Budownictwa, Urbanistyki i Architektury II stopnia (zespołowa) za plan zagospodarowania przestrzennego zespołu jednostek osadniczych Rybnickiego Okręgu Węglowego (1962)
- Nagroda I stopnia (zespołowa) Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych za plan zagospodarowania przestrzennego Warszawskiego Zespołu Miejskiego wraz z planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego m. st. Warszawy (1969)
Źródło:[10].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Irena (Bieniek) Kotela (1922–2013) | WikiTree FREE Family Tree [online], www.wikitree.com [dostęp 2024-07-18].
- ↑ a b Relacje biograficzne | Irena Kotela [online], relacjebiograficzne.pl [dostęp 2024-07-17] (pol.).
- ↑ Irena Kotela – biogram Archiwum Historii Mówionej Domu Spotkań z Historią i Ośrodka KARTA.
- ↑ Tomasz Haładyj: Portret ulicy POW. Gazeta.pl Częstochowa, 2007-01-24. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).
- ↑ Mirosław Barańsk: Beskid Śląski: przewodnik. Pruszków, 2008. [dostęp 2012-09-04]. (pol.).
- ↑ Pamięć o ludziach techniki. [w:] Muzeum Techniki, Przemysłu i Rzemiosła [on-line]. [dostęp 2012-09-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-29)]. (pol.).
- ↑ Irena Kotela, Warszawa, 25.10.2013 - nekrolog [online], nekrologi.wyborcza.pl [dostęp 2024-07-18].
- ↑ Cmentarze Bródzieńskie [online], brodnowski.grobonet.com [dostęp 2024-07-17].
- ↑ Nagrody Państwowe za osiągnięcia w dziedzinie nauki, postępu technicznego, literatury i sztuki. „Życie Warszawy”. Rok XII, Nr 173 (3656), s. 7, 22 lipca 1955. Warszawa: Instytut Prasy „Czytelnik”. [dostęp 2024-07-17].
- ↑ In memoriam - Pamięci Architektów Polskich - Irena Kotela [online], www.archimemory.pl [dostęp 2024-07-17].