Przejdź do zawartości

Ingo Schulze

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ingo Schulze
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 grudnia 1962
Drezno

Narodowość

niemiecka

Język

niemiecki

Alma Mater

Uniwersytet w Jenie

Dziedzina sztuki

literatura

Ingo Schulze (ur. 15 grudnia 1962 w Dreźnie) – niemiecki pisarz.

Syn profesora fizyki i lekarki. Po rozwodzie rodziców wychowywała go matka. W latach 1983–1988 studiował filologię klasyczną oraz germanistykę na Uniwersytecie w Jenie[1]. Przez dwa lata, od września 1988, do lutego 1990, pracował w teatrze w Altenburgu[1]. W roku 1993 sześć miesięcy spędził w Petersburgu, gdzie założył pierwszą darmową gazetę z ogłoszeniami[1]. Od września 1993 mieszka w Berlinie[1].

Za swoją twórczość otrzymał wiele nagród literackich. Jego książki zostały przetłumaczone na 20 języków.

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
  • 33 Augenblicke des Glücks, 1995 (wyd. pol. 2003, 33 mgnienia szczęścia: pamiętnik znaleziony w drodze do Petersburga)
  • Simple Storys, 1998
  • Der Brief meiner Wirtin, 2000
  • Von Nasen, Faxen und Ariadnefäden, 2000
  • Mr. Neitherkorn und das Schicksal, 2001
  • Würde ich nicht lesen, würde ich auch nicht schreiben, 2002
  • Neue Leben, 2005
  • Handy. Dreizehn Storys in alter Manier, 2007.
  • Adam und Evelyn, 2008.
  • Eine, zwei, noch eine Geschichte/n, 2010

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Ingo Schulze – Autorenlexikon – Literaturport.de [online], www.literaturport.de [dostęp 2018-12-18] (niem.).