In dulci jubilo

In dulci jubilo – niemiecka kolęda napisana częściowo w języku łacińskim, a częściowo w języku niemieckim, około 1328 roku. Jedna z najstarszych dziś śpiewanych kolęd. Autorem był prawdopodobnie Heinrich Seuse niemiecki mistyk XIV-wieczny. Za klasyczną dziś uchodzi jednak inna wersja z 1440 roku, której autorem jest Piotr z Drezna (Peter von Dresden). Muzykę do niej skomponował Johann Walter (1496-1570). Znana jest też i ceniona późniejsza orkiestracja J.S.Bacha (BWV 729). Angielski kompozytor XIX-wieczny Robert Lucas de Pearsall przetłumaczył tekst na język angielski zachowując makaronizmy i elementy łacińskie.

In dulci jubilo

Problem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

In dulci jubilo,

Nun singet und seid froh!

Alle unsre Wonne

Liegt in praesepio

Sie leuchtet wie die Sonne

Matris in gremio

Alpha es et O.

O Jesu parvule,

Nach Dir ist mir so weh.

Tröst mir mein Gemüte,

O puer optime,

Durch all Deine Güte,

O princeps gloriae.

Trahe me post te.

O Patris charitas!

O Nati lenitas!

Wir wären all verloren,

Per nostra crimina,

So hat er uns erworben

Coelorum gaudia.

Quanta gratia!

Ubi sunt gaudia?

Nirgend mehr denn da,

Wo die Engel singen

Nova cantica,

Und die Harfen klingen

In regis curia.

Eia, wär'n wir da!

Mater et filia

Ist Jungfrau Maria.

Wir waren gar verdorben

Per nostra crimina,

Nun hat sie uns erworben

Coelorum gaudia.

Quanta gracia!

In dulci jubilo,

Let us our homage show!

Our heart's joy reclineth

In praesepio;

And like a bright star shineth

Matris in gremio.

Alpha es et O!

Śród wiesielenia słodkiego

piać wam, radości zażywać,

rozkosz tać sierca naszego

oto we żłobku spoczywa,

niby Słojnce śle promienie

leżąc na matczynym łonie.

Alfą bywa y Omegą,

Alfą bywa y Omegą.

Autor przekładu: Filip Adam Zieliński^[1].

• http://ingeb.org/spiritua/nunsinge.html (niem.)

Zobacz multimedia związane z tematem: In dulci jubilo