Hillel
Nasi | |
![]() Grobowiec Hillela na stoku góry Meron | |
Data i miejsce urodzenia |
ok. 70 p.n.e |
---|---|
Data śmierci |
ok. 10 |
Wyznanie |
Hillel, zwany Starszym lub Babilończykiem (ur. około 70 p.n.e., zm. około 10) – żydowski uczony, wpływowy autorytet prawny. Przewodniczący sanhedrynu i nasi, przywódca faryzeuszy.
Stworzył własną szkołę interpretacyjną, przeciwstawianą szkole współczesnego mu Szammaja Starszego[1], z którym tworzy ostatnią zugot[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Prawdopodobnie wywodził się z diaspory babilońskiej[3][2] i urodził się w Babilonii[4]. Według tradycyjnych przekazów, od strony matki pochodził z rodu Dawida, a od strony ojca z plemienia Beniamina[2].
Przed przybyciem do Palestyny studiował na babilońskich akademiach talmudycznych, gdzie przyjął zasadę badania przede wszystkim Prawa Pisanego. Po przybyciu do Palestyny jego doktryna zakładała powiązanie Prawa Pisanego z Prawem Ustnym, opracował w tym celu „siedem reguł Hillela”[2]. Jego szkoła prezentowała łagodniejsze podejście do Tory niż dokryny innych uczonych[2].
Osoba Hillela obrosła w liczne anegdoty, w których podkreśla się jego łagodność[4]. Był sławnym aforystą. Sformułował w formie negatywnej „złotą zasadę”, która pozytywnie została wyrażona w ewangeliach synoptycznych. Ostatecznie judaizm przyjął właśnie wykładnię Hillela za obowiązującą. Późniejsza tradycja przypisuje to wyrokowi głosu z nieba (bat kol ).
Według niektórych badaczy zasługą Hillela było uporządkowanie podziału Tory Ustnej na porządki i traktaty (Miszna)[2]. W traktacie Miszny Pirke Awot znajduje się kilka powiedzeń Hillela[5].
Jego wnukiem był tannaita Gamaliel I[2].
Dokrytna
[edytuj | edytuj kod]W odróżnieniu od Szammaja, dla którego najważniejsze było skrupulatne przestrzeganie szczegółowych nakazów Prawa, dla Hillela Starszego istotą Tory był jej duch. Jego interpretacja Pięcioksięgu była bardziej ludzka i uniwersalistyczna. Pragnął, by wszyscy Żydzi i nawróceni mieli możliwość przestrzegania Prawa (rygorystyczne podejście np. do sprawy czystości i nieczystości, poważnie utrudniało biednym ludziom dążenie do świętości). „Nie czyń bliźniemu twemu, co tobie niemiłe: to cała Tora. Reszta jest komentarzem – idź i poznaj go” – odpowiedział poganinowi, który oświadczył, że zostanie żydem, o ile może być nauczony Tory stojąc na jednej nodze.
Z jego imieniem wiążą się szczególnie trzy istotne rozstrzygnięcia:
- zabicie baranka paschalnego może być dokonane nawet, gdy Pesach przypada w szabat[6]
- do umowy kredytowej można dołączyć klauzulę umożliwiającą odebranie długu mimo roku szabatowego (co siódmy rok wedle Pwt. 15, 1–11 anulował zaciągnięte długi). Wybieg ten nazywa się prozbul lub prosbole
- stworzenie siedmiu zasad (middot), które umożliwiały wyprowadzenie z istniejącego prawa dalszych rozstrzygnięć, co było podstawą dalszego rozwoju halachy.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Paul Johnson, Historia Żydów, Kraków 2004, s. 133.
- ↑ a b c d e f g Zofia Borzymińska, Hillel I [online], delet.jhi.pl [dostęp 2025-01-27] .
- ↑ Paul Johnson..., s. 133, 134.
- ↑ a b Hillel [online], www.britannica.com [dostęp 2025-01-27] (ang.).
- ↑ Małgorzata Barcikowska , Zofia Borzymińska , Pirke(j) Awot [online], delet.jhi.pl [dostęp 2025-01-27] .
- ↑ Hillel [online], www.jewishvirtuallibrary.org [dostęp 2025-01-27] .