Henryk Jagodziński (duchowny)
Arcybiskup tytularny Limosano | |||
Henryk Jagodziński (2020) | |||
| |||
Kraj działania | |||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1969 | ||
Nuncjusz apostolski w RPA | |||
Okres sprawowania |
od 2024 | ||
Nuncjusz apostolski w Ghanie | |||
Okres sprawowania |
2020–2024 | ||
Wyznanie | |||
Kościół | |||
Prezbiterat |
3 czerwca 1995 | ||
Nominacja biskupia |
3 maja 2020 | ||
Sakra biskupia |
18 lipca 2020 |
Data konsekracji |
18 lipca 2020 | ||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | |||||||||||||
Miejsce | |||||||||||||
Konsekrator | |||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||
| |||||||||||||
|
Henryk Mieczysław Jagodziński (ur. 1 stycznia 1969 w Małogoszczu) – polski duchowny rzymskokatolicki, doktor prawa kanonicznego, dyplomata watykański, arcybiskup, nuncjusz apostolski.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 1 stycznia 1969 w Małogoszczu. Studiował w Wyższym Seminarium Duchownym w Kielcach[1], a także, w latach 1990–1992, w Seminarium Polskim w Paryżu[2]. Święceń prezbiteratu udzielił mu 3 czerwca 1995 biskup diecezjalny kielecki Kazimierz Ryczan[3]. W 1997 wyjechał do Rzymu, gdzie podjął studia na Uniwersytecie św. Krzyża, uzyskując doktorat z prawa kanonicznego[3].
W latach 1995–1998 był wikariuszem w Parafii św. Brata Alberta w Busku-Zdroju[4]. Na Papieskiej Akademii Kościelnej przygotowywał się do służby w dyplomacji watykańskiej, którą rozpoczął 1 lipca 2001[5][6]. Pierwszą wyznaczoną mu placówką była Białoruś, gdzie w latach 2001–2005 pracował jako sekretarz nuncjatury, po czym w latach 2005–2008 pełnił tę samą funkcję w Chorwacji. W 2008 został przeniesiony do Sekcji ds. Relacji z Państwami w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej[3]. W latach 2015–2018 był radcą Nuncjatury Apostolskiej w Indiach. W 2018 został przeniesiony do Nuncjatury Apostolskiej w Bośni i Hercegowinie, gdzie pełnił funkcję pierwszego radcy, z zadaniem tworzenia podstaw dla nowej placówki dyplomatycznej w Czarnogórze[7][8]. W 2014 otrzymał godność prałata honorowego Jego Świątobliwości[8].
3 maja 2020 papież Franciszek mianował go nuncjuszem apostolskim w Ghanie i arcybiskupem tytularnym Limosano[5]. Święcenia biskupie przyjął 18 lipca 2020 w katedrze kieleckiej[9]. Udzielił mu ich arcybiskup Jan Pawłowski, delegat ds. nuncjatur w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej, w asyście arcybiskupa Salvatore Pennacchio, nuncjusza apostolskiego w Polsce, i Jana Piotrowskiego, biskupa diecezjalnego kieleckiego[9][10]. Jako zawołanie biskupie przyjął słowa „In fines orbis” (Aż po krańce świata)[11][12].
16 kwietnia 2024 został przeniesiony do nuncjatury apostolskiej w Południowej Afryce, będąc jednocześnie akredytowanym w Lesotho[13]. 19 lipca 2024 został dodatkowo mianowany nuncjuszem apostolskim w Namibii, będąc jednocześnie akredytowanym w Eswatini[14], a 20 sierpnia 2024 papież Franciszek powierzył mu również funkcję nuncjusza apostolskiego w Botswanie[15].
Wybrane publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Na przedmurzu chrześcijaństwa... : błogosławiony kardynał Alojzije Stepinac i Chorwacja, wyd. Jedność 2009, ISBN 978-83-7442-855-2
- By łamać chleb i składać dziękczynienie: kapłaństwo w pismach niektórych Ojców Apostolskich, wyd. Jedność 2010, ISBN 978-83-7660-238-7
- Polskie drogi nadziei, wyd. Redakcja Współczesnej Ambony 2010, ISBN 978-83-925348-6-0
- Zarys historii Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, wyd. Jedność 2013, ISBN 978-83-7660-791-7
- Wiara kapłana, wyd. Petrus 2014, ISBN 978-83-7720-208-1
- Historie indyjskie, wyd. Petrus 2017, ISBN 978-83-7720-259-3
- Opowieści z Indii i Nepalu, wyd. Petrus 2018, ISBN 978-83-7720-512-9
- Niezwykły świat Indii, Nepalu i Mjanmy, wyd. Petrus 2019, ISBN 978-83-7720-513-6
- Opowieść o Josipie Stadlerze, pierwszym arcybiskupie Sarajewa, wyd. WAM 2020, ISBN 978-83-277-1855-6
- Na peryferiach Europy, wyd. Petrus 2021, ISBN 978-83-7720-551-8
- Rajski kraj Ghana. Paradise country Ghana, wyd. Petrus 2022, ISBN 978-83-7720-672-0
- Zapiski z Ghany, wyd. Apostolicum, Ząbki 2023, ISBN 978-83-7919-257-1
- Akwaaba w Ghanie to znaczy witamy, wyd. Petrus 2024, ISBN 978-83-7720-772-7
- Ghana in My Heart, wyd. Standard Newspapers & Magazines Ltd. (Ghana) 2024, ISBN 978-9988-3-8373-2
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Kielce: ks. prałat Henryk Jagodziński sekretarzem Nuncjatury Apostolskiej w Indiach [online], ekai.pl, 4 września 2015 [dostęp 2020-05-03] .
- ↑ Bóg stał się jednym z nas - o Bożym Narodzeniu z księdzem Jagodzińskim [online], echodnia.pl, 24 grudnia 2011 [dostęp 2020-05-03] .
- ↑ a b c Ks. Henryk Jagodziński podjął pracę w Indiach [online], diecezja.kielce.pl [dostęp 2020-05-03] .
- ↑ Parafia św. Brata Alberta w Busku-Zdroju, Księża pracujący w parafii [online], albert-busko.pl [dostęp 2020-05-03] .
- ↑ a b Nomina del Nunzio Apostolico in Ghana [online], press.vatican.va, 3 maja 2020 [dostęp 2020-05-03] (wł.).
- ↑ Ks. Henryk Jagodziński mianowany arcybiskupem i nuncjuszem apostolskim w Ghanie [online], diecezja.kielce.pl [dostęp 2020-05-03] .
- ↑ Pope Francis transfers Msgr. Henryk Jagodzinski to the Apostolic Nunciature in Bosnia, Herzegovina and Montenegro [online], catholicfocus.in, 20 lipca 2018 [dostęp 2020-05-03] (ang.).
- ↑ a b Komunikat Biskupa Kieleckiego [online], diecezja.kielce.pl, 4 maja 2020 [dostęp 2020-05-04] .
- ↑ a b Ks. Henryk Jagodziński przyjął sakrę biskupią [online], diecezja.kielce.pl, 18 lipca 2020 [dostęp 2020-07-19] .
- ↑ Henryk Mieczysław Jagodziński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-07-19] (ang.).
- ↑ "Abp nominat Henryk Jagodziński: Wyzwaniem w Ghanie będzie ekumenizm" [online], diecezja.kielce.pl, 5 czerwca 2020 [dostęp 2020-06-05] .
- ↑ "Aż po krańce świata" - Rozmowa z abp. Nominatem Henrykiem Jagodzińskim [online], diecezja.kielce.pl, 7 maja 2020 [dostęp 2020-05-10] .
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Sud Africa e Lesotho. vatican.va. [dostęp 2024-04-16]. (wł.).
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Namibia ed in eSwatini [online], press.vatican.va [dostęp 2024-07-19] .
- ↑ Nomina del Nunzio Apostolico in Botswana [online], press.vatican.va [dostęp 2024-08-20] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Władysław Marian Zarębczan, Polacy w Watykanie, ISBN 83-7380-197-9.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Henryk Jagodziński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2020-07-17] (ang.).