Przejdź do zawartości

Hendrick ter Brugghen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Quirijn van Brekelenkam
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1588
Deventer

Data i miejsce śmierci

1 listopada 1629
Utrecht

Dziedzina sztuki

malarstwo

Epoka

barok

Król Dawid grający na harfie (1628), Muzeum Narodowe w Warszawie

Hendrick Jansz ter Brugghen lub Terbrugghen (ur. 1588 w Deventer lub Hadze, zm. 1 listopada 1629 w Utrechcie) – holenderski malarz okresu baroku, pierwszy caravaggionista utrechcki.

Jego ojciec był członkiem Rady Miasta Deventer. W 1591 rodzina przeniosła się do katolickiego Utrechtu. Kształcił się u manierysty Abrahama Bloemaerta. W 1604 wyjechał w podróż artystyczną do Włoch, gdzie przebywał przez 10 lat. W 1616 powracił do Utrechtu i został członkiem gildii św. Łukasza. 15 października 1616 poślubił Jacobę Verbeek, córkę rachmistrza, z którą miał ośmioro dzieci. W latach 1621–1624 prawdopodobnie prowadził wspólną pracownię z młodszym od siebie caravaggionistą utrechckimDirckem van Baburenem.

Malował obrazy religijne (sceny pasyjne, męczeństwa świętych) i sceny rodzajowe (śpiewacy, muzykanci, żołnierze). Jego zachowana spuścizna obejmuje okres 1616-1629 (ok. 20 dzieł). Specjalizował się w obrazach dużego formatu, o silnych kontrastach światłocieniowych i głębokim dramatyzmie. W postaciach, efektach świetlnych i układzie kompozycji wyraźnie nawiązywał do Caravaggia. Pod wpływem katolickich zleceniodawców, w niektórych swych dziełach sięgał do tradycji późnośredniowiecznego malarstwa niderlandzkiego, łącząc ją ze stylistyką włoską.

Oddziałał na takich malarzy, jak: Jan van Bijlert, Jan Lievens, Paulus Bor, Leonaert Bramer i być może Georges de La Tour. Echa jego twórczości widać również u Jana Vermeera.

W zbiorach polskich znajdują się dwa obrazy ter Brugghena: Piłat umywający ręce – (Lublin, Muzeum Narodowe w Lublinie) i Król Dawid grający na harfie w otoczeniu aniołów (1628) – (Warszawa, Muzeum Narodowe).

Dzieła

[edytuj | edytuj kod]
Kobieta grająca na instrumencie smyczkowym (1625), Gemäldegalerie

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Samuel Rodary, Caravaggioniści holenderscy, Wrocław: Eaglemoss Polska, 2001 (Wielcy Malarze ; nr 157)