Hałuzynci

Hałuzynci
Галузинці
	Herb
Państwo	Ukraina
Obwód	chmielnicki
Rejon	chmielnicki
Hromada	Derażnia
Powierzchnia	4,256 km²
Populacja (2001); • liczba ludności; • gęstość	; 669; 157,19 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3856
Kod pocztowy	32226
	Położenie na mapie obwodu chmielnickiego Hałuzynci
	Położenie na mapie Ukrainy Hałuzynci
	49°10′06″N 27°33′03″E/49,168333 27,550833

Hałuzynci (ukr. Галузинці; hist. pol. Hałuzińce^[1]) – wieś na Ukrainie, w obwodzie chmielnickim, w rejonie chmielnickim, w hromadzie Derażnia. W 2001 roku liczyła 669 mieszkańców^[2].

Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1493 roku^[3]. Powstała w wyniku przyłączania się chutorów w większą miejscowość^[4]. W okresie zaborów w powiecie latyczowskim gubernii podolskiej^[1].

Gniazdo rodowe szlacheckiego rodu Hałuzińskich (vel Hołuzińskich)^[4]^[5]. Wedle miejscowej legendy, protoplasta rodu – kozak Hałuza otrzymał tę ziemię od bogatego szlachcica, u którego miał zasługi za uratowanie córki. Przedstawione na herbie wsi rumaki mają symbolizować trzy białe konie należące do trzech synów Hałuzy, spadkobierców osady. Najstarszy z nich – Łazar Hałuziński (Łazarz), otrzymał od króla Zygmunta Starego legitymację prawa własności wobec Hałuziniec^[6]. Hałuzińce pozostawały w rękach Hałuzińskich co najmniej do roku 1616, w którym przeprowadzona zostaje lustracja starostwa barskiego, stwierdzająca i dokładnie opisująca prawa rodziny do miasteczka^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b Hałuzińce, [w:] TadeuszT. Epsztein TadeuszT., Polska własność ziemska na Ukrainie w 1890 roku, [w:] Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych, Warszawa: Wydawnictwo Neriton Instytut Historii PAN, 2008 .
↑ с Галузинці, Хмельницька область, Деражнянський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2021-09-16]. (ukr.).
↑ Історія міст і сіл Української РСР. Хмельницька область. T. 23. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1971, s. 233.
↑ ^a ^b WładysławW. Zawierucha WładysławW., Chutory podolskie, „Kurjer Warszawski”, Warszawa, 29 kwietnia 1886 .
↑ AdamA. Boniecki AdamA., Herbarz Polski Część I., t. VII, Wiadomości Historyczno-Genealogiczne o Rodach Szlacheckich, Warszawa 1904, s. 233, 320 .
↑ Як козак Галуза заснував Галузинці ☼ Українська легенда ☼ Народна творчість [online], proridne.org [dostęp 2024-03-21] (ukr.).
↑ Hałuzińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom III - wynik wyszukiwania - DIR, dir.icm.edu.pl [dostęp 2024-03-21] .

Linki zewnętrzne

Hałuzińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 22 .

[:0-1] Hałuzińce, [w:] TadeuszT. Epsztein TadeuszT., Polska własność ziemska na Ukrainie w 1890 roku, [w:] Repozytorium Cyfrowe Instytutów Naukowych, Warszawa: Wydawnictwo Neriton Instytut Historii PAN, 2008 .

[rada-2] с Галузинці, Хмельницька область, Деражнянський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2021-09-16]. (ukr.).

[istoriya-3] Історія міст і сіл Української РСР. Хмельницька область. T. 23. Київ: Головна редакція Української радянської енциклопедїї Академії наук УРСР, 1971, s. 233.

[:1-4] WładysławW. Zawierucha WładysławW., Chutory podolskie, „Kurjer Warszawski”, Warszawa, 29 kwietnia 1886 .

[5] AdamA. Boniecki AdamA., Herbarz Polski Część I., t. VII, Wiadomości Historyczno-Genealogiczne o Rodach Szlacheckich, Warszawa 1904, s. 233, 320 .

[6] Як козак Галуза заснував Галузинці ☼ Українська легенда ☼ Народна творчість [online], proridne.org [dostęp 2024-03-21] (ukr.).

[7] Hałuzińce, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, Tom III - wynik wyszukiwania - DIR, dir.icm.edu.pl [dostęp 2024-03-21] .

[1]