Przejdź do zawartości

HMS Templar

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
HMS Templar (P316)
Ilustracja
Klasa

okręt podwodny

Historia
Stocznia

Vickers-Armstrongs, Barrow-in-Furness

Położenie stępki

28 grudnia 1941

Wodowanie

26 października 1942

 Royal Navy
Wejście do służby

15 lutego 1943

Los okrętu

zatopiony jako cel w 1954
złomowany w lipcu 1959

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


1290 długich ton
1560 długich ton

Długość

84,28 m

Szerokość

7,77 m
zanurzenie:dziób: 3,89m
rufa: 4,45 m

Zanurzenie testowe

91 m (300 stóp)

Napęd
2 silniki Diesla: 2 × 2500 KM (1,86 MW)
2 silniki elektryczne: 2 × 1450 KM (1,08 MW)
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


15,5 węzła
9 węzłów

Zasięg

na powierzchni 4500 mil morskich przy prędkości 11 węzłów

Uzbrojenie
6 zapasowych torped
1 działo kal. 102 mm
3 przeciwlotnicze karabiny maszynowe
Wyrzutnie torpedowe

6 dziobowych wewnętrznych wyrzutni torped
2 zewnętrzne dziobowe wyrzutnie torped
2 zewnętrzne wyrzutnie torped na śródokręciu obrócone w kierunku rufy
1 zewnętrzna rufowa wyrzutnia torped

Załoga

61

HMS Templar (P316)brytyjski okręt podwodny należący do trzeciej grupy jednostek typu T. Został zbudowany jako P316 w Vickers-Armstrongs w Barrow. Zwodowano go 26 października 1942 roku. Jak dotychczas był jedynym okrętem Royal Navy noszącym nazwę „Templar”.

Służba

[edytuj | edytuj kod]

„Templar” przez większość służby wojennej operował na Dalekim Wschodzie. W styczniu 1944 roku w cieśninie Malakka storpedował i uszkodził krążownik lekkiKitakami”. 16 lipca 1944 roku na północ od Sumatry nieskutecznie atakował niemiecki okręt podwodny U-1062.

Okręt przetrwał wojnę i pozostał w służbie, uczestniczył m.in. w operacji Deadlight – zatapianiu zdobycznych U-Bootów. Został użyty jako okręt-cel w Loch Striven (Szkocja) w 1954 roku. Podniesiony z dna 4 grudnia 1958 roku, 19 lipca 1959 roku dotarł do Troon (Szkocja) w celu zezłomowania[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. HMS Templar, Uboat.net

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]