Guillaume Depardieu
 Guillaume Depardieu (2008) | |
| Imię i nazwisko |
Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
7 kwietnia 1971 |
| Data i miejsce śmierci |
13 października 2008 |
| Zawód |
aktor |
| Współmałżonek |
Elise Ventre |
| Lata aktywności |
1974–2008 |
Guillaume Jean Maxime Antoine Depardieu[1] (ur. 7 kwietnia 1971 w Bougival, zm. 13 października 2008 w Garches) – francuski aktor filmowy i telewizyjny[2].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Był starszym dzieckiem i jedynym synem aktora Gérarda Xaviera Marcela Depardieu[3] i aktorki Elisabeth Guignot[4]. Miał młodszą siostrę Julie (ur. 1973)[5]. Ze związku ojca z Karine Syllą miał przyrodnią siostrę Roxanne (ur. 1992)[6]. W 1996, kiedy miał 25 lat, jego rodzice się rozwiedli[7].
Jako nastolatek pił, rozrabiał i brał narkotyki, a kiedy miał 15 lat, to po raz pierwszy trafił do aresztu[8]. W młodości otwarcie przyznawał, że nienawidzi swojego ojca[9], choć to jemu zawdzięcza swoją aktorską karierę.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy pojawił się na ekranie w wieku trzech lat w filmie Nie taki zły (Pas si méchant que ça, 1974). Zagrał rolę młodego Marina Marais’go u boku ojca w biograficznym dramacie muzycznym Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde, 1991)[10] i zdobył nominację do nagrody Césara za najbardziej obiecujący debiut. Kolejną nominację w tej samej kategorii otrzymał za postać zagubionego chłopaka, którego przygarnia pod swoje skrzydła zawodowy morderca w średnim wieku i zaczyna trenować w sztuce zabijania w komedii kryminalnej Czuły cel (Cible émouvante, 1993).
W 1994 wystąpił na scenie Théâtre de l’Atelier w przedstawieniu Harolda Pintera Powrót do domu. Za wykreowanie postaci Freda W czarnej komedii Uczniowie (Les Apprentis, 1995) został uhonorowany nagrodą Césara dla najlepiej zapowiadającego się aktora[11]. Na planie filmu próbował popełnić samobójstwo, skacząc z trzeciego piętra jednego z budynków[11]. W 1996 w Paryżu odebrał nagrodę im. Jeana Gabina. Nieco później wystąpił już z protezą w komedii kryminalnej Kłamczucha (...Comme elle respire, 1998) jako niefortunny porywacz, który udaje wielbiciela starszej pani. Za rolę młodego pisarza Pierre’a, który pragnie zdemaskować wielkie kłamstwa, w melodramacie Pola X (1999) otrzymał nagrodę na festiwalu filmowym w Gijón. Wystąpił w teledysku do piosenki „Manu Chao” (2003) zespołu Les Wampas.
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]W 1995, po wypadku motocyklowym, przeszedł 17 operacji[12]. W szpitalu uległ zakażeniu szpitalnemu gronkowcem, co doprowadziło do amputacją nogi w czerwcu 2003[13].
Wypadek, rehabilitacja i załamanie, jakie przeszedł po amputacji, zmieniły jego życie. Komponował muzykę (podczas rehabilitacji odkrył, że to jego powołanie), ale również czynnie działał w założonym przez siebie stowarzyszeniu pacjentów poszkodowanych przez lekarzy. 30 grudnia 1999 ożenił się z Elise Ventre, z którą miał córkę Louise (ur. 2001)[14].
W 2003 wdał się w awanturę, podczas której zaczął strzelać na ulicy[15]. Nikogo nie zranił, ale został skazany na dziewięć miesięcy więzienia za napaść i nielegalne posiadanie broni, jednak po nocy spędzonej w areszcie wyszedł za kaucją (5 tys. euro).
Zmarł 13 października 2008 w wieku 37 lat w szpitalu w Garches na przedmieściach Paryża[16][17]. Przyczyną śmierci było zapalenie płuc[18], którego nabawił się w Rumunii podczas kręcenia dreszczowca Dzieciństwo Ikara (L’Enfance d’Icare)[16][19].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy fabularne
[edytuj | edytuj kod]- 1974: Nie taki zły (Pas si méchant que ça) – statysta
- 1986: Jean de Florette – statysta
- 1990: Cyrano de Bergerac – statysta
- 1991: Wszystkie poranki świata (Tous les matins du monde) jako młody Marin Marais
- 1993: Czuły cel (Cible émouvante) jako Antoine
- 1994: Historia Chłopca, który pragnął być całowany (L'Histoire du garçon qui voulait qu'on l'embrasse) jako chłopiec Pinball
- 1995: Praktykanci (Les Apprentis) jako Fred
- 1996: Miłość jeszcze raz (L'@mour est à réinventer, dix histoires d'amours au temps du sida)
- 1996: Ricky (TV) jako Ricky
- 1997: Sans titre
- 1997: Alliance cherche doigt jako André Lechat
- 1997: Marta (Marthe ou La promesse du jour) jako Simon
- 1998: Kłamczucha (...Comme elle respire) jako Antoine
- 1999: Pola X jako Pierre
- 2000: Elle et lui au 14ème étage jako Arthur
- 2000: Le Détour (TV) jako Stéphane
- 2000: Les Marchands de sable jako Stéphane
- 2001: Zaïde, un petit air de vengeance (TV) jako Simon
- 2001: Amor, curiosidad, prozak y dudas jako Willy
- 2001: Akwarium (L'Aquarium)
- 2002: Kochaj ojca (Aime ton père) jako Paul
- 2002: Peau d'ange jako Grégoire
- 2002: Comme un avion jako Pierre Sako
- 2003: Aptekarz (Le Pharmacien de garde) jako François Barrier
- 2003: Les Clefs de bagnole jako komediant
- 2004: Milady (TV) jako Atos
- 2004: Proces (Process) jako Le mari
- 2006: Célibataires jako Ben
- 2007: Les jours fragiles jako Arthur Rimbaud
- 2007: Nie dotykać siekiery (Ne touchez pas la hache) jako Armand de Montriveau
- 2007: Les yeux bandés jako Martin
- 2007: Strach(y) w ciemności (Peur(s) du noir) jako Eric (głos)
- 2008: Château en Suède (TV) jako Sébastien
- 2008: Stella jako Alain Bernard
- 2008: Wersal (Versailles) jako Damien
- 2008: O wojnie (De la guerre) jako Charles
- 2009: Dzieciństwo Ikara (L’Enfance d'Icare ) jako Jonathan Vogel
- 2009: Au voleur jako Bruno
Seriale TV
[edytuj | edytuj kod]- 1990: Le Lyonnais jako Velvet
- 1998: Hrabia Monte Christo (Le Comte de Monte Cristo) jako młody Edmond Dantes
- 2000: Nędznicy (Les Misérables) jako młody Jean Valjean
- 2001: Caméra Café, jako Simon, były więzień reintegracji
- 2002: Napoleon (Napoléon) jako Muiron
- 2005: Królowie przeklęci (Les Rois maudits) jako Ludwik X
Nagrody
[edytuj | edytuj kod]| Rok | Nagroda | Kategoria | Film |
|---|---|---|---|
| 1996 | Cezar | Najbardziej obiecujący aktor[20] | Praktykanci (Les apprentis, 1995) |
| Prix Jean Gabin[21] | – | – | |
| 1999 | Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Gijón | Najlepszy aktor[21] | Pola X (1999) |
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Guillaume Depardieu, Tout donner, Marc-Olivier Fogiel, Paris: wyd. Plon, 2004, ISBN 2-259-19893-7, OCLC 54929105.
- Gilles Lambert, Guillaume Depardieu, l'ange foudroyé, Paris: Wyd. Alcina, 2008, ISBN 2-917464-03-8, OCLC 277195543.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Guillaume Depardieu (1971-2008). Find A Grave Memorial. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ Guillaume Depardieu. Listal. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ Gérard Depardieu w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Guillaume Depardieu. AlloCiné. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
- ↑ Julie Depardieu – Bio, Facts, Family. Famous Birthdays. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ Guillaume Depardieu. ČSFD.cz. [dostęp 2017-05-13]. (cz.).
- ↑ Guillaume Depardieu. Listal. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ Gérard Depardieu, Laurent Neumann: Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem. Agata Kozak (tłum.). Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 71–77. ISBN 83-08-03773-9.
- ↑ Benoît Leprince (2008-10-16): Guillaume Depardieu Le jeune homme et la mort. „Paris Match”. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
- ↑ Guillaume Depardieu. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ a b Gérard Depardieu, Laurent Neumann: Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem. Agata Kozak (tłum.). Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 84. ISBN 83-08-03773-9.
- ↑ Catherine Milner (2003-05-11): Depardieu’s son to lose leg. „The Daily Telegraph”. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ Gérard Depardieu, Laurent Neumann: Po prostu żyję! Rozmowy z Laurentem Neumannem. Agata Kozak (tłum.). Wydawnictwo Literackie, 2005, s. 85. ISBN 83-08-03773-9.
- ↑ Audrey Kucinskas (2016-06-29): Louise, fille de Guillaume Depardieu, se confie sur la mort de son père. L’Express. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
- ↑ Michael Althen (2008-10-14): Guillaume Depardieu ist tot: Die Kindheit des Ikarus. FAZ. [dostęp 2017-05-13]. (niem.).
- ↑ a b Culture & Loisirs (2008-10-14): Une infection foudroyante. Le Parisien. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
- ↑ Julien Ménielle (2008-10-14): Pourquoi Guillaume Depardieu est-il mort d'une pneumonie en deux jours?. 20minutes.fr. [dostęp 2017-05-13]. (fr.).
- ↑ John Lichfield (2008-10-13): Gérard Depardieu's son dies of pneumonia at 37. „The Independent”. [dostęp 2017-05-13]. (ang.).
- ↑ Bujdosó Bori (2008-10-13): Meghalt Guillaume Depardieu. Origo.hu. [dostęp 2017-05-13]. (węg.).
- ↑ Guillaume Depardieu Awards. AllMovie. [dostęp 2022-06-16]. (ang.).
- ↑ a b Guillaume Depardieu Awards. FamousFix. [dostęp 2022-06-15]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Guillaume Depardieu w bazie IMDb (ang.)
- Guillaume Depardieu w bazie Filmweb
- Guillaume Depardieu w bazie Discogs.com (ang.)