Gubernia orenburska
gubernia | |||
1744–1782 i 1796–1928 | |||
| |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Siedziba | |||
Powierzchnia |
189 733,7 km² | ||
Populacja (1897) • liczba ludności |
| ||
• gęstość |
8,4 os./km² | ||
Szczegółowy podział administracyjny | |||
Liczba ujezdów |
5 | ||
Położenie na mapie |
Gubernia orenburska (ros. Оренбургская губерния) – jednostka administracyjna Imperium Rosyjskiego i RFSRR w południowo-wschodniej Rosji Europejskiej – na Uralu i południowo-zachodnim Zauralu (część azjatycka guberni), utworzona w 1744 ukazem cesarzowej Elżbiety. W 1782 ukazem Katarzyny II przekształcona w namiestnictwo ufijskie, od 1796 ukazem Pawła I ponownie gubernia. Stolicą guberni był Orenburg. Zlikwidowana w 1928.
Gubernia była położona pomiędzy 51°8′ a 55°23′ szerokości geograficznej północnej i 54°8′ a 64°52′ długości geograficznej wschodniej. Graniczyła od północy z gubernią permską, na wschodzie z gubernią tobolską, na południu z obwodem uralskim i obwodem turgajskim, na zachodzie z gubernią ufijską i samarską.
Powierzchnia guberni w 1897 wynosiła 189 733,7 km². Gubernia w początkach XX wieku była podzielona na 5 ujezdów.
Demografia
[edytuj | edytuj kod]Według wyników spisu powszechnego z 1897 liczba ludności wynosiła 1 600 145 osób – Rosjan (70,4%), Baszkirów (15,9%), Tatarów (5,8%), Ukraińców (2,6%) i Mordwinów (2,4%).
Ludność w ujezdach według deklarowanego języka ojczystego 1897[1]
[edytuj | edytuj kod]Ujezd | Rosjanie | Baszkirzy | Tatarzy | Ukraińcy | Mordwini |
---|---|---|---|---|---|
Gubernia ogółem | 70,4% | 15,9% | 5,8% | 2,6% | 2,4% |
Wierchnieuralski | 65,5% | 19,7% | 5,4% | … | 1,3% |
Orenburski | 68,4% | 10,2% | 8,6% | 5,4% | 4,7% |
Orski | 40,1% | 42,8% | 6,8% | 4,3% | 3,7% |
Troicki | 82,2% | 7,4% | 7,4% | … | … |
Czelabiński | 85,1% | 12,3% | … | … | … |
Gubernia została zlikwidowana w 1928. Od 1934 na jej terytorium istnieje obwód orenburski RFSRR, obecnie (2013) Federacji Rosyjskiej.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Оренбургская губерния Энциклопедия Брокгауза Ф.А. и Ефрона И.А.