Granit rumburski

Granit rumburski – skała magmowa głębinowa (plutoniczna) typu granitu, o budowie zbitej i bezładnej. Struktura od gruboziarnistej do drobnoziarnistej, porfirowa z dużymi kryształami skaleni alkalicznych (sodowo-potasowych).

Składa się głównie z kwarcu, skaleni i łyszczyków. Skalenie reprezentowane są przez skalenie potasowe i plagioklazy, łyszczyki reprezentuje muskowit, serycyt oraz biotyt. Do składników akcesorycznych należą głównie apatyt, tytanit i tlenki żelaza, lokalnie pojawia się cyrkon. W masie podstawowej występuje biotyt, muskowit, kordieryt. Często obok mlecznych lub jasnoszarych kryształów kwarcu występują kryształy jasnofioletowe lub jasnoniebieskie. Granity rumburskie są skałami magmowymi, w których ślady deformacji tektonicznych zostały w dużej mierze zatarte przez późniejsze procesy prowadzące do ich pegmatytyzacji głównie wskutek rekrystalizacji kwarcu oraz mikroklinizacji.

Granit rumburski powstał w proterozoiku w wyniku granityzacji gnejsów izerskich^[1]. Alternatywną teorią jest, że to gnejsy izerskie powstały w wyniku metamorfizmu i tektonicznej przebudowy granitu rumburskiego.

Występuje w postaci soczew tkwiących w gnejsach słojowo-oczkowych, gnejsach drobnoziarnistych oraz gnejsach drobnolaminowanych^[2].

Nazwa granitu pochodzi od czeskiej miejscowości Rumburk w Czechach, położonej w Górach Łużyckich. Poza okolicami Rumburka granit rumburski występuje w południowo-zachodniej Polsce w okolicy Bogatyni i Wigancic Żytawskich oraz w przylegającej części Niemiec (Saksonii).

• granit karkonoski
• przegląd zagadnień z zakresu geologii

• WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 . Brak numerów stron w książce
• J. Oberc: Tektonika Sudety i obszary przyległe, Wydawnictwo Geologiczne, Warszawa 1972