Przejdź do zawartości

Gran Partita (KV 361)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Gran Partita − Serenada B-dur (KV 361/370a) skomponowana przez Wolfganga Amadeusa Mozarta, przypuszczalnie na początku 1781, w Monachium. Kompozytor ukończył ją w grudniu 1784 lub w styczniu 1785, w Wiedniu.

Instrumentacja

[edytuj | edytuj kod]

(13 instrumentów dętych)

Części Serenady

[edytuj | edytuj kod]
  1. Largo − Molto Allegro
  2. Allegretto
  3. Menuetto − Trio I − Trio II
  4. Adagio
  5. Menuetto: Allegretto − Trio I − Trio II
  6. Romance: Adagio − Allegretto − Adagio
  7. Tema con 6 Variazioni: Allegretto
  8. Finale: Molto Allegro

Serenadę B-dur rozpoczął Mozart w trakcie pobytu w Monachium, w okresie pracy nad operą "Idomeneo, król Krety". Z nieznanych powodów utworu tego nie ukończył; został ukończony kilka lat później w Wiedniu. Kompozycja ta należy do czołówki utworów Mozarta na instrumenty dęte. Obok serenad Es-dur KV 375 i c-moll KV 388 stanowi uwieńczenie tego rodzaju kompozycji.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]

Autograf: Library of Congress, Waszyngton, USA