Przejdź do zawartości

Grób Fryderyka Chopina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Grób Fryderyka Chopina
Ilustracja
Państwo

 Francja

Miejscowość

Paryż

Miejsce

Père-Lachaise

Typ obiektu

nagrobny

Projektant

Auguste Clésinger

Data odsłonięcia

17 października 1850

Położenie na mapie Paryża
Mapa konturowa Paryża, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Grób Fryderyka Chopina”
Położenie na mapie Francji
Mapa konturowa Francji, u góry znajduje się punkt z opisem „Grób Fryderyka Chopina”
Położenie na mapie Île-de-France
Mapa konturowa Île-de-France, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Grób Fryderyka Chopina”
Ziemia48°51′36″N 2°23′34″E/48,860000 2,392778

Grób Fryderyka Chopinagrób wraz z pomnikiem nagrobnym polskiego pianisty i kompozytora Fryderyka Chopina (1810–1849), znajdujący się na cmentarzu Père-Lachaise w Paryżu.

Grób został odsłonięty 17 października 1850 (w pierwszą rocznicę śmierci artysty), a autorem pomnika jest Auguste Clésinger (mąż Solange Dupin, córki kochanki Chopina, George Sand). Składa się on z cokołu z marmurową figurą muzy Euterpe, pochylonej nad złamaną lirą. Na przedniej ścianie cokołu wykonano medalion z podobizną muzyka z lewego profilu. Na pomniku umieszczono napisy:

  • na ścianie frontowej nad medalionem A Fréd. Chopin (z fr. „Fryderykowi Chopinowi”) i pod nim Ses Amis („jego przyjaciele”)
  • na ścianie bocznej prawej Frédéric Chopin, né en Pologne, à Żelazowa-Wola près de Varsovie (z fr. „Fryderyk Chopin, urodzony w Polsce, w Żelazowej Woli pod Warszawą”)
  • na ścianie bocznej lewej Fils d’un émigré français, marié à Mlle Krzyżanowska, fille d’un gentilhomme polonais („Syn emigranta francuskiego ożenionego z panią Krzyżanowską, córką polskiego szlachcica”).

Po prawej stronie pomnika widnieje podpis J. Clésinger 1850.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]
 Wykaz literatury uzupełniającej: Grób Fryderyka Chopina.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Bronisław Edward Sydow: Ikonografia. W: Karol Stromenger: Almanach Chopinowski 1949: kronika życia, dzieło, bibliografia, literatura, ikonografia, varia. Warszawa: Czytelnik, 1949, s. 165.