Goral
Naemorhedus | |||||
C.H. Smith, 1827[1] | |||||
Goral długoogonowy (Nemorhaedus caudatus) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Infrarząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Plemię | |||||
Rodzaj |
goral | ||||
Typ nomenklatoryczny | |||||
Antilope goral Hardwicke, 1825 | |||||
| |||||
Gatunki | |||||
|
Goral[12] (Naemorhedus) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Azji[13][14][15].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 50–132 cm, długość ogona 7–20,3 cm, długość ucha 9,5–15 cm, wysokość w kłębie 50–75 cm; długość rogów 7,5–23,5 cm; masa ciała 20–47 kg[14][16].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1827 roku angielski przyrodnik Charles Hamilton Smith w rozdziale poświęconym ssakom w publikacji dotyczącej królestwa zwierząt[1]. Smith wymienił trzy gatunki – Antilope goral Hardwicke, 1825, Antilope duvaucelii C.H. Smith, 1827 (= Antilope goral Hardwicke, 1825) i Antilope sumatrensis C.H. Smith, 1827 (= Antilope sumatraensis Bechstein, 1799) – z których gatunkiem typowym jest Antilope goral Hardwicke, 1825.
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Naemorhedus (Naemorhaedus, Nemorhaedus, Nemorhedus, Nemorrhedus, Nemorhoedus, Nemorrhaedus): łac. nemus, nemoris ‘las, gaj’; haedus ‘koziołek’[17].
- Kemas: gr. κεμας kemas ‘młody jeleń’[18]. Gatunek typowy (oryginalne oznaczenie): Antilope goral Hardwicke, 1825.
- Caprina: łac. caprinus ‘jak koza, kozi’[19]. Gatunek typowy: Wagner wymienił kilka gatunków – Antilope lanigera C.H. Smith, 1821 (= Rupicapra americana de Blainville, 1816), Capra rupicapra Linnaeus, 1758, Antilope crispa Temminck, 1836, Antilope sumatraensis Bechstein, 1799, Nemorhaedus thar[e] Hodgson, 1831 i Antilope goral Hardwicke, 1825 – nie wyznaczając typu nomenklatorycznego.
- Hemitragus: gr. ἡμι- hēmi- ‘pół-, mały’, od ἡμισυς hēmisus ‘połowa”’; τραγος tragos ‘kozioł’[20].
- Urotragus: gr. ουρα oura ‘ogon’; τραγος tragos ‘kozioł’[21]. Gatunek typowy (oznaczenie monotypowe): Antilope caudata Milne-Edwards, 1867.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Badania cytochromu b wykazały bliskie pokrewieństwo Capricornis, Naemorhedus i Ovibos[15]. Do rodzaju należą następujące występujące współcześnie gatunki[22][16][13]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[12] | Podgatunki[14][13][16] | Rozmieszczenie geograficzne[14][13][16] | Podstawowe wymiary[14][16][f] | Status IUCN[23] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Naemorhedus goral | (Hardwicke, 1825) | goral himalajski | 2 podgatunki | przez Himalaje w Pakistanie (Kaszmir), północnych Indiach, Nepalu, Bhutanie i na niewielkim obszarze południowego Tybetu (Chińska Republika Ludowa) | DC: 82–120 cm DO: 7,5–20 cm MC: 35–42 kg |
NT | |
Naemorhedus griseus | Milne-Edwards, 1871 | goral szary | gatunek monotypowy | Chińska Republika Ludowa (Syczuan na północny wschód do Shanxi, Hubei i Henan, na wschód do Fujian, na południe do wschodniego Tybetu i Junnanu) | DC: 80–120 cm DO: 8–20 cm MC: 20–30 kg |
NE | |
Naemorhedus evansi | (Lydekker, 1905) | gatunek monotypowy | Mjanma, Tajlandia (na wschód do Chiang Mai, na południe do Raheng), na północ do Chińskiej Republiki Ludowej (Junnan) | DC: 50–70 cm DO: 12–18 cm MC: 20–30 kg |
NE | ||
Naemorhedus caudatus | (Milne-Edwards, 1867) | goral długoogonowy | gatunek monotypowy | północno-wschodnia Chińska Republika Ludowa (Mongolia Wewnętrzna i Hebei, na wschód do Heilongjiang), Półwysep Koreański, Rosja (Kraj Nadmorski)l być może na zachódo skrajnie południowo-wschodniej Mongolii | DC: 106–135 cm DO: 13–18 cm MC: 24–47 kg |
VU | |
Naemorhedus baileyi | (Pocock, 1914) | goral brunatny | gatunek monotypowy | południowo-środkowa Chińska Republika Ludowa (północno-wschodni Tybet i Junnan), północno-wschodnie Indie (Arunachal Pradesh w pobliżu granicy z Chińską Republiką Ludową i Mjanmą) | DC: 90–110 cm DO: 7–10 cm MC: 20–30 kg |
VU | |
Naemorhedus cranbrooki | Hayman, 1961 | gatunek monotypowy | wysokie góry w Mjanmie | DC: 90–110 cm DO: 7–10 cm MC: 20–30 kg |
NE |
Kategorie IUCN: NT – gatunek bliski zagrożenia, VU – gatunek narażony; NE – gatunki niepoddane jeszcze ocenie.
Opisano również wymarły plejstoceński gatunek z Japonii[24]:
- Naemorhedus nikitini Shikama, 1949
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Niepoprawna późniejsza pisownia Naemorhedus C.H. Smith, 1827.
- ↑ Niepoprawna późniejsza pisownia Naemorhedus C.H. Smith, 1827; Groves i Grubb sugerują, że poprawnie zlatynizowaną nazwą jest Nemorhaedus, jednak nie wszyscy autorzy są zgodni z takim stanowiskiem (np. Nowak, 1999; baza ITIS, IUCN).
- ↑ Młodszy homonim Caprina d’Orbigny, 1822 (Mollusca).
- ↑ Nowa nazwa dla Nemorhedus Agassiz, 1842; młodszy homonim Hemitragus Hodgson, 1841 (Bovidae).
- ↑ Podgatunek Capricornis sumatraensis.
- ↑ DC – długość ciała; DO – długość ogona; MC – masa ciała
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b C.H. Smith: Synopsis of the species of the class Mammalia. W: G. Cuvier & E. Griffith (red.): The animal kingdom: arranged in conformity with its organization. Cz. 5. London: G.B. Whittaker, 1827, s. 352. (ang.).
- ↑ W. Jardine: The naturalist’s library. Cz. 22: Mammalia. Ruminantia:–Part. II. Edynburg: W.H. Lizars, 1836, s. 97. (ang.).
- ↑ W. Ogilby. On the generic characters of Ruminants. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 4, s. 138, 1836. (ang.).
- ↑ B.H. Hodgson. Classified Catalogue of Mammals of Nepal, (corrected to end of 1841, first printed in 1832.). „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 10 (2), s. 913, 1841. (ang.).
- ↑ Mammalia. W: L. Agassiz: Nomenclator zoologicus, continens nomina systematica generum animalium tam viventium quam fossilium, secundum ordinem alphabeticum disposita, adjectis auctoribus, libris, in quibus reperiuntur, anno editionis, etymologia et familiis, ad quas pertinent, in singulis classibus. Soloduri: Jent et Gassmann, 1842–1846, s. 22. (łac.).
- ↑ J.E. Gray: List of the specimens of Mammalia in the collection of the British museum. London: The Trustees, 1843, s. 166. (ang.).
- ↑ J.A. Wagner: Supplementband. W: J.Ch.D. von Schreber: Die Säugthiere in Abbildungen nach der Natur, mit Beschreibungen. Cz. 4: Die Nager (zweiter Abschnitt), Bahnlücker, Einhufer, Dickhäuter und Wiederkäuer. Erlangen: Expedition des Schreber’schen säugthier- und des Esper’schen Schmetterlingswerkes, 1844, s. xi, 457. (niem.).
- ↑ B.H. Hodgson. On Various Genera of the Ruminants. „The Journal of the Asiatic Society of Bengal”. 16 (2), s. 697, 1847. (ang.).
- ↑ J. van der Hoeven: Handboek der dierkunde. Wyd. Tweede deel. T. 2. Amsterdam: J.C.A. Sulpke, 1855, s. 943. (niderl.).
- ↑ J.E. Gray. The Chinese long-tailed goat antelope (Urotrague caudatus). „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 8, s. 371, 1871. (ang.).
- ↑ É.L. Trouessart: Catalogus mammalium tam viventium quam fossilium. Wyd. Nova ed. (prima completa). Cz. 2. Berolini: R. Friedländer & sohn, 1898, s. 964. (łac.).
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 182. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 368. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b c d e C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 743–745. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Naemorhedus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 623–624. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 446.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 357.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 158.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 319.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 702.
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-07-29]. (ang.).
- ↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-29]. (ang.).
- ↑ T. Shikama. The Kuzuü ossuaries. Geological and palaeontological studies of the limestone fissure deposits, in Kuzuü, Totigi Prefecture. „Science Reports of the Tohoku Imperial University”. 2nd series. 23, s. 111, 1949. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).