Przejdź do zawartości

Gościcino

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Gościcino
wieś
Ilustracja
Centrum Gościcina
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

wejherowski

Gmina

Wejherowo

Liczba ludności (2023)

6324[2]

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

84-241[3]

Tablice rejestracyjne

GWE

SIMC

0176503[4]

Położenie na mapie gminy wiejskiej Wejherowo
Mapa konturowa gminy wiejskiej Wejherowo, po lewej znajduje się punkt z opisem „Gościcino”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Gościcino”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Gościcino”
Położenie na mapie powiatu wejherowskiego
Mapa konturowa powiatu wejherowskiego, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Gościcino”
Ziemia54°36′06″N 18°09′18″E/54,601667 18,155000[1]
Strona internetowa

Gościcino (dodatkowa nazwa w j. kaszub. Gòscëcëno) – wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie wejherowskim, w gminie Wejherowo[5][4].

Wieś szlachecka położona była w II połowie XVI wieku w powiecie puckim województwa pomorskiego[6]. W latach 1954–1972 istniała Gościcino do której należała wieś, ale była siedzibą gromady tylko do 1959 r. W latach 1975–1998 wieś administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

W miejscowości znajduje się rzymskokatolicka parafia Matki Bożej Nieustającej Pomocy należąca do dekanatu Luzino, archidiecezji gdańskiej.

We wsi znajduje się Dworek Drzewiarza, w którym można obejrzeć stare narzędzia do obróbki drewna[7].

Części wsi

[edytuj | edytuj kod]
Integralne części wsi Gościcino[5][4]
SIMC Nazwa Rodzaj
1015860 Letni Dwór część wsi
1015877 Zielony Dwór część wsi
0176590 Zybertowo przysiółek

Mieszkańcy wyróżniają jeszcze:Białasowizna, Nowe Osiedle

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

[potrzebny przypis]

  • 2002: 4399 mieszkańców
  • 2006: 5091 mieszkańców
  • 2007: 5180 mieszkańców
  • 2008: 5278 mieszkańców
  • 2011: 5607 mieszkańców
  • 2012: 5753 mieszkańców
  • 2014: 5893 mieszkańców
  • 2016: 5964 mieszkańców
  • 2017: 6029 mieszkańców

Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Gossentin.

Wieś jest położona nad rzekami Bolszewką i Gościciną. Liczba mieszkańców Gościcina każdego roku zwiększa się. Przez wieś Gościcino biegnie linia kolejowa Gdańsk – Stargard Szczeciński oraz droga krajowa nr 6. We wsi Gościcino znajduje się stacja kolejowa Gościcino Wejherowskie. Kolejowy ruch pasażerski obsługiwany jest przez pociągi oraz trójmiejską SKM.

Komunikacja miejska MZK Wejherowo

[edytuj | edytuj kod]
  • Linia nr 3: Gościcino Robakowska - Wejherowo Odrębna
  • Linia nr 7: Gościcino PKP / Gościcino Robakowska - Wejherowo Cegielnia
  • Linia nr 10: Kębłowo Wiejska - Wejherowo Pomorska

Budynki użyteczności publicznej w Gościcinie

[edytuj | edytuj kod]
Kościół parafialny pw. NMP Nieustającej Pomocy
  • Kościół
  • Biblioteka Parafialna
  • Ośrodek Zdrowia
  • Straż Pożarna
  • Szkoła Podstawowa
  • Przedszkole
  • Sklepy spożywcze i przemysłowe
  • Zakłady usługowe
  • Dworzec kolejowy

Kluby sportowe

[edytuj | edytuj kod]
  • Klub Sportowy Amator Gościcino
  • Młodzieżowy Klub Sportowy Promotor Fan Gościcino

Zabytki

[edytuj | edytuj kod]

Według rejestru zabytków NID[8] na listę zabytków wpisane są domy robotnicze (11 domów), ul. Drzewiarza 23-45, 30-48, 1909, nr rej.: A-1046 z 28.12.1983.

Ludzie związani z Gościcinem

[edytuj | edytuj kod]

Cezary Klimek – nauczyciel, kierownik szkoły i działacz społeczny. W zaborze pruskim aż do 1920 roku językiem wykładowym był niemiecki, jedynie religii do 1905 roku uczono po polsku. Przed 1918 rokiem kierownikiem szkoły był Niemiec o nazwisku Fett, a nauczycielem Polak Cezary Klimek. Po zakończeniu I wojny światowej oraz odzyskaniu niepodległości (dla Pomorza było to w lutym 1920 roku) kierownikiem został Cezary Klimek, który pełnił tę funkcję do 1935 roku[9]. Angażował się również społecznie – w 1938 roku był sekretarzem kółka rolniczego w Gościcinie[10]. Jego imieniem i nazwiskiem nazwano jedną z ulic w Gościcinie[11].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 35385
  2. BIP gminy, sołectwa i sołtysi. Stan ludności w dn. 31.12.2023 [dostęp=2024-02-27]
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 324 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. a b c GUS. Rejestr TERYT
  5. a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. Tomasz Panecki (red.), Prusy Królewskie w drugiej połowie XVI wieku : suplement. Cz. 1, Mapy, plany, Warszawa: Instytut Historii PAN, 2021, ISBN 978-83-66911-07-9 (pol.).
  7. "Najlepsza przestrzeń publiczna dla mieszkańców jest w... Osowej" https://archive.is/20160212054125/http://trojmiasto.wyborcza.pl/trojmiasto/56,35612,12975682,Goscicino___Dworek_Drzewiarza_,,3.html [dostęp 04.12.2012]
  8. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 [dostęp 2021-12-28].
  9. mgr Teresa Papis: Historia szkoły - Gościcino. Samorządowa Szkoła Podstawowa w Gościcinie. [dostęp 2017-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-10-12)].
  10. Bogusław Breza: Nieco o kółkach rolniczych. Miesięcznik Samorządowy Gminy Wejherowo, 2006, 10 (2006) s. 15. [dostęp 2017-02-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-11)].
  11. ul. Cezarego Klimka. infopolska.com. [dostęp 2020-04-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-09-28)].