Giovanni Soglia Ceroni

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	20 października 1826
Konsekrator	Francesco Bertazzoli
Współkonsekratorzy	Gregorio Muccioli; Giuseppe Perugini
Współkonsekrowani biskupi
Luigi Frezza	1826
Giovanni Battista Sartori Canova	1826
Gennaro de Rubertis	1827
Stefano Scerra	1827
Albertino Philippe Laurent Marie Bellenghi	1828
Placido Maria Tadini	1829
Antonio Nurigian	1830
Alessandro Berrettini	1830
Giovanni-Benedetto Folicaldi	1832
Luigi Carsidoni	1832
Francesco Maria Barzellotti	1832
Tommaso Antonio Gigli	1832
Luigi Scalabrini	1832
Jean-Baptiste Auvergne	1833
Lorenzo Parigini	1833
Antonio Francesco Orioli	1833
Giuseppe Trama	1834
Leonardo Todisco Grande	1834
Tommaso Bellacosa	1834
Agnello Giuseppe d’Auria Loffredo	1834
Francesco Strani	1834
Pier Grisologo Basetti	1834
Pier Francesco Muccioli	1835
Valentino Armellini	1835
Guglielmo Aretini-Sillani	1835
Pietro di Benedetto	1836
Lodovico Altieri	1836
Mariano Brasca Bartocci	1836
Giuseppe Maria Mazzetti	1836
Antonio Maria Traversi	1836
Giuseppe Riccardi	1836
Karl August Graf von Reisach	1836
Lodovico Micara	1837
Antonio de Franci	1837

Giovanni Soglia Ceroni
	Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	10 października 1779 ; Casola Valsenio
Data i miejsce śmierci	12 sierpnia 1856 ; Osimo
Miejsce pochówku	?↗
	Sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	1848
	łaciński patriarcha Konstantynopola
Okres sprawowania	1835-1843
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	1 stycznia 1803
Sakra biskupia	20 października 1826
Kreacja kardynalska	12 lutego 1838; Grzegorz XVI
Kościół tytularny	Santi Quattro Coronati
	Multimedia w Wikimedia Commons

Giovanni Soglia Ceroni (ur. 10 października 1779 w Casola Valsenio, zm. 12 sierpnia 1856 w Osimo^[1]) – włoski kardynał.

Życiorys

Wstąpił do seminarium duchownego w Imoli, a następnie studiował filozofię w Bolonii^[1]. 1 stycznia 1803 przyjął święcenia kapłańskie^[2]. 22 lipca 1807 ukończył studia na Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure^[1]. Pracował także w Kurii Rzymskiej i był szambelanem oraz jałmużnikiem Jego Świątobliwości^[1].

2 października 1826 został wybrany arcybiskupem tytularnym Efezu, a 20 października przyjął sakrę^[2]. W tym samym roku został sekretarzem Kongregacji ds. Biskupów i Zakonników, a 6 kwietnia 1835 łacińskim patriarchą Konstantynopola^[1]. 12 lutego 1838 został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego nominacja została ogłoszona 18 lutego 1839, gdzie otrzymał kościół tytularny Santi Quattro Coronati^[2]. Tego samego dnia został mianowany biskupem (z własnym tytułem arcybiskupa) Osimo^[2]. Od 4 czerwca do 29 listopada 1848 pełnił rolę sekretarza stanu^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Soglia, Giovanni. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-03]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Giovanni Cardinal Soglia Ceroni. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-03]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Soglia, Giovanni. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-10-03]. (ang.).

[hierarchy-2] Giovanni Cardinal Soglia Ceroni. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2013-10-03]. (ang.).

[3] w latach 1944–1958 nie było osoby na stanowisku sekretarza stanu, jego obowiązki pełnił osobiście papież Pius XII

[1]

Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1551–1644)	Girolamo Dandini (1551–1555) Carlo Borromeo (1560–1565) Tolomeo Gallio (1565–1566) Girolamo Rusticucci (1566–1572) Tolomeo Gallio (1572–1585) Decio Azzolini (1585–1587) Antonio Maria Graziani (1587–1590) Giovanni Andrea Caligari (1590–1591) Pierbenedetto Peretti (1592–1593) Pietro Aldobrandini i Cinzio Passeri Aldobrandini (1593–1605) Roberto Ubaldini (1605) Erminio Valenti (1605) Lanfranco Margotti (1605–1611) i Martino Malacrida (1605–1608) Porfirio Feliciani (1611–1621) i Giovanni Battista Perugini (1611–1614) Giovanni Battista Agucchi (1621–1623) Lorenzo Magalotti (1623–1628) Lorenzo Azzolini (1628–1632) Pietro Benessa (1632–1634) Francesco Adriano Ceva (1634–1643) Giovanni Battista Spada (1643–1644)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (1644-1829)	Giovanni Giacomo Panciroli (1644–1651) Fabio Chigi (1651–1655) Giulio Rospigliosi (1655–1667) Decio Azzolini (1667–1669) Federico Borromeo (1670–1673) Francesco Nerli (1673–1676) Alderano Cibo (1676–1689) Giambattista Rubini (1689–1691) Fabrizio Spada (1691–1700) Fabrizio Paolucci (1700–1721) Giorgio Spinola (1721–1724) Fabrizio Paolucci (1724–1726) Nicolò Maria Lercari (1726–1730) Antonio Banchieri (1730–1733) Giuseppe Firrao (1733–1740) Silvio Valenti Gonzaga (1740–1756) Alberico Archinto (1756–1758) Luigi Maria Torregiani (1758–1769) Lazzaro Opizio Pallavicini (1769–1785) Ignazio Gaetano Boncompagni-Ludovisi (1785–1789) Francesco Saverio de Zelada (1789–1796) Ignazio Busca (1796–1797) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1797–1799) Ercole Consalvi (1800–1806) Filippo Casoni (1806–1808) Giuseppe Maria Doria Pamphili (1808) Bartolomeo Pacca (1808–1814) Ercole Consalvi (1814–1823) Giulio Maria della Somaglia (1823–1828) Tommaso Bernetti (1828–1829)
Sekretarze stanu Stolicy Apostolskiej (od 1829)	Giuseppe Albani (1829–1830) Tommaso Bernetti (1831–1836) Luigi Lambruschini (1836–1846) Tommaso Pasquale Gizzi (1846–1847) Gabriele Ferretti (1847–1848) Giuseppe Bofondi (1848) Giacomo Antonelli (1848) Antonio Francesco Orioli (1848, ad interim) Giovanni Soglia Ceroni (1848) Giacomo Antonelli (1848–1876) Giovanni Simeoni (1876–1878) Alessandro Franchi (marzec–lipiec 1878) Lorenzo Nina (1878–1880) Lodovico Jacobini (1880–1887) Mariano Rampolla del Tindaro (1887–1903) Rafael Merry del Val (1903–1914) Domenico Ferrata (1914) Pietro Gasparri (1914–1930) Eugenio Pacelli (1930–1939) Luigi Maglione (1939–1944) Pius XII^[A] (1944–1958) Domenico Tardini (1958–1961) Amleto Giovanni Cicognani (1961–1969) Jean-Marie Villot (1969–1979) Agostino Casaroli (1979–1991) Angelo Sodano (1991–2006) Tarcisio Bertone (2006–2013) Pietro Parolin (od 2013)