George Vernon Hudson

Zobacz też: George Hudson.

George Vernon Hudson

George Vernon Hudson (ok. 1920)
Data i miejsce urodzenia	20 kwietnia 1867 Londyn
Data i miejsce śmierci	5 kwietnia 1946 Karori
Zawód, zajęcie	entomolog, astronom
Multimedia w Wikimedia Commons

George Vernon Hudson (ur. 20 kwietnia 1867 w Londynie, zm. 5 kwietnia 1946 w Karori) – nowozelandzki pocztowiec, entomolog i astronom amator, pomysłodawca sezonowej zmiany czasu.

Urodzony 20 kwietnia 1867 r.^[1] w Londynie jako jedno z sześciorga dzieci małżeństwa Emily Jane Carnal i artysty Charlesa Hudsona. Jego matka zmarła, gdy miał dwa lata. W wieku 9 lat, wraz z bratem Willem, zaczął kolekcjonować owady. Trzy lata później zaczął pisać dziennik, a w wieku 13 lat napisał pierwszą pracę nt. owadów, ilustrowaną szczegółowymi rysunkami. W 1881 r. wyjechał wraz z ojcem, bratem i siostrą do Nowej Zelandii, gdzie mieszkali już jego dwaj bracia i siostra. Hudson zamieszkał w Nelson i 1 lutego 1883 r. podjął pracę w urzędzie pocztowym w Wellington, gdzie pozostawał zatrudniony do 1919 r., kiedy to przeszedł na emeryturę^[2].

Po śmierci ojca (1884 r.) rozpoczął prace nad książką poświęconą owadom Nowej Zelandii. Dzięki pracy zmianowej miał możliwość zbierać owady, badać ich zwyczaje i tworzyć barwne ilustracje do książki. Swoją pierwszą książkę ukończył w końcu 1886 r. jako dziewiętnastolatek. Z pomocą m.in. sir Waltera Bullera książka An elementary manual of New Zealand entomology została opublikowana w 1892 r. Największą sławę przyniosło mu siedem ilustrowanych książek wydanych między 1892 i 1950 rokiem. W listopadzie 1907 r. Hudson dołączył do wyprawy badawczej na podantarktyczne wyspy, m.in. Auckland Island. Efektem wyprawy było odkrycie 61 gatunków i szczegółowy opis kolejnych, a całość tej pracy opisano w ilustrowanej publikacji zredagowanej przez doktora Charlesa Chiltona^[2].

Oprócz entomologii, miał wkład w rozwój astronomii. W 1885 r. zakupił swój pierwszy teleskop, a w 1904 r. miał już w prywatnym obserwatorium zainstalowany teleskop czterocalowy. Dzięki pracy zmianowej zainteresował się wartością światła dziennego i 16 października 1895 r. przedstawił towarzystwu naukowemu Wellington Philosophical Society pracę, w której dowodził zasadności sezonowych zmian urzędowego czasu^[2] o dwie godziny do przodu^[3]. Projekt został zdyskredytowany przez wielu członków towarzystwa, jednak z czasem parlamentarzysta Thomas Sidey doprowadził do wprowadzenia zmiany czasu w 1927 r. Mimo kontrowersji Hudson został przez Royal Society of New Zealand 16 maja 1934 r. wyróżniony za tę pracę medalem imienia Sideya. Ponadto 9 czerwca 1918 r. odkrył gwiazdę Nova Aquilae^[2].

Krytyczny wobec zorganizowanej edukacji, pisał do prasy listy krytykujące system oświatowy oraz naukę akademicką. Promował naukę za pomocą swoich książek i udzielał w swoim domu w Karori prywatnych lekcji entomologii i astronomii^[2].

Był członkiem założycielem New Zealand Institute (1919 r.), członkiem Royal Society of New Zealand, Wellington Philosophical Society (przewodniczący w 1900, 1901 i 1940 r.). Wyróżniony Hector Memorial Medal and Prize (1923 r.), Memorial Medal w (1929 r.). Członek rady dyrektorów New Zealand Institute (1923–1933) i Royal Society of New Zealand (1933–1946)^[2].

Zmarł 5 kwietnia 1946 r. w Karori^[1][2].

Od 30 grudnia 1893 r. pozostawał w związku małżeńskim z nauczycielką Florence Woodhead Hudson^[2] (1856–1935)^[4].