Przejdź do zawartości

Garnizon Prudnik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dawna brama wjazdowa do prudnickich koszar od strony ul. Dąbrowskiego

Garnizon Prudnikgarnizon wojskowy wojsk niemieckich do 1945 roku i Wojska Polskiego okresu PRL oraz od zmiany ustrojowej w latach 90. XX wieku. Garnizon został ostatecznie zlikwidowany w 1994 roku.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka o wojsku w Prudniku pochodzi z 1732. Wówczas stacjonowała tu kompania piechoty 4PP. Od 1742 do 1746 stacjonował tu Pułk Piechoty nr 38 generała majora Christopha von Dohna. Następnie w garnizonie znajdował się Pułk Kirasjerów nr 12 pod dowództwem porucznika Friedricha Leopolda von Gessler(inne języki). Pułk opuścił miasto w 1779[1], po przeprowadzeniu przez Austriaków ataku artyleryjskiego na Prudnik, przez co spaliło się prawie całe miasto[2]. Powrócił w 1783 po odbudowie miasta. Od 1808 w Prudniku stacjonował oddział inwalidów oraz 3 Kompania Brygady Artylerii[1].

Od 1812 w mieście stacjonował drugi i czwarty szwadron 4 Pułku Huzarów im. von Schilla (1 Śląski). W 1856 został zastąpiony przez 6 Pułk Huzarów im. Hrabiego Goetzena (2 Śląski), który opuścił Prudnik w 1889. W tym samym roku do miasta przybył III Dywizjon 21 Pułku Artylerii Polowej. Po wybudowaniu nowych koszary w 1903 wprowadził się do nich 57 Pułk Artylerii Polowej[1].

W 1912 57 Pułk Artylerii Polowej miał zostać przeniesiony do Gliwic, a do Prudnika z Nysy 23 Pułk Piechoty im. von Winterfeldta. Przemieszczenie wojsk miało mieć miejsce 1 października 1914, jednak proces został przerwany przez wybuch I wojny światowej 28 lipca. 57 Pułk został wysłany na front, a w Prudniku pozostał batalion rezerwowy i kompania piechoty[3].

57 Pułk Artylerii Polowej został rozformowany w lipcu 1919 na mocy traktatu wersalskiego. Prudnik ponownie stał się miastem garnizonowym po utworzeniu w Republice Weimarskiej armii zawodowej w 1921. W koszarach została ulokowana bateria artylerii górskiej, jednakże góry w okolicach miasta okazały się mało górzyste, więc miejsce baterii zajął 7 Pułk Kawalerii (później przemianowany na 11)[3].

Po dojściu Adolfa Hitlera do władzy w Niemczech i utworzeniu Wehrmachtu miejsce pułku kawalerii zajął III batalion 28 pułku piechoty, który po aneksji Kraju Sudetów został przeniesiony do Nowego Jiczyna. Został zastąpiony przez 8 batalion łączności, który w 1939 został wysłany na front po wybuchu II wojny światowej[3].

Do 10 października 1945 w koszarach stacjonowała Armia Czerwona. Następnie na terenie Prudnika została sformowana 48 Komenda Odcinka Prudnik. W 1948 na jego bazie sformowano Samodzielny Batalion Ochrony Pogranicza nr 71[4]. W 1949 w Prudniku powstał 15 Pułk KBW Ziemi Opolskiej[5]. Z dniem 1 stycznia 1951 roku 71 batalion Ochrony Pogranicza przemianowano na 45 Batalion Wojsk Ochrony Pogranicza[4].

Ponadto w Prudniku stacjonował m.in. 15 Pułk Wojsk Obrony Wewnętrznej (1966–1989), który należał do 28 Rezerwowej Dywizji Zmechanizowanej (1972–1989).

Garnizon prudnicki został zlikwidowany 10 maja 1994[6]

Dowódcy garnizonu

[edytuj | edytuj kod]
  1. mjr Tadeusz Sroczyński po przybyciu został d-cą Samodzielnego Batalionu KBW JW 1708 (Kasza 2020 ↓, s. 500).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Kalendarium historii garnizonu prudnickiego.
  2. Andrzej Dereń, Bitwa o Świętego Rocha [online], „Tygodnik Prudnicki”, 19 sierpnia 2009 [dostęp 2020-09-04] (pol.).
  3. a b c O garnizonie prudnickim przed 1945 rokiem [online], web.archive.org, 30 września 2019 [dostęp 2020-09-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-30].
  4. a b Zenon Jackiewicz: Wojska Ochrony Pogranicza: (1945-1991): krótki informator historyczny. Kętrzyn: Centrum Szkolenia Straży Granicznej, 1998. ISBN 83-909304-3-9.
  5. Janczarzy Komunizmu. Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego [online], naszahistoria.pl, 26 maja 2017 [dostęp 2020-09-04] (pol.).
  6. Krzysztof Strauchmann, W Prudniku odbył się IV zjazd garnizonu [online], Nowa Trybuna Opolska, 13 maja 2010 [dostęp 2020-09-04] (pol.).
  7. Biuletyn Informacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej [online], katalog.bip.ipn.gov.pl [dostęp 2019-03-20].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Ryszard Kasza (red.): Ulicami Prudnika : z historią i fotografią w tle. Przemysław Birna, Franciszek Dendewicz, Piotr Kulczyk. Prudnik: Powiat prudnicki ul. Kościuszki 76, 48-200 Prudnik, 2020. ISBN 978-83-954314-5-6.