Franciszek Urbański

Franciszek Urbański
Data i miejsce urodzenia	7 listopada 1891 ; Suchodębie, Królestwo Polskie
Data i miejsce śmierci	7 grudnia 1949 ; Warszawa, Polska
	Poseł na Sejm I, II i IV kadencji (II RP)
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Franciszek Urbański, ps. Franciszek, Rzewuski (ur. 7 listopada 1891 w Suchodębiu, zm. 7 grudnia 1949 w Warszawie) – polski działacz związkowy, polityk, poseł na Sejm I, II i IV^[1] kadencji II Rzeczypospolitej.

Życiorys

Był synem Andrzeja i Antoniny z Kacalaków Wojnarowskiej. Uczył się w szkole średniej w Łaniętach, następnie ukończył kursy Łaguny w Warszawie oraz Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego i rozpoczął pracę jako organista.

W listopadzie 1918 uczestniczył w rozbrajaniu Niemców, był komendantem straży obywatelskiej. Ochotniczo wstąpił do Wojska Polskiego, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej 1920. Od 1921 pełnił funkcję sekretarza generalnego Chrześcijańskich Związków Zawodowych Robotników Rolnych. Od 1924 był wiceprezesem, a od 1927 prezesem Chrześcijańskich Związków Zawodowych Rzeczypospolitej Polskiej.

W Sejmie Rzeczypospolitej Polskiej I kadencji był członkiem klubu Chrześcijańsko-Narodowego Stronnictwa Pracy^[2].

11 listopada 1937 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[3].

Był jednym z 12 zakładników wskazanych Niemcom zgodnie z aktem kapitulacji miasta z 28 września 1939 w celu zabezpieczenia spokoju w mieście^[4]. W okresie okupacji niemieckiej działał w politycznych strukturach konspiracyjnych związanych ze Stronnictwem Pracy. Działacz Obozu Zjednoczenia Narodowego, od 1943 z ramienia Stronnictwa Pracy zasiadał w Radzie Jedności Narodowej. Walczył w powstaniu warszawskim. Aresztowany przez NKWD 28 marca 1945, skazany w procesie szesnastu na 4 miesiące więzienia. Powrócił do kraju w sierpniu 1945.

Zmarł 7 grudnia 1949. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 170-2-7)^[5].

Przypisy

↑ Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1940 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 95.
↑ Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923, s. 471.
↑ M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w zakresie pomocy i opieki nad bezrobotnymi”.
↑ Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik , 2010, s. 15, 20. ISBN 978-83-07-03239-9.
↑ Cmentarz Stare Powązki: MAŁGORZATA MURCHEL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-24] .

Linki zewnętrzne

Hasło w encyklopedii portalu interia.pl
Franciszek Urbański na stronie Biblioteki Sejmowej.

Bibliografia

Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 766. [dostęp 2021-05-17].

[S-1] Scriptor (opr.): Sejm i Senat 1935–1940 IV kadencja. Warszawa: nakładem Księgarni F. Hoesicka, 1936, s. 95.

[2] Tadeusz i Witold Rzepeccy, Sejm i Senat 1922–1927, Poznań 1923, s. 471.

[3] M.P. z 1937 r. nr 260, poz. 410 „za zasługi w zakresie pomocy i opieki nad bezrobotnymi”.

[4] Tomasz Szarota: Okupowanej Warszawy dzień powszedni. Studium historyczne. Warszawa: Czytelnik , 2010, s. 15, 20. ISBN 978-83-07-03239-9.

[5] Cmentarz Stare Powązki: MAŁGORZATA MURCHEL, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-05-24] .

[1]