Franciszek Lewiński
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | ||
| Biskup pomocniczy janowski | ||
| Okres sprawowania |
1826–1854 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat |
1806 | |
| Nominacja biskupia |
3 lipca 1826 | |
| Sakra biskupia |
17 września 1826 | |
| Data konsekracji |
17 września 1826 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
Franciszek Ignacy Lewiński herbu Brochwicz (ur. 12 sierpnia 1783, zm. 15 lipca 1854 w Łosicach) – duchowny rzymskokatolicki, biskup pomocniczy janowski w latach 1826–1854. Przyrodni brat biskupa Feliksa Łukasza Lewińskiego.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w 12 sierpnia 1783 jako syn szlachcica Franciszka i Katarzyny z Dzięcielskich. Pochodził z Lewina, należącego do parafii Świętej Marii Magdaleny w Strzepczu, na terenie ówczesnego powiatu mirachowskiego. Studiował we Wrocławiu i Warszawie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1806.
Był proboszczem parafii Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Swarzewie w powiecie puckim (1806–1809), parafii Świętego Dominika w Chodczu w powiecie włocławskim (1809–1817), parafii św. Wojciecha w Rogóźnie (w ówczesnym dekanacie łasińskim) oraz parafii Świętych Apostołów Szymona i Judy w Wąbrzeźnie (1817). Jednak na stałe mieszkał przy katedrze Trójcy Świętej w Chełmży. W 1814 został mianowany kanonikiem gremialnym kapituły katedralnej chełmińskiej, do której został instalowany w tym samym roku. 7 października 1823 został dziekanem kapituły katedralnej chełmińskiej. 29 sierpnia 1825 oficjalnie zrezygnował z tej funkcji, ponieważ jego brat Feliks Łukasz, biskup diecezjalny janowski, mianował go dziekanem kapituły katedralnej w Janowie Podlaskim. Po śmierci brata, z wyboru kapituły katedralnej janowskiej, pełnił w latach 1825–1826 urząd administratora diecezji.
Na początku 1825 został przez swego brata Feliksa Łukasza przedstawiony papieżowi Leonowi XII na biskupa pomocniczego diecezji janowskiej. Nominację biskupią wraz ze stolicą tytularną Eleutheropolis w Palestynie uzyskał od Leona XIII 3 lipca 1826. Sakrę biskupią przyjął w Lublinie 17 września 1826 z rąk Józefa Marcelina Dzięcielskiego, biskupa diecezjalnego lubelskiego. Rezydował w Łosicach (w majątku Zakrze) i był jednocześnie w latach 1827–1854 proboszczem parafii św. Zygmunta Króla w Łosicach[1].
Zmarł 15 lipca 1854 w Łosicach i tam został pochowany na cmentarzu parafialnym przy kaplicy Świętego Stanisława[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ T. Dobrowolski: Proboszczowie „Zygmunta”. zygmuntlosice.pl (arch.). [dostęp 2021-04-30].
- ↑ Nowa płyta na grobie ks. bp. Franciszka Lewińskiego. podlasie24.pl, 2011-09-15. [dostęp 2011-12-08].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Joskowski Z., Biskupi z Ziemi Kaszubskiej. Słownik biograficzny, Banino 2008.
- Nitecki P., Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000.
- Franciszek Lewiński [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-12-09] (ang.).