Feliks Bołsunowski

Feliks Bołsunowski

pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	13 czerwca 1881 Pryłuki
Data i miejsce śmierci	13 lipca 1929 Warszawa
Przebieg służby
Siły zbrojne	Armia Imperium Rosyjskiego Wojsko Polskie
Formacja	Carskie Siły Powietrzne Lotnictwo Wojska Polskiego
Jednostki	II Korpus Polski w Rosji Dep. IV MSWojsk.
Stanowiska	szef wydziału
Główne wojny i bitwy	wojna rosyjsko-japońska I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Feliks Bołsunowski (ur. 1 czerwca^?/13 czerwca 1881 w Pryłukach koło Kijowa, zm. 13 lipca 1929 w Warszawie) – pułkownik pilot i obserwator balonowy Wojska Polskiego.

Był synem Tytusa i Konstancji z domu Piotrowskiej. W 1900 ukończył Korpus Kadetów w Kijowie i wstąpił do armii rosyjskiej. Wziął udział w wojnie rosyjsko-japońskiej 1904–1905 jako dowódca kompanii saperów. W latach 1907–1908 dowodził kompanią aeronautyczną w Irkucku. W następnym roku ukończył Oficerską Szkołę Aeronautyczną w Petersburgu. Po wybuchu I wojny światowej dowodził dywizjonem aeronautycznym.

W lutym 1918 wstąpił do formujących się wojsk polskich na froncie rumuńskim II Korpusu Polskiego, dowodzonego wówczas przez generała Sylwestra Stankiewicza, i przystąpił do formowania oddziału aeronautycznego. Z powodu niemożliwości zorganizowania tego oddziału, pełnił służbę w oddziałach saperów. Wraz z II Korpusem w maju 1918 wziął udział w bitwie pod Kaniowem. Z dużą częścią żołnierzy Korpusu dostał się do niewoli niemieckiej i został internowany w Brześciu nad Bugiem. Tutaj organizował wykłady z zakresu lotnictwa i teoretyczne szkolenia przyszłych pilotów wojsk balonowych.

Po rozbrojeniu Niemców 17 listopada 1918 wstąpił do Wojska Polskiego i został wyznaczony na zastępcę szefa Sekcji Żeglugi Napowietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych. W grudniu objął dowództwo I Lotniczego batalionu uzupełnień. W kwietniu 1919 został oddelegowany do Poznania w celu sformowania oddziałów aeronautycznych (balonowych). W 1 maja 1919 z polecenia podpułkownika Aleksandra Wańkowicza przystąpił do organizowania Oficerskiej Szkoły Aeronautycznej (inauguracja: 21 maja), a 11 czerwca został zatwierdzony na stanowisku komendanta szkoły. Na czele utworzonych przez siebie oddziałów balonowych wziął udział w wojnie z bolszewikami i został odznaczony Krzyżem Walecznych.

Po zakończeniu działań wojennych powrócił do prowadzenia Szkoły Aeronautycznej w Poznaniu. W 1922 został awansowany na pułkownika. Z dniem 1 listopada 1923 został przydzielony do Departamentu IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych w Warszawie na stanowisko szefa Wydziału Balonowego^[1]. Na stanowisku tym pozostał do czasu przejścia w stan spoczynku. Zmarł 13 lipca 1929 w Warszawie^[2].

• Krzyż Walecznych^[3]
• Médaille commémorative de la Grande Guerre (Francja)^[3]
• Medal międzysojuszniczy „Médaille Interalliée” (zezwolenie Naczelnika Państwa w 1921)^[4]
• Odznaka „Obsarvateur en Ballon” (zezwolenie Wodza Naczelnego z dn. 13.10.1921)^[5]
• Odznaka „Obsarvateur en Avion” (zezwolenie Wodza Naczelnego z dn. 13.10.1921)^[5]

• Marian Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników. Księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika Poległych Lotników, 1933, s. 383.
• Zygmunt Kozak, Zbigniew Moszumański, Płk Feliks Kościesza-Bołsunowski (1881–1929), „Aeroplan” 2007, nr 2, s. 28–30.