EuroBrun ER188

EuroBrun ER188

Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	EuroBrun
Projektant	Mario Tollentino Bruno Zava
Dane techniczne
Nadwozie	monocoque z włókien węglowych
Zawieszenie przednie	podwójne łączniki poprzeczne, popychacze
Zawieszenie tylne	podwójne łączniki poprzeczne, popychacze
Silnik	Ford DFZ 3.5 V8 Judd CV V8 3.5 V8
Skrzynia biegów	EuroBrun/Hewland, manualna, 6 biegów + wsteczny
Paliwo	Elf
Opony	Goodyear Pirelli
Historia
Debiut	Grand Prix Brazylii 1988
Kierowcy	32. Oscar Larrauri 33. Stefano Modena 33. Gregor Foitek
Używany	1988–1989
Wyścigi	10
Wygrane	0
Pole position	0
Najszybsze okrążenie	0
– EuroBrun ER189

EuroBrun ER188 – samochód Formuły 1, zaprojektowany przez Mario Tollentino i Bruno Zavę dla zespołu EuroBrun na sezon 1988. Samochód, w specyfikacji "B", brał udział również w pierwszej połowie sezonu 1989. Kierowcami samochodu w roku 1988 byli Oscar Larrauri i Stefano Modena, a rok później Gregor Foitek. W 1988 roku model był napędzany przez jednostki Forda, a w 1989 roku przez silniki Judd. Sponsorami w 1988 roku byli Elf, JSK i Tommasini, a rok później – Jägermeister.

W pierwszej części sezonu 1988, zważywszy na niewielki budżet zespołu i zapewnienia, że będzie to dla zespołu sezon "testowy", samochód wydawał się być dosyć konkurencyjny. Larrauri zawsze się prekwalifikował, a jedynie dwukrotnie nie zakwalifikował się do wyścigu. Modena natomiast we wszystkich ośmiu wyścigach się zakwalifikował, ale dwukrotnie został zdyskwalifikowany (w Monako za zbyt lekki bolid, a w Meksyku za zbyt wysoki tylny spoiler). Samochód był jednak dosyć awaryjny, a wiele problemów sprawiał silnik Forda. Później jednakże nastąpiły spięcia w zespole: nie udało się zatrudnić w charakterze kierowcy Christiana Dannera, a grupa Euroracing wykazywała coraz mniejsze zainteresowanie Formułą 1. Z powodu braku pieniędzy nie rozwijano samochodu, co spowodowało, że wyniki pogorszyły się: w Grand Prix Belgii, Włoch, Portugalii i Japonii żaden z EuroBrunów nie zdołał się zakwalifikować do wyścigu. Ostatnim wyścigiem, w którym wystartowały dwa samochody EuroBrun, było Grand Prix Australii. Tak więc po względnie udanej pierwszej połowie sezonu, druga była bardzo nieudana.

Na sezon 1989 postanowiono wystawić tylko jeden samochód, dla Gregora Foiteka. Do Grand Prix Wielkiej Brytanii włącznie oraz w Grand Prix Belgii ścigał się model ER188, dostosowany jedynie do nowych opon i silnika. Foitek nie zakwalifikował się ani razu, w dodatku tylko raz przeszedł prekwalifikacje. Po Grand Prix Wielkiej Brytanii wprowadzono nowy model, ER189.

Łącznie kierowcy modelu ER188 wystartowali w 10 wyścigach, a nie zdobyli ani punktu. Najlepsze miejsce wywalczył nim Modena, dojeżdżając do mety na jedenastym miejscu w Grand Prix Węgier 1988.

Sezon	Zespół	Silnik	Opony	Kierowcy	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	16	Pkt.	Msc.
1988	EuroBrun	Ford	G		BRA	SMR	MCO	MEX	CND	DET	FRA	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	PRT	ESP	JPN	AUS	0	–
				Oscar Larrauri	NU	NZ	NU	13	NU	NU	NU	NZ	16	NZ	NPK	NPK	NPK	NZ	NZ	NU
				Stefano Modena	NU	NS	DK	DK	12	NU	14	12	NU	11	NZ	NZ	NZ	13	NZ	NU
1989	EuroBrun	Judd	P		BRA	SMR	MCO	MEX	USA	CND	FRA	GBR	DEU	HUN	BEL	ITA	PRT	ESP	JPN	AUS	0	–
				Gregor Foitek	NZ	NPK	NPK	NPK	NPK	NPK	NPK	NPK			NPK

• Historia zespołu EuroBrun (ang.)
• Statystyki modeli ER188 i ER188B (ang.)