Eugeniusz Ornoch
| Data i miejsce urodzenia |
1 stycznia 1941 | ||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
12 sierpnia 2004 | ||||||||||||||||||||||||||||||
| Informacje klubowe | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Klub | |||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Eugeniusz Ornoch (ur. 15 stycznia 1941 w Kuzawce, zm. 12 sierpnia 2004 w Gdańsku) – polski lekkoatleta i trener lekkoatletyczny.
Był specjalistą chodu sportowego. jako zawodnik startował w Lechii Gdańsk (1959) i Flocie Gdynia (1960–1971). Był dwukrotnym wicemistrzem Polski w chodzie na 20 kilometrów (1961 i 1966), a siedem razy zdobywał brązowy medal na tym samym dystansie (1960, 1962–1965, 1968 i 1970)[1].
Startował w mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie, gdzie zajął 21. miejsce w chodzie na 50 kilometrów ustanawiając rekord życiowy (4:56:13,4), a chodu na 20 kilometrów nie ukończył[2].
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem. Pracował we Flocie Gdynia. Przez wiele lat (1971–1989) był trenerem kadry narodowej chodziarzy.
Został pochowany na Cmentarzu Łostowickim w Gdańsku.
Znanymi chodziarzami byli jego młodszy brat Jan oraz syn Mariusz.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 228–230. ISBN 978-83-61233-20-6.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook, Berlin: European Athletics, 2018, s. 526–527 [zarchiwizowane 2019-09-14] (ang.).