Enrique Casaretto

Enrique Casaretto

Pełne imię i nazwisko	Enrique Casaretto Sono
Data i miejsce urodzenia	29 kwietnia 1945 Peru
Data i miejsce śmierci	22 czerwca 2020 Lima
Pozycja	napastnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1957–1959 Deportivo Torino ? (?) 1959–? Boca Junios Chiclayo ? (?) ?–1965 Atlético Grau Piura ? (?) 1965–1971 Universitario Lima ? (?) 1971–1973 Defensor Lima ? (?) 1973–1974 Atlético Chalaco Callao ? (?) 1975 Club Sporting Cristal ? (?) 1976 Miami Toros 6 (0) 1980 Once Amigos ? (?)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1968–1975  Peru 10 (8)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Enrique Casaretto Sono (niekiedy Cassaretto) (ur. 29 kwietnia 1945, zm. 22 czerwca 2020^[1]) – piłkarz peruwiański noszący przydomek El Loco, napastnik.

W latach 1957–1959 Casaretto grał w klubie Deportivo Torino, skąd następnie przeszedł do klubu Boca Juniors Chiclayo. Potem do 1965 roku występował w klubie Atlético Grau Piura, skąd przeniósł się do Universitario Lima.

Casaretto razem z klubem Universitario Lima wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1966, gdzie Universitario odpadł w fazie grupowej przegrywając rywalizację z dwoma klubami argentyńskimi - River Plate i Boca Juniors. Dla swego klubu zdobył 2 bramki (w wygranym 2:1 meczu z Boca Juniors i w zremisowanym 1:1 meczu z River Plate). W tym samym roku Casaretto zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Peru.

Rok później razem z Universitario wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1967, gdzie dotarł do fazy półfinałowej - Universitario należał do grona czterech najlepszych klubów turnieju. Casaretto zdobył dla swego klubu 5 bramek. W 1967 drugi raz z rzędu zdobył mistrzostwo Peru.

Casaretto trzeci raz z rzędu razem z Univeristario wziął udział w Pucharze Wyzwolicieli podczas turnieju Copa Libertadores 1968, gdzie Universitario dotarł do fazy ćwierćfinałowej. Casaretto zdobył dla swego klubu 1 bramkę.

W 1969 roku jako gracz Universitario zdobył po raz trzeci w swej karierze mistrzostwo Peru, dzięki czemu wziął udział w turnieju Copa Libertadores 1970, gdzie Universitario dotarł do ćwierćfinału. Casaretto zdobył w turnieju 2 bramki.

Wicemistrzostwo Peru w 1970 roku dało prawo startu w turnieju Copa Libertadores 1971. W fazie grupowej Universitario spisał się rewelacyjnie, gdyż nie przegrał meczu i zajął pierwsze miejsce, zostawiając w tyle dwa argentyńskie kluby - Rosario Central i Boca Juniors. W fazie półfinałowej nie sprostał jednak późniejszemu triumfatorowi, urugwajskiemu klubowi Club Nacional de Football i brazylijskiemu SE Palmeiras.

W 1971 Casaretto razem z Universitario zdobył czwarty tytuł mistrza Peru i następnie przeszedł do klubu Defensor Lima. W 1973 razem z klubem Defensor piąty raz został mistrzem Peru, po czym przeniósł się do klubu Atlético Chalaco Callao. W 1975 roku został graczem klubu Club Sporting Cristal.

Jako gracz klubu Sporting Cristal wziął udział w turnieju Copa América 1975, gdzie Peru zdobyło tytuł mistrza Ameryki Południowej. Casaretto zagrał w dwóch meczach półfinałowych z Brazylią - w meczu wyjazdowym, wygranym przez Peru 3:1, zdobył dla swej drużyny 2 bramki, walnie przyczyniając się do awansu. Zagrał też w mniej udanym meczu rewanżowym, w którym Peru przegrało w Limie z Brazylią 0:2, co jednak nie przeszkodziło w dotarciu do finału.

Casaretto na zakończenie kariery w 1976 roku grał w USA, w klubie Miami Toros, gdzie rozegrał 6 meczów. W 1980 roku występował w australijskim klubie Once Amigos.

Casaretto w okresie od 29 sierpnia 1968 roku do 16 października 1975 roku rozegrał w reprezentacji narodowej 10 meczów, w których zdobył 8 bramek^[2].

• Tomasz Wołek, Encyklopedia piłkarska FUJI. Copa America, Wydawnictwo GiA, Katowice 1995, ISBN 83-902751-2-0, str. 151-152

• Enrique Casaretto (correoperu.pe)
• Enrique Casaretto (naslsoccer.blogspot.com). naslsoccer.blogspot.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-13)].
• Enrique Casaretto (playerhistory.com)
• Fotografia Chumpitaza, Chale i Casaretto z 1968