Emil Szlechter

Emil Szlechter

Data i miejsce urodzenia	14 stycznia 1906 Lwów
Data i miejsce śmierci	14 stycznia 1995 Paryż
Zawód, zajęcie	prawnik
Odznaczenia

Emil Henryk Szlechter, także Emile H. Szlechter (ur. 14 stycznia 1906 we Lwowie, zm. 14 stycznia 1995 w Paryżu) – polsko-francuski prawnik pochodzenia żydowskiego, adwokat, znawca tzw. prawa klinowego (praw antycznych Bliskiego Wschodu).

Urodził się we Lwowie, w rodzinie malarza pokojowego Jakuba oraz Adeli^[1]. Miał starszego brata Emanuela (1904-1943) – autora szlagierów, scenarzysty, pisarza, satyryka i aktora^[2].

W 1926 ukończył Państwowe Gimnazjum nr V im. Stefana Żółkiewskiego we Lwowie, a następnie Wydział Prawa Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie (1930)^[3]. Po odbyciu kilkuletniej aplikacji adwokackiej, ok. 1936/1937 wpisany został na listę adwokatów Izby Adwokackiej we Lwowie i uruchomił kancelarię adwokacką przy ul. Akademickiej we Lwowie. Prowadził ją do sierpnia 1939.

Zmobilizowany tuż przed II wojną światową, znalazł się we wrześniu 1939 w Rumunii^[4], skąd dotarł do Francji. Walczył w wojnie z III Rzeszą jako żołnierz polskiej 1 Dywizji Grenadierów we Francji. Ranny w walkach pod Honskirch, zaś po bitwie pod St. Die dostał się do niewoli. Po wyjściu na wolność przedostał się do Tuluzy^[5]. Od 1943 działał w strukturach Polskiej Organizacji Walki o Niepodległość „Monika”^[3]. W 1944 mianowany podporucznikiem. W kwietniu 1945 odznaczony został przez Prezydenta RP Srebrnym Krzyżem Zasługi z Mieczami.

W czasie wojny stracił całą rodzinę: żonę z dziećmi, braci Emanuela i Maurycego oraz siostrę Różę Marię, którzy prawdopodobnie zostali zamordowani we Lwowie w trakcie Holocaustu.

Po wojnie pozostał we Francji, w 1949 uzyskał francuskie obywatelstwo^[5]. Od 1945 zajmował się naukowo badaniami prawa Starożytnego Bliskiego Wschodu. W 1947 opublikował rozprawę o spółce w prawach starożytnego Bliskiego Wschodu, Grecji i Rzymie^[6]. W kolejnych latach tłumaczył na język francuski i komentował tzw. prawa klinowe – sumeryjskie, asyryjskie, akadyjskie, babilońskie, m.in. Kodeks Ur-Nammu, Kodeks z Esznunny, Kodeks Hammurabiego. Stał się jednym z najwybitniejszych znawców praw sumeryjskich, asyryjskich i babilońskich^[7].

Zmarł w Paryżu 14 stycznia 1995. Spoczywa na cmentarzu Montparnasse, obok drugiej żony H.V. Beuer-Szlechter^[8].

• R. Beuer-Tajovsky, The Three Lives of the Polish War Hero Emile H. Szlechter
• G. Cardascia, In memoriam. Emile Szlechter (1906–1995), „Revue historique de droit français et étranger”, Vol. 73, No. 1, 1995, s. 157–158.
• A. Redzik, Emil Henryk Szlechter (1906–1995) – w dwudziestą rocznicę śmierci, „Palestra” 2015, nr 1-2, s. 215-223.