Emil Hachulski

Emil Hachulski
Data urodzenia	17 października 1920
Data śmierci	1995
	Ambasador PRL w Kenii
Okres	od 4 lipca 1969; do 22 stycznia 1974
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Małżonek	Renata Hachulska
Poprzednik	Henryk Leśniewski (chargé d’affaires)
Następca	Zdzisław Lesiak
	Ambasador PRL w Tanzanii
Okres	od 1980; do 1982
Poprzednik	Wiesław Klimas
Następca	Stanisław Szymański
	Odznaczenia

Emil Hachulski z d. Burek, krypt. Mill (ur. 17 października 1920, zm. 1995) – archeolog i dyplomata, 1969–1974 ambasador PRL w Kenii, 1980–1982 w Tanzanii.

Pochodził z rodziny chłopskiej Walentego Burka. W 1938 rozpoczął studia archeologiczne na Uniwersytecie Jagiellońskim. Kontynuował je, uczestnicząc w tajnych kompletach. W 1949 został członkiem Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego. W 1949–1951 pracował jako asystent-stażysta w Katedrze Archeologii Polski UJ^[1]. W 1952 na podstawie pracy Kultura prapolska na Dolnym Śląsku uzyskał stopień doktora filozofii w zakresie archeologii. W tym samym roku przeniósł się na stanowisko adiunkta w Instytucie Archeologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Tam wszedł w skład Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego, uczestnicząc w wykopaliskach archeologicznych m.in. w Krakowie - Nowej Hucie, gdzie pełnił funkcję zastępcy kierownika zespołu^[2]. W 1956–1957 pracował w Muzeum Archeologicznym w Krakowie.

W 1957 ukończył Studium Dyplomatyczne UJ i rozpoczął pracę w korpusie dyplomatycznym. Początkowo skierowany na stanowisko sekretarza ambasady w Rangunie. W 1964–1966 pełnił funkcję chargé d'affaires w Demokratycznej Republice Konga. Następnie objął stanowisko kierownika departamentu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych oraz funkcję członka komisji spraw zagranicznych w Komitecie Centralnym ZSL. 16 marca 1969 został powołany na stanowisko ambasadora nadzwyczajnego i pełnomocnego w Kenii^[3]. Funkcję tę pełnił do 1974. W 1980–1982 ambasador nadzwyczajny w Tanzanii, akredytowany w Zambii, Madagaskarze, Somalii i Mozambiku^[4]. W 1990 przeszedł na emeryturę.

W 1961–1990 funkcjonował w grupie kontaktów informacyjnych Służby Bezpieczeństwa pod krypt. Mill^[5].

Był żonaty z Renatą Hachulską, również archeolożką.

Publikacje

1951: Ozdoby wczesnohistoryczne na Śląsku Dolnym
1952: Kultura prapolska na Dolnym Śląsku
1954a: Wyniki badań w Mogile, pow. krakowski w 1952 r. „Wiadomości Archeologiczne” T. 20: z. 2: s. 187.
1954b: Wyniki prac wykopaliskowych w Mogile w 1953 r. „Wiadomości Archeologiczne” T. 20: z. 2: s. 188.
1954c: Radlice późnego okresu rzymskiego z Mogiły, pow. Kraków. „Wiadomości Archeologiczne” T. 20: z. 2: s. 189.

Odznaczenia

Medal 10-lecia Polski Ludowej (10 stycznia 1955)^[6]
Srebrny Krzyż Zasługi (6 kwietnia 1955)^[7]

Przypisy

↑ MarekM. Gedl MarekM., Katedra Archeologii Polski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w latach 1945–1967, „Światowit”, 30, 1969, s. 249–259 .
↑ AdriannaA. Szczerba AdriannaA., O zaangażowaniu Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego (1949–1953) w badania ratownicze na terenie Nowej Huty, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 67 (1), 2022, s. 149–156 .
↑ Daily Report, „Foreign Broadcast Information Service” (51), 17 marca 1969 (ang.).
↑ „Rocznik Polityczny i Gospodarczy” 1980, s. 564.
↑ Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych 1944–1990, sygn. IPN BU 00168/180.
↑ Uchwała Rady Państwa nr 0/56 z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).
↑ Uchwała Rady Państwa z dnia 6 kwietnia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561).

[1] MarekM. Gedl MarekM., Katedra Archeologii Polski Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie w latach 1945–1967, „Światowit”, 30, 1969, s. 249–259 .

[2] AdriannaA. Szczerba AdriannaA., O zaangażowaniu Kierownictwa Badań nad Początkami Państwa Polskiego (1949–1953) w badania ratownicze na terenie Nowej Huty, „Kwartalnik Historii Nauki i Techniki”, 67 (1), 2022, s. 149–156 .

[3] Daily Report, „Foreign Broadcast Information Service” (51), 17 marca 1969 (ang.).

[4] „Rocznik Polityczny i Gospodarczy” 1980, s. 564.

[5] Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych 1944–1990, sygn. IPN BU 00168/180.

[6] Uchwała Rady Państwa nr 0/56 z dnia 10 stycznia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 42, poz. 415).

[7] Uchwała Rady Państwa z dnia 6 kwietnia 1955 r. o nadaniu odznaczeń państwowych (M.P. z 1955 r. nr 52, poz. 561).

[1]