Przejdź do zawartości

Elew

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Elew (z fr. élève, uczeń) – tytuł żołnierza służby przygotowawczej kształcącego się na szeregowego, otrzymywany bez szczególnego nadania z dniem rozpoczęcia pełnienia służby przygotowawczej w Wojsku Polskim[1]. Dawniej był to także tytuł żołnierzy zawodowych kształcących się w podoficerskich szkołach zawodowych. Tytuł ten przysługiwał również żołnierzom odbywającym zasadniczą służbę wojskową, których skierowano na naukę w szkole podoficerskiej, szkole młodszych specjalistów lub wojskowym ośrodku szkolenia. Tytuł przysługiwał od dnia rozpoczęcia nauki przez okres jej trwania[2].

Tytuł elewa dla tej grupy żołnierzy został zniesiony na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z 23 lutego 2011 r. w sprawie tytułów wojskowych żołnierzy w czynnej służbie wojskowej[3].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 2021 r. poz. 372.
  2. Rozporządzenie Ministra Obrony Narodowej z dnia 19 sierpnia 2003 r. w sprawie tytułów wojskowych żołnierzy niezawodowych (Dz.U. z 2003 r. Nr 163, ze zm.).
  3. Dz.U. z 2011 r. nr 50, poz. 257.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Leksykon wiedzy wojskowej, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1979.