Dymitr (Sulima)

Dymitr

Daniił Sulima
Arcybiskup kiszyniowski
Kraj działania	Imperium Rosyjskie
Data i miejsce urodzenia	1772 Nowa Wodołaha
Data i miejsce śmierci	4 sierpnia 1844 Kiszyniów
Miejsce pochówku	Kiszyniów
Biskup kiszyniowski
Okres sprawowania	1821–1844
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny
Inkardynacja	Eparchia kiszyniowska
Śluby zakonne	1811
Prezbiterat	1797
Nominacja biskupia	1811
Chirotonia biskupia	16 czerwca 1811
Multimedia w Wikimedia Commons

Dymitr, imię świeckie Daniił Sulima (ur. 1772 w Nowej Wodołasze, zm. 23 lipca^?/4 sierpnia 1844 w Kiszyniowie) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.

Był synem duchownego prawosławnego. Ukończył kolegium w Charkowie, a następnie w 1795 seminarium duchowne w Jekaterynosławiu, w którym został następnie nauczycielem. Dwa lata później przyjął święcenia kapłańskie i został skierowany do służby duszpasterskiej w miejscowym soborze katedralnym z równoczesnym członkostwem w konsystorzu eparchii. W 1800 otrzymał godność protojereja i został przeniesiony do służby w soborze w Bohusławiu, powierzono mu dodatkowo obowiązki protopopa (dziekana) bohusławskiego^[1].

W 1806 został skierowany do służby w Mikołajowie, w soborze marynarki wojennej, oraz w charakterze katechety miejscowej szkoły szturmanów. Pięć lat później złożył wieczyste śluby mnisze i 16 czerwca tego samego roku został wyświęcony na biskupa pomocniczego metropolii mołdawskiej z godnością biskupa benderskiego i akermańskiego. W 1821 został ordynariuszem eparchii kiszyniowskiej^[1].

Jako arcybiskup kiszyniowski zakończył budowę soboru katedralnego Narodzenia Pańskiego w Kiszyniowie, wyświęconego w 1836. Szczególnie interesował się również życiem monastycznym w eparchii, wprowadzając w klasztorach regułę cenobityczną i otwierając przy nich szkoły. Pracował nad przekładami tekstów liturgicznych, kanonów, akatystów, tekstów patrystycznych i podręczników na język rumuński (mołdawski), sam głosił kazania zarówno po rumuńsku, jak i po rosyjsku^[1]. Zakończył budowę domu biskupiego pod Odessą, rozpoczętą przez swojego poprzednika arcybiskupa Gabriela; w miejscu tym powstał następnie męski monaster Zaśnięcia Matki Bożej^[2]. W latach 1823–1825 przebywał w Petersburgu, uczestnicząc w pracach Świętego Synodu. Zmarł w 1844 i został pochowany w soborze katedralnym w Kiszyniowie^[1].