Dujkerczyk
Philantomba | |||
Blyth, 1840[1] | |||
Dujkerczyk modry (Philantomba monticola) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj |
dujkerczyk | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Antilope philantomba C.H. Smith, 1827 (= Antilope maxwellii C.H. Smith, 1827) | |||
Synonimy | |||
| |||
Gatunki | |||
|
Dujkerczyk[3] (Philantomba) – rodzaj ssaków z podrodziny antylop (Antilopinae) w obrębie rodziny wołowatych (Bovidae).
Zasięg występowania
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce[4][3][5].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 50–75 cm, długość ogona 6–16 cm, długość ucha 4,3–5,3 cm, wysokość w kłębie 30–42 cm; długość rogów 2,2–6,25 cm; masa ciała 3,9–12,6 kg[6]. Wzór zębowy: I C P M (x2) = 32[6].
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Rodzaj zdefiniował w 1840 roku brytyjski zoolog Edward Blyth w rozdziale dotyczącym ssaków, ptaków i gadów w kontynuacji publikacji Cuviera traktującej o królestwie zwierząt[1]. Na gatunek typowy Blyth wyznaczył (oznaczenie monotypowe) dujkerczyka karłowatego (P. maxwellii).
Etymologia
[edytuj | edytuj kod]- Philantomba: etymologia niejasna, Blyth nie wyjaśnił znaczenia nazwy rodzajowej, być może jest to zniekształcenie liberyjskiej nazwy „Fulintongue” dla dujkerczyka karłowatego[7].
- Guevei: rodzima, senegalska nazwa dla dujkerów[8]. Gatunek typowy: Gray wymienił kilka gatunków – Capra pygmea J.E. Linnaeus, 1758, Cephalophus punctulatus J.E. Gray, 1846 (= Antilope silvicultrix Afzelius, 1815), Antilope maxwellii C.H. Smith, 1827, Cephalophus whitfieldii J.E. Gray, 1850 (= Antilope maxwellii C.H. Smith, 1827) i Cephalophus melanorheus[a] J.E. Gray, 1846 – z których gatunkiem typowym jest (późniejsze oznaczenie) Antilope maxwellii C.H. Smith, 1827.
Podział systematyczny
[edytuj | edytuj kod]Gatunki należące do tego rodzaju są blisko spokrewnione z rodzajem dujker (Cephalophus), z którego zostały wyodrębnione. Z tego powodu przez dłuższy czas dwa wcześniej znane gatunki – dujkerczyk karłowaty i dujkerczyk modry – były przez część naukowców wymieniane pod nazwą rodzajową Cephalophus. W zależności od ujęcia systematycznego do rodzaju zalicza się 2 (P. maxwellii i P. monticola)[5], 3 (P. maxwellii, P. monticola i P. walteri)[9][10] lub 12 (P. aequatorialis, P. anchietae, P. bicolor, P. congica, P. defriesi, P. hecki, P. lugens, P. maxwellii, P. melanorheus, P. monticola, P. simpsoni i P. walteri)[6][4] gatunków; tutaj klasyfikacja za Mammals Diversity Database i All the Mammals of the World (2023)[9][10]:
Grafika | Gatunek | Autor i rok opisu | Nazwa zwyczajowa[3] | Podgatunki[6][4][10] | Rozmieszczenie geograficzne[6][4][10] | Podstawowe wymiary[6][10][b] | Status IUCN[11] |
---|---|---|---|---|---|---|---|
Philantomba maxwellii | (C.H. Smith, 1827) | dujkerczyk karłowaty | 2 podgatunki | Senegal i Gambia do wschodniej Ghany (prawdopodobnie ograniczony na wschodzie przez rzekę Wolta) oraz wyspy Yatward Island i Sherbro Island (Sierra Leone) | DC: 55–75 cm DO: 8–16 cm MC: 6,5–12,5 kg |
LC | |
Philantomba walteri | Colyn, Hulselmans, Sonet, Oudé, Winter, Natta, Nagy & E.K. Verheyen, 2010 | dujkerczyk skryty | gatunek monotypowy | Togo, Benin, Nigeria (na zachód od rzeki Cross River); być może za zachód od rzeki Wolta (wschodnia Ghana) | DC: 55–75 cm DO: do 15 cm MC: 6–12 kg |
DD | |
Philantomba monticola | (Thunberg, 1789) | dujkerczyk modry | 10 podgatunków | od rzeki Cross River (Nigeria) na wschód do południowo-zachodniego Sudanu Południowego, na południe do środkowej Angoli, Zambii, wschodniego Zimbabwe i środkowego Mozambiku, rozłączone populacje w południowej i południowo-wschodniej Południowej Afryki, także wyspa Bioko (Gwinea Równikowa) i wyspy archipelagu Zanzibar (Pemba, Zanzibar i Mafia) | DC: 55–67 cm DO: 8–12 cm MC: 3,8–7,3 kg |
LC |
Kategorie IUCN: LC – gatunek najmniejszej troski, DD – gatunki o nieokreślonym stopniu zagrożenia.
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b E. Blyth: Mammalia, birds and reptiles. W: G. Cuvier: Cuvier’s Animal kingdom: arranged according to its organization, forming the basis for a natural history of animals, and an introduction to comparative anatomy: illustrated by three hundred engravings on wood. London: W.S. Orr and Co, 1840, s. 140. (ang.).
- ↑ J.E. Gray: Catalogue of the specimens of Mammalia in the collection of the British Museum. Cz. 3. London: The Trustees, 1852, s. 86. (ang.).
- ↑ a b c Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 183–184. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 370. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Genus Philantomba. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-05-02]. (ang.).
- ↑ a b c d e f C. Groves, D. Leslie, B. Huffman, R. Valdez, K. Habibi, P. Weinberg, J. Burton, P. Jarman & W. Robichaud: Family Bovidae (Hollow-horned Ruminants). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 2: Hoofed Mammals. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 444–779. ISBN 978-84-96553-77-4. (ang.).
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 531.
- ↑ Palmer 1904 ↓, s. 302.
- ↑ a b N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, J. Zijlstra & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.13) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2024-07-30]. (ang.).
- ↑ a b c d e Class Mammalia. W: Lynx Nature Books: All the Mammals of the World. Barcelona: Lynx Edicions, 2023, s. 625–626. ISBN 978-84-16728-66-4. (ang.).
- ↑ Home. The IUCN Red List of Threatened Species. [dostęp 2024-07-29]. (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 1–984, 1904. (ang.).