Droga gruntowa
Droga gruntowa (inaczej: droga o nawierzchni gruntowej) – droga o nawierzchni z gruntu rodzimego lub utrwalona w wyniku specjalnych zabiegów i preparacji gruntu rodzimego przy pomocy mieszanin wykonanych z gliny, żwiru, żużla itp.[1].
W polskim Prawie o ruchu drogowym drogę gruntową określono jako drogę z jezdnią o nawierzchni z gruntu rodzimego lub nasypowego, ulepszonego mechanicznie lub chemicznie, w której wierzchnia warstwa może być wykonana z kruszywa naturalnego, sztucznego lub pochodzącego z recyklingu[2].
Droga gruntowa cechuje się niską przydatnością komunikacyjną. Długoletnie użytkowanie drogi gruntowej na nachylonym terenie skutkuje powstaniem rozcięcia drogowego.
W krajach wysoko rozwiniętych drogi gruntowe występują przeważnie na terenach leśnych i polnych, jako drogi niepubliczne. W krajach rozwijających się stanowią drogi publiczne niższych kategorii. W państwach Trzeciego Świata są najpowszechniej występującym typem dróg kołowych.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Transport drogowy w Polsce w latach 2005-2009, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 22 listopada 2014, s. 24, ISSN 3456-7765 [zarchiwizowane z adresu 2013-10-20].
- ↑ (Art. 2 pkt 2a) Ustawa z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym (Dz.U. z 2022 r. poz. 988)