Dom Lemke

Dom Lemke

Haus Lemke

nr rej. 09045503[1] z 1977[2]
Widok z zachodu (2011)
Państwo	Niemcy
Miejscowość	Berlin (Alt-Hohenschönhausen)
Adres	Oberseestraße 58/60[1]
Typ budynku	willa
Styl architektoniczny	modernizm (Bauhaus)
Architekt	Ludwig Mies van der Rohe
Inwestor	Martha i Karl Lemke
Kondygnacje	1
Rozpoczęcie budowy	1932
Ukończenie budowy	1933
Pierwszy właściciel	Martha i Karl Lemke
Kolejni właściciele	Ministerstwo Bezpieczeństwa Państwowego NRD, zarząd dzielnicy Hohenschönhausen(inne języki)
Położenie na mapie Berlina Dom Lemke
Położenie na mapie Niemiec Dom Lemke
52°32′57,5″N 13°29′27,0″E/52,549306 13,490833
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Dom Lemke, Dom Miesa van der Rohe (niem. Haus Lemke, Mies van der Rohe Haus) – willa w Berlinie w dzielnicy Alt-Hohenschönhausen nad jeziorem Obersee(inne języki) wzniesiona w latach 1932–1933 według projektu Ludwiga Miesa van der Rohego, zabytek architektury(inne języki).

Budynek wzniesiono w latach 1932–1933^[3][1] w dzielnicy Alt-Hohenschönhausen^[1] nad jeziorem Obersee(inne języki)^[3] według projektu Ludwiga Miesa van der Rohego^[3]. Był to ostatni budynek zaprojektowany w Niemczech przez tegoż architekta przed jego emigracją do Stanów Zjednoczonych^[3]. Dom zamówiło małżeństwo przemysłowców, Martha i Karl Lemke^[3], którzy kupili podwójną działkę na budowę w 1930 roku^[4]. Oczekiwali oszczędnego rozwiązania – koszt budowy wyniósł 16000 marek niemieckich (w przybliżeniu 61 000 współczesnych euro)^[3]. Architekt i Lilly Reich zaprojektowali również wyposażenie domu: kredensy, krzesła, fotele i łóżka^[3]. Wszystkie meble wykonano z drewna^[5] (obecnie znajdują się one w zbiorach Kunstgewerbemuseum^[5]). Ogród zaprojektowało biuro Karla Foerstera(inne języki)^[4].

Inwestorzy mieszkali w domu przez 12 lat, do 1945 roku, kiedy to budynek został zarekwirowany przez Armię Czerwoną^[3][4], która używała go jako magazynu^[4] i garażu motocyklowego^[6]. Rozebrano strefę wejściową i zamurowano okna tarasowe^[4]. Od 1962 roku dom był w posiadaniu Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego NRD^[3], początkowo był wykorzystywany jako budynek mieszkalny, a następnie jako budynek gospodarczy^[3].

Obiekt uznano za zabytek architektury(inne języki) we wrześniu 1977 roku^[2][4] pod numerem 09045503^[1]. Pomimo objęcia budynku ochroną konserwatorską dom podupadał, nie przeprowadzano profesjonalnych remontów^[3]. Wykorzystywano go jako pralnię do 1989 roku^[4]. Od 1990 roku budynek przeszedł pod zarząd urzędu dzielnicy Hohenschönhausen(inne języki)^[4] i od tego czasu jest nazywany Domem Miesa van der Rohe^[3]. W 1994 roku w ogrodzie ustatwiono rzeźbę Aufsicht um die Kante autorstwa Ruth Baumann^[5]. Przeprowadzono rewitalizację i przywrócono jego pierwotny stan w 2002 roku^[3]. Od tego czasu w budynku odbywają się wystawy (od czterech do sześciu rocznie), ponadto obiekt został udostępniony do zwiedzania z przewodnikiem za opłatą 5 euro od osoby^[3]. W obiekcie prezentowano prace m.in. Gregora Hildebrandta(inne języki)^[7].

Budynek murowany^[4], wybudowano go na planie litery L^[3], dwie części domu są do siebie ustawione pod kątem prostym^[4]. Dom nakryto płaskim dachem^[3], w elewacjach dominują duże powierzchnie szklane zestawione ze ścianami pokrytymi czerwonobrązową cegłą^[3]. Pomiędzy dwoma częściami obiektu znajduje się taras wyłożony płytami z piaskowca^[3], jest położony na tej samej wysokości, co podłogi domu – nie prowadzą do niego schody, podobnie jak w innym projekcie Ludwiga Miesa van der Rohe – Willi Tugendhatów^[3]. Dom pomimo zastosowania oszczędnych środków w pełni wyraża założenia szkoły Bauhausu i Nowej Rzeczowości(inne języki)^[3].

• Projekt budynku z 1932 roku