Dmitrij Onika

Ten artykuł od 2015-10 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Dmitrij Onika

Дми́трий Григо́рьевич Они́ка

Pełne imię i nazwisko	Dmitrij Grigoriewicz Onika
Data i miejsce urodzenia	21 listopada 1910 Krzemieńczuk
Data i miejsce śmierci	3 września 1968 Moskwa
ludowy komisarz/minister przemysłu węglowego zachodnich rejonów ZSRR
Okres	od 19 stycznia 1946 do 17 stycznia 1947
Przynależność polityczna	KPZR
minister przemysłu węglowego wschodnich rejonów ZSRR
Okres	od 17 stycznia 1947 do 28 grudnia 1948
Odznaczenia

Dmitrij Grigorjewicz Onika (ros. Дми́трий Григо́рьевич Они́ка, ur. 8 listopada^?/21 listopada 1910 w Krzemieńczuku, zm. 3 września 1968 w Moskwie) – radziecki polityk i wojskowy, generał pułkownik, ludowy komisarz/minister przemysłu węglowego zachodnich rejonów ZSRR (1946–1947), minister przemysłu węglowego wschodnich rejonów ZSRR (1947–1948).

1920-1921 robotnik rolny w guberni połtawskiej, później uczeń ślusarza, 1925-1928 uczeń szkoły fabryczno-zawodowej, później pomocnik maszynisty. W latach 1929–1930 słuchacz kursów przy żytomierskim Instytucie Pedagogicznym (obecnie Żytomierski Uniwersytet Państwowy im. Iwana Franki), od 1930 członek WKP(b) i student Moskiewskiego Instytutu Górniczego (specjalność: górniczy inżynier elektromechanik). Po ukończeniu 1938 studiów pracował w przemyśle węglowym, 1942-1945 był szefem kombinatu „Moskwougol”. Od października 1941 do stycznia 1942 inżynier brygady, dowódca 8 Armii Saperskiej Frontu Południowego, po wojnie mianowany generałem pułkownikiem służby inżynieryjno-technicznej. Od 19 stycznia 1946 do 17 stycznia 1947 ludowy komisarz/minister przemysłu węglowego zachodnich rejonów ZSRR, od 17 stycznia 1947 do 28 grudnia 1948 minister przemysłu węglowego wschodnich rejonów ZSRR. Od 1954 doktor nauk technicznych, pracował w sownarchozie w Karagandzie, w latach 1962–1964 dyrektor Instytutu Naukowo-Badawczego Pracy w Moskwie. Od 1965 profesor i pracownik Komitetu Planowania Gospodarczego ZSRR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR 4 i 5 kadencji. Pochowany na cmentarzu Nowodziewiczym.

• Order Lenina (trzykrotnie)
• Order Czerwonego Sztandaru Pracy (trzykrotnie)
• Order Czerwonej Gwiazdy
• Medal „Za pracowniczą dzielność”
• Medal „Za obronę Stalingradu”
• Medal „Za obronę Kaukazu”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal jubileuszowy „Dwudziestolecia zwycięstwa w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za ofiarną pracę w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945”
• Medal „Za odbudowę kopalni węgla Donbasu”
• Medal „W upamiętnieniu 800-lecia Moskwy”
• Medal jubileuszowy „50 lat Sił Zbrojnych ZSRR”
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski – PRL (1950)^[1]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – PRL

• http://www.az-libr.ru/index.shtml?Persons&ED8/5fdab69a/index (ros.)