Przejdź do zawartości

Daniel Gromann

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Daniel Gromann
Data i miejsce urodzenia

1972
Warszawa

Chargé d’affaires RP na Kubie
Okres

od 2005
do 2007

Poprzednik

Tomasz Turowski

Następca

Marzenna Adamczyk

Konsul Generalny RP w Sydney
Okres

od 2009
do 2013

Poprzednik

Ryszard Sarkowicz

Następca

Regina Jurkowska

Chargé d’affaires RP a.i. w Wenezueli
Okres

od 2024

Poprzednik

Michał Faryś

Daniel Rafał Gromann (ur. 1972 w Warszawie)[1]polski dyplomata i urzędnik konsularny. Od 2009 do 2013 Konsul Generalny RP w Sydney, od 2024 chargé d’affaires w Wenezueli.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Daniel Gromann ukończył z wyróżnieniem iberystykę na Uniwersytecie Warszawskim (1997). W okresie studiów spędził rok na stypendium na Uniwersytecie w Arkansas. Następnie odbył tam studia podyplomowe w zakresie kultury latynoamerykańskiej oraz pracował jako asystent[2].

W 1998 powrócił do Polski i zdał egzamin do Ministerstwa Spraw Zagranicznych. Odbył 9-miesięczny staż w ambasadzie RP w Bogocie. Do sierpnia 2000 w Departamencie Ameryki Północnej MSZ zajmował się stosunkami dwustronnymi ze Stanami Zjednoczonymi. W marcu 2001 rozpoczął misję w ambasadzie w Hawanie. Przebywał tam do sierpnia 2007; od 2005 kierując nią jako chargé d’affaires. Będąc na Kubie, grudniu 2005, doprowadził uwolnienia dziennikarki Anny Bikont, aresztowanej za kontakty z tzw. bibliotekami niezależnymi[3]. Doprowadził także do wydania po hiszpańsku piosenek Jacka Kaczmarskiego. Następnie, ponownie w Departamencie Ameryki, odpowiadał jako I radca za relacje z Kubą, Wenezuelą i państwami karaibskimi, a także zagadnieniami tematycznymi z zakresu pomocy rozwojowej[2].

Od sierpnia 2009 do 2013 pełnił funkcję Konsula Generalnego RP w Sydney[4]. Od sierpnia 2024 chargé d’affaires w Wenezueli[5].

W 2012 został odznaczony Krzyżem „Golgota Wschodu”[6].

Z żoną Małgorzatą, także pracowniczką MSZ, wychowuje syna Michała[7] oraz córkę. Włada językami: angielskim, hiszpańskim, rosyjskim i francuskim[2].

W 2005 Daniel Gromann zadebiutował powieścią science-fiction „Trzecie świadectwo”[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Daniel Gromann [online], ksiazki.wp.pl, 16 września 2010 [dostęp 2019-06-02] (pol.).
  2. a b c Zapis przebiegu posiedzenia Komisji Łączności z Polakami za Granicą /nr 38/ [online], www.sejm.gov.pl, 20 maja 2009 [dostęp 2019-06-02] (pol.).
  3. Cuba deportaría a mujeres periodistas por visitar a opositores [online], DW.COM, 3 grudnia 2005 [dostęp 2019-06-02] (hiszp.).
  4. Konsul Generalny [online], sydney.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-04-21].
  5. Chargé de affaires a.i., Polska w Wenezueli - Portal Gov.pl, 5 sierpnia 2024 [dostęp 2024-08-08] [zarchiwizowane 2024-08-05].
  6. Marek Baterowicz, Golgota Wschodu, „Puls Polonii”, www.zrobtosam.com, 2 maja 2012 [dostęp 2019-06-02] (pol.).
  7. Życiorysy (i zdjęcia) nowych konsulów [online], Puls Polonii, 12 sierpnia 2009 [dostęp 2019-06-02] (pol.).
  8. Daniel Gromann, Trzecie świadectwo, Lublin: Fabryka Słów, 2005, s. 377, ISBN 83-89011-70-0 (pol.).