Przejdź do zawartości

Chlorek nitrozylu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chlorek nitrozylu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

NOCl

Inne wzory

ClNO

Masa molowa

65,46 g/mol

Wygląd

pomarańczowożółty gaz, ciemnoczerwona ciecz

Identyfikacja
Numer CAS

2696-92-6

PubChem

17601

Podobne związki
Podobne związki

fluorek nitrozylu, bromek nitrozylu, chlorek nitrylu, fosgen, chlorek tionylu, chlorek sulfurylu, trichlorek fosforylu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Chlorek nitrozylu, NOCl – nieorganiczny związek chemiczny z grupy chlorków kwasowych (chlorek kwasu azotawego).

Otrzymywanie

[edytuj | edytuj kod]

Można go otrzymać przez reakcję chloru z tlenkiem azotu[3]:

2NO + Cl
2
→ 2NOCl

Powstaje też podczas przygotowywania wody królewskiej, zgodnie z reakcją[4][5]:

3HCl + HNO
3
→ Cl
2
+ NOCl + 2H
2
O

Obecność chlorku nitrozylu w wodzie królewskiej po raz pierwszy opisał Edmund Davy w roku 1830[6].

Właściwości

[edytuj | edytuj kod]

Chlorek nitrozylu w temperaturze pokojowej jest pomarańczowożółtym gazem, a po skropleniu ciemnoczerwoną cieczą. Ma budowę kowalencyjno-jonową i ulega dysocjacji do NO+
(jon nitrozoniowy), [ONClNO]+
i Cl
. W wodzie ulega hydrolizie do kwasu solnego i azotawego[3]:

NOCl + H
2
O → HCl + HNO
2

Ulega addycji do wiązania podwójnego, przekształcając alkeny w α-chlorooksymy[7]:

C=C + NOCl → ClCC=NOH

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Haynes 2014 ↓, s. 4-79.
  2. a b c d e f g Nitrosyl chloride, [w:] GESTIS-Stoffdatenbank [online], Institut für Arbeitsschutz der Deutschen Gesetzlichen Unfallversicherung, ZVG: 2370 [dostęp 2015-09-09] (niem. • ang.).
  3. a b c Philip John Durrant, Bryl Durrant: Zarys współczesnej chemii nieorganicznej. Warszawa: PWN, 1965, s. 753–755.
  4. Christopher D. Cappa, Sarah E. Kuipers, Jeanine M. Roberts, Abigail S. Gilbert, and Matthew J. Elrod. Product Identification and Kinetics of Reactions of HCl with HNO
    3
    /H
    2
    SO
    4
    /H
    2
    O
    Solutions
    . „J. Phys. Chem. A”. 104 (19), s. 4449–4457, 2000. DOI: 10.1021/jp992666p.
     
  5. L. J. Beckham, W. A. Fessler, M. A. Kise. Nitrosyl Chloride. „Chemical Reviews”. 48 (3), s. 319–396, 1951. DOI: 10.1021/cr60151a001. (ang.). 
  6. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Edmund Davy. On a New Combination of Chlorine and Nitrous Gas. „Proceedings of the Royal Society of London”. 3, s. 27–29, 1830. DOI: 10.1098/rspl.1830.0010. 
  7. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Masaji Ohno, Norio Naruse, Isao Terasawa. 7-Cyanoheptanal. „Org. Synth.”. 49, s. 27, 1969. DOI: 10.15227/orgsyn.049.0027. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]