Przejdź do zawartości

Bogusław Śliwerski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bogusław Śliwerski
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 sierpnia 1954
Łódź

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: pedagogika ogólna, pedagogika porównawcza, teoria wychowania, pedagogika wczesnoszkolna
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

21 marca 1985

Habilitacja

4 maja 1993
Uniwersytet Warszawski

Profesura

4 listopada 1999

Doktor honoris causa
Uniwersytet Marii Curie-Skłodowskiej – 2014
Uniwersytet Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy – 2016
KUL – 2017
Nauczyciel akademicki
Uczelnia

Uniwersytet Łódzki
Akademia Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej Odznaka Honorowa Za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka Srebrny Krzyż „Za Zasługi dla ZHP”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Bogusław Marian Śliwerski (ur. 4 sierpnia 1954 w Łodzi) – pedagog polski, profesor Uniwersytetu Łódzkiego oraz Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie, przewodniczący Komitetu Nauk Pedagogicznych Polskiej Akademii Nauk (2012-2019)[1][2].

Wykształcenie i kariera

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył pedagogikę na Uniwersytecie Łódzkim w 1977 roku i podjął pracę na tej uczelni. W 1985 otrzymał stopień doktora, w 1993 na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego stopień doktora habilitowanego, a w 1999 został mianowany profesorem nauk humanistycznych. Na Uniwersytecie Łódzkim pełnił funkcje kierownika Zakładu Teorii Wychowania oraz kierownika Katedry Teorii Wychowania. Był także rektorem Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Łodzi oraz profesorem zwyczajnym na Wydziale Pedagogicznym Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. W 2015 ponownie podjął pracę w Uniwersytecie Łódzkim. Współpracuje też ze słowackimi uniwersytetami w Bratysławie, Trnawie, Rużomberku i Preszowie[3] oraz czeskimi uniwersytetami w Ostrawie, Brnie, Pradze, Zlinie i Czeskich Budziejowicach.

W latach 2002–2004 był członkiem Państwowej Komisji Akredytacyjnej; od 2011 jest przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN[4], członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów, w kadencjach od 2007 do 2020[5]. W 1. kadencji 2013-2016 Przewodniczący Sekcji I Nauk Humanistycznych i Społecznych Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów oraz członek Prezydium CK.

W 2019 został członkiem Rady Doskonałości Naukowej I kadencji[6] i członkiem Zespołu Nauk Społecznych II kadencji RDN (2024-2027)[7].

Był wiceprzewodniczącym Polskiego Towarzystwa Pedagogicznego do 2011 roku oraz członkiem zwyczajnym Łódzkiego Towarzystwa Naukowego, wchodzi w skład rad naukowych kilku czasopism pedagogicznych i jest redaktorem naczelnym czasopisma naukowego „Studia z Teorii Wychowania” wydawanego przez Chrześcijańską Akademię Teologicznej w Warszawie.

Od 2005 r. jest w Łódzkim Towarzystwie Naukowym członkiem Kapituły Konkursu im. Ireny Lepalczyk na najlepszą rozprawę naukową z pedagogiki społecznej[8]; od 2022 roku jest członkiem Kapituły Nagrody im. Profesora Ryszarda Więckowskiego za wybitną pracę naukową z zakresu pedagogiki wczesnej edukacji, przyznawaną na Wydziale Nauk o Wychowaniu UŁ[9].

Działał też w harcerstwie, w tym w Radzie Naczelnej ZHP.

Krytyka plagiatów i „turystyki habilitacyjnej”

[edytuj | edytuj kod]

Bogusław Śliwerski badał i krytykował problem plagiatów przy przyznawaniu stopni naukowych, podając konkretne przykłady „turystyki habilitacyjnej” Polaków na Słowacji[10][11].

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Spotkania w instruktorskim kręgu (Warszawa 1983), Młodzieżowa Agencja Wydawnicza ISBN 83-203-1897-1
  • Jak być zastępowym (Warszawa 1989) ISBN 83-203-2227-8
  • Bogusław i Wojciech Śliwerscy, Jak być zastępowym, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków 1990, wyd. 2. ISBN 83-7028-055-2
  • Tomasz Szkudlarek, Bogusław Śliwerski Wyzwania pedagogiki krytycznej i antypedagogiki, „Impuls”, Kraków 1991 ISBN 83-7028-056-0.
  • Edukacja alternatywna. Dylematy teorii i praktyki (Kraków 1992) ISBN 83-85543-08-2.
  • Kontestacje pedagogiczne (Kraków 1993) ISBN 83-85543-19-8.
  • Edukacja w wolności (Kraków 1993, współautor W. Śliwerska) ISBN 83-85543-11-2.
  • Wyspy oporu edukacyjnego (Kraków 1993) ISBN 83-85543-22-8.
  • Pedagogika alternatywna – dylematy teorii (Łódź-Kraków, 1995) ISBN 83-85543-77-5.
  • Klinika szkolnej demokracji (Kraków 1996) ISBN 83-85543-87-2.
  • Edukacja autorska (Kraków 1996) ISBN 83-86994-21-5.
  • Jak zmieniać szkołę? (Kraków 1998) ISBN 83-86994-37-1.
  • Współczesne teorie i nurty wychowania (Kraków 1998) ISBN 83-7308-219-0.
  • Pedagogika alternatywna – dylematy teorii i praktyki (Kraków 1998) ISBN 83-85543-78-3.
  • Jak zmieniać szkołę? (Kraków 1998) ISBN 83-86994-37-1.
  • Jak skutecznie nauczać i wychowywać we współczesnej szkole? (Kraków 1999) ISBN 978-83-88030-07-9.
  • Pedagogiczne drogowskazy (Kraków 2000, współredaktor B. Juraś-Krawczyk) ISBN 83-88030-73-6.
  • Edukacja alternatywna. Nowe teorie, modele badań i reformy (Kraków 2000, współredaktor J. Piekarski) ISBN 83-88030-61-2.
  • Nowe konteksty (dla) edukacji alternatywnej XXI wieku (Kraków 2001, red.) ISBN 83-7308-103-8.
  • Edukacja pod prąd (Kraków 2001) ISBN 83-7308-035-X.
  • Program wychowawczy szkoły (Warszawa 2001) ISBN 83-02-08099-3.
  • Rada szkoły. Rada oświatowa. Przewodnik dla samorządowych władz oświatowych, dyrektorów szkół, nauczycieli, rodziców i uczniów (Kraków 2002), ISBN 83-7308-145-3.
  • Pedagogika i edukacja wobec nowych wspólnot i różnic w jednoczącej się Europie (Kraków 2002, współredakcja) ISBN 83-7308-151-8.
  • Pedagogika. Podręcznik akademicki (t. 1-2, Warszawa 2003, współredaktor Z. Kwieciński) ISBN 83-01-14055-0 ISBN 83-01-14118-2.
  • Idee pedagogiki filozoficznej (Łódź 2003, współredaktor S. Sztobryn) ISBN 83-7171-682-6.
  • Pedagogika (Gdańsk 2006)
  • Pedagogika dziecka. Studium pajdocentryzmu (Gdańsk 2007) ISBN 978-83-7489-045-8.
  • Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom I. Teoretyczne konteksty alternatyw edukacyjnych i wychowawczych (Kraków 2007, redakcja) ISBN 978-83-7308-711-8.
  • Pedagogika alternatywna. Postulaty, projekty i kontynuacje. Tom II. Innowacje edukacyjne i reformy pedagogiczne (Kraków 2007, redakcja) ISBN 978-83-7308-712-5.
  • Ped@gog w blogosferze (Kraków 2008) ISBN 978-83-7587-076-3 – zebrane zapiski z bloga
  • Przyrzeczenie harcerskie. Historia. Metodyka. Manipulacje (Kraków 2009) ISBN 978-83-7308-965-5 – praca wydana na okoliczność Stulecia Ruchu Harcerskiego (1910–2010)
  • Diagnoza uspołecznienia publicznego szkolnictwa III RP w gorsecie centralizmu (Kraków 2013) ISBN 978-83-7850-392-7.
  • Turystyka habilitacyjna Polaków na Słowację w latach 2005–2016. Studium krytyczne (Łodź 2018) ISBN 978-83-8088-940-8.
  • Pedagogia harcerskiego wychowania, (Kraków, 2018) ISBN 978-83-8095-489-2.
  • Istota, sens i uwarunkowania (wy)kształcenia (Kraków, 2019, współredaktor Maliszewski K., Stępkowski D.) ISBN 978-83-8095-715-2.
  • „Przyrzeczenie wierności sprawie socjalizmu...” – czyli jak ZHP stało się organizacją wychowania socjalistycznego w świetle doktryny pedagogicznej po 1944 roku (Kraków, 2019) ISBN 978-83-8095-489-2.
  • Kwieciński Z., Śliwerski B. (red.) (2019). Pedagogika. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN SA. ISBN 978-83-01-20715-1
  • Śliwerski B., (2019b). Filozofia kordialna ukraińskiej pedagogiki serca Wasyla Suchomlińskiego/Кордіалъна філософія українсъкої педагогіки серця Василя Сухомлинсъкого, Kijów: TOB « Видавицтво » Энания України ».ISBN 978-966-316-456-4
  • Murzyn A., Śliwerski B. (2020).  Irlandia. Zielona Wyspa międzykulturowej oraz egalitarnej edukacji i opieki, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”. ISBN 978 – 83 – 7850 – 173-2; ISBN 978 – 83 – 8095- 886-9
  • Śliwerski B. (2020). Pedagogika holistyczna. Studium z perspektywy metanauk społecznych, Warszawa: Wydawnictwo Akademii Pedagogiki Specjalnej.  ISBN 978-83-66010-68-0
  • Śliwerski B. (2020). (Kontr-)rewolucja oświatowa. Studium z polityki prawicowych reform edukacyjnych, Łódź: Wydawnictwo UŁ. ISBN 978-83-8142-978-8
  • Śliwerski B., Paluch M. (2021). Uwolnić szkołę od systemu klasowo-lekcyjnego, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.ISBN 978-83-8095-969-9
  • Śliwerski B. (2021). Wprowadzenie do teorii krytykoznawstwa. Krytyka naukowa (nie tylko) w pedagogice, Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls".ISBN 978-83-66990-58-6
  • Śliwerski B. (2022a). Kultura rywalizacji i współpracy w szkole, Warszawa: Wolters Kluwer.ISBN 978-83-8286-274-4
  • Śliwerski B. (2022b). Metody aktywizujące w kształceniu i doskonaleniu pedagogów, Kraków: Oficyna Wydawnicza "Impuls”.ISBN 978-83-8294-207-1
  • Śliwerski B. (2023). Czeska edukacja i myśl społeczna. Studia i szkice pedagogiczne, Łódź: Wydawnictwo Uniwersytetu Łódzkiego.ISBN: 978-83-8331-134-0; e-ISBN 978-83-8331-135-7
  • Babicki Z., Kostkiewicz J., Kucharczyk G., Śliwerski B. (2023). Jadwiga z Działyńskich Zamoyska (1831-1923). Działaczka społeczno-religijna, Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls”.ISBN 978-83-8294-273-6)
  • Jolanta Szempruch, Agnieszka Cybal-Michalska, Mirosław J. Szymański, Bogusław Śliwerski (2024). Wyzwania i dylematy uspołecznienia edukacji, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls“.. ISBN - 978-83-7850-173-2
  • Śliwerski B. (2024). Rewolucje szkolne, Kraków: Oficyna Wydawnicza „Impuls”.[ISBN 978-83-7587-905-6; ISBN 978-83-8294-284-2
  • Lewandowska-Tarasiuk E., Śliwerski B., Kwiatkowski S.M., Mydłowska B., Lichański J.Z., Subdysiak A., Paczoska E., Pospiszyl I., Chrobak J., Bzowska K., Pospiszyl K., Pankowska K., Mier-Jędrzejowicz M., (2024). Romantyzm w dyskursach pedagogiki kultury, Warszawa: Difin. ISBN: 978-83-8270-324-5

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Prywatna strona prof. Bogusława Śliwerskiego. [dostęp 2011-02-16].
  2. ↑ Chrześcijańska Akademia Teologiczna w Warszawie. [dostęp 2011-02-16].
  3. ↑ prof. dr hab. Bogusław Śliwerski. [w:] Pracownicy Uniwersytetu Łódzkiego [on-line]. Uniwersytet Łódzki. [dostęp 2022-10-15]. (pol.).
  4. ↑ Prof. zw. dr hab. Bogusław Śliwerski przewodniczącym Komitetu Nauk Pedagogicznych PAN. uni.lodz.pl. [dostęp 2016-01-15].
  5. ↑ Sekcja I Nauk Humanistycznych i Społecznych. ck.gov.pl, 3 kwietnia 2017. [dostęp 2017-04-16].
  6. ↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl. [dostęp 2019-05-25].
  7. ↑ https://www.rdn.gov.pl/czlonkowie-zespolow-rdn-w-podziale-na-poszczegolne-dyscypliny.zespol-v-nauk-spolecznych.html
  8. ↑ https://www.ltn.lodz.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=291:nagroda-odzkiego-towarzystwa-naukowego-im-profesor-ireny-lepalczyk-za-prace-badawcze-z-zakresu-pedagogiki-spoecznej&catid=49&limitstart=2&Itemid=90
  9. ↑ https://www.wnow.uni.lodz.pl/nagroda-wieckowskiego
  10. ↑ Bogusław Śliwerski, The diagnosis of discredited, methodological errors in applications (concepts) of educational research, „Przegląd Badań Edukacyjnych (Educational Studies Review)”, 1 (16), 2013, s. 17–34, DOI: 10.12775/PBE.2013.002, ISSN 2392-1544 [dostęp 2020-12-02] (pol.).
  11. ↑ Agnieszka Sowa, Prof. dr hab. Bogusław Śliwerski o wypaczeniach w szkolnictwie wyższym [online], polityka.pl, 26 czerwca 2018 [dostęp 2022-10-15] (pol.).
  12. ↑ a b c Bogusław Śliwerski, doktor honoris causa Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, red. T. Dunin, Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej, Lublin 2014, ISBN 978-83-7784-494-6, s. 94.
  13. ↑ Lista odznaczonych Odznaką RPD [online], brpd.gov.pl, grudzień 2023 (pol.).
  14. ↑ Nagroda Prezesa Rady Ministrów za wybitne osiągnięcia naukowe dla prof. Bogusława Śliwerskiego. uni.lodz.pl. [dostęp 2016-12-01].
  15. ↑ Informacja o nadaniu tytułu doktora honoris causa prof. B. Śliwerskiemu na witrynie Wydziału Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie (dostęp: 23 maja 2014 r.).
  16. ↑ Nowy doktor honoris causa UKW. Uczenia wyróżniła pedagoga z Łodzi www.metropoliabydgoska.pl [dostęp 2016-12-05].
  17. ↑ Uroczystość nadania tytułu doktora honoris causa KUL prof. dr. hab. Bogusławowi Śliwerskiemu. kul.pl, 16 października 2017. [dostęp 2017-11-18].
  18. ↑ Śliwerski B., Filozofia kordialna ukraińskiej pedagogiki serca Wasyla Suchomlińskiego/Кордіалъна філософія українсъкої педагогіки серця Василя Сухомлинсъкого, Kijów: TOB « Видавицтво » Энания України, 2019, ISBN 978-966-316-456-4.
  19. ↑ Bogusław Śliwerski doktor honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe UKSW, 2020, ISBN 978-83-8090-758-4.
  20. ↑ a b Biogram prof. Bogusława Śliwerskiego na witrynie Wydziału Pedagogicznego Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie (dostęp: 23 maja 2014 r.). [dostęp 2014-05-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 sierpnia 2014)].
  21. ↑ https://www.uni.lodz.pl/pracownicy/boguslaw-sliwerski
  22. ↑ https://www.ptp-pl.org/pl/o-ptp/medal-ptp
  23. ↑ http://kronika.uni.lodz.pl/numery/kronika-ul-05-17/artykuly/1009/
  24. ↑ https://www.ltn.lodz.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=217&Itemid=86
  25. ↑ https://oldknped.pan.pl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=64&Itemid=206
  26. ↑ https://oldknped.pan.pl/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=64&Itemid=206
  27. ↑ https://www.wnow.uni.lodz.pl/wydarzenia/wyroznienia-i-nagrody
  28. ↑ https://oldknped.pan.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=101&catid=45&Itemid=204

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Bogusław_Śliwerski&oldid=75616615”