Bob Newhart
 Bob Newhart (2002) | |
| Imię i nazwisko |
George Robert Newhart |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
5 września 1929 |
| Data i miejsce śmierci |
18 lipca 2024 |
| Zawód | |
| Współmałżonek |
Virginia Quinn |
| Lata aktywności |
1958–2020 |
Bob Newhart, właśc. George Robert Newhart (ur. 5 września 1929 w Oak Park, zm. 18 lipca 2024 w Los Angeles[1]) – amerykański komik i aktor. Laureat Złotego Globu, nagrody Emmy i trzech nagród Grammy. Otrzymał sześciokrotnie nominację do nagrodę Złotego Globu i pięciokrotnie do nagrody Emmy.
6 stycznia 1999 otrzymał własną gwiazdę w Alei Gwiazd w Los Angeles znajdującą się przy 6381 Hollywood Boulevard[2][3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Oak Park w Illinois jako syn Julii Pauline (z domu Burns), pielęgniarki, i George’a Davida Newharta[4], współwłaściciela firmy dostarczającej instalacje wodno-kanalizacyjne. Jego matka była pochodzenia irlandzkiego, a ojciec niemieckiego i irlandzkiego[5]. Używał drugiego imienia „Bob”, aby uniknąć nieporozumień ze swoim ojcem George’em. Nazwisko Newhart jest pochodzenia niemieckiego (Neuhart). Jedna z jego babć pochodziła z St. Catharines w Ontario w Kanadzie[6]. Miał trzy siostry[7].
Kształcił się w szkołach rzymskokatolickich w rejonie Chicago, w tym w szkole średniej św. Katarzyny ze Sieny w Oak Park, a w 1947 ukończył szkołę średnią College Prep im. św. Ignacego. W 1952 zdobył tytuł licencjata w dziedzinie zarządzania przedsiębiorstwem na Uniwersytecie Loyola w Chicago[7]. Wkrótce został powołany do United States Army i służył w Stanach Zjednoczonych podczas wojny koreańskiej jako urzędnik aż do zwolnienia w 1954[7]. Przez krótki czas uczęszczał do Szkoły Prawa Uniwersytetu Loyola w Chicago, ale nie ukończył studiów, jak stwierdził, częściowo dlatego, że poproszono go o nieetyczne zachowanie podczas stażu[5].
W 1960 nagrania jego monologów komediowych stały się bestsellerami i zapoczątkował nowy styl komedii, który opierał się na obserwacji i psychologii. Jego debiutancki album komediowy The Button-Down Mind of Bob Newhart (1960) został uhonorowany nagrodą Grammy w kategoriach Najlepszy nowy artysta[8] i Album roku[8], a za album The Button-Down Mind Strikes Back! (1960) otrzymał nagrodę Grammy dla najlepszego albumu komediowego[8]. Od 11 października 1961 do 13 czerwca 1962 występował jako chicagowski psycholog Bob Hartley, który pomagał rzeszom ekscentrycznych pacjentów w programie telewizyjnym nadawanym przez NBC The Bob Newhart Show, który przyniósł mu Złoty Glob dla najlepszego gwiazdora telewizyjnego. Za rolę Arthura Jeffriesa w sześciu odcinkach sitcomu CBS Teoria wielkiego podrywu (2013–2018) w 2013 zdobył nagrodę Emmy[9].
12 stycznia 1963 zawarł związek małżeński ze scenarzystką telewizyjną Virginią Lillian Quinn, znaną jako Ginny Newhart, która zmarła 23 kwietnia 2023 po długiej chorobie w wieku 82 lat[10]. Mieli dwóch synów – Roberta Williama (ur. 4 listopada 1963)[9] i Timothy’ego[9] oraz dwie córki – Jennifer[9] i Courtney (ur. 2 grudnia 1977)[9].
Zmarł 18 lipca 2024 w swoim domu w Los Angeles w Kalifornii z powodu powikłań po kilku krótkich chorobach w wieku 94 lat[11].
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]Filmy
[edytuj | edytuj kod]- 1970: Paragraf 22 jako major
- 1977: Bernard i Bianka jako Bernard (głos)
- 1990: Bernard i Bianka w krainie kangurów jako Bernard (głos)
- 1997: Przodem do tyłu jako Tom Halliwell
- 1998: Rudolf czerwononosy renifer jako niedźwiedź polarny Leonard (głos)
- 2003: Legalna blondynka 2 jako Sid Post
- 2003: Elf jako tato Elf (głos)
- 2004: Bibliotekarz: Tajemnica włóczni (TV) jako Judson
- 2006: Bibliotekarz II: Tajemnice kopalni króla Salomona (TV) jako Judson
- 2008: Bibliotekarz III: Klątwa kielicha Judasza (TV) jako Judson
- 2011: Szefowie wrogowie jako Lou Sherman
- 2023: Było sobie studio jako Bernard (głos)
Seriale
[edytuj | edytuj kod]- 1960–1962: The Ed Sullivan Show jako komik
- 1963: Alfred Hitchcock przedstawia jako Gerald Swinney
- 1963: The Judy Garland Show jako gość
- 1980, 1995: Saturday Night Live jako gospodarz
- 1994: Murphy Brown jako dr Robert „Bob” Hartley
- 1996: Simpsonowie – w roli samego siebie (głos)
- 2001: Mad TV jako psychoterapeuta
- 2003: Ostry dyżur jako Ben Hollander
- 2005: Gotowe na wszystko jako Morty Flickman
- 2011: Agenci NCIS jako dr Walter Magnus (gościnnie: sezon 8, odcinek 12)
- 2013–2018: Teoria wielkiego podrywu jako Arthur Jeffries / prof. Proton
- 2014: The Late Late Show with Craig Ferguson jako sekretarz / on sam
- 2014–2017: Bibliotekarze jako Judson
- 2015: Rozpalić Cleveland jako Bob Sr.
- 2017–2020: Młody Sheldon jako Arthur Jeffries / prof. Proton
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Dennis McLellan, Bob Newhart, the comedy sensation of the 1960s starred in two successful sitcoms, has died [online], „Los Angeles Times”, 18 lipca 2024 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
- ↑ Bob Newhart. Walk of Fame. [dostęp 2024-07-19]. (ang.).
- ↑ Susan King: Hollywood Star Walk: Bob Newhart. „Los Angeles Times”, 19 lutego 2010. [dostęp 2024-07-19]. (ang.).
- ↑ Bob Newhart Biography (1929–2024) [online], Film Reference [dostęp 2024-07-19] (ang.).
- ↑ a b Bob Newhart: I Shouldn’t Even Be Doing This!. New York: Hyperion, 2006. ISBN 1-4013-0246-7.
- ↑ Doug Herod, Misunderstanding Thorold, feeling good about St. Catharines [online], St Catharines Standard, 8 grudnia 2009 [dostęp 2024-07-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-09-10] (ang.).
- ↑ a b c Ethan Sacks, Bob Newhart, sitcom pioneer and beloved 'Elf' actor, dies at 94 [online], NBC News, 18 lipca 2024 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
- ↑ a b c Bob Newhart [online], Grammy [dostęp 2024-07-19] (ang.).
- ↑ a b c d e Bob Newhart Biography. „TV Guide”. [dostęp 2024-06-29]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Nardine Saad, Ginnie Newhart, Bob Newhart’s wife of 60 years, dies at 82 [online], „Los Angeles Times”, 25 kwietnia 2023 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
- ↑ Mike Barnes, Bob Newhart, Dean of the Deadpan Delivery, Dies at 94 [online], „The Hollywood Reporter”, 18 lipca 2024 [dostęp 2024-07-18] (ang.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jeff Sorenson: Bob Newhart. St. Martin’s, 1988. ISBN 978-0-312-01741-5.
- Rick Reilly: Who’s Your Caddy: Looping for the Great, Near Great, and Reprobates of Golf. Doubleday, 2003. ISBN 978-0-3855-1089-9.
- Bob Newhart: I Shouldn’t Even Be Doing This!. New York: Hyperion, 2006. ISBN 1-4013-0246-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bob Newhart (1929–2024) w bazie Filmweb
- Bob Newhart w bazie IMDb (ang.)
- Bob Newhart w bazie Notable Names Database (ang.)
- Bob Newhart w bazie Discogs.com (ang.)
