Bitwa pod Vittorio Veneto

Bitwa pod Vittorio Veneto
	I wojna światowa
	; Operacja aliancka na froncie włoskim (X/XI 1918)
Czas	24 października – 3 listopada 1918
Miejsce	Vittorio Veneto i okolice
Terytorium	Włochy
Wynik	decydujące zwycięstwo aliantów na froncie włoskim; koniec imperium Austro-Węgierskiego
Strony konfliktu
Włochy; Francja; Wielka Brytania; Stany Zjednoczone	Austro-Węgry
Dowódcy
Armando Diaz	Svetozar Boroević von Bojna
Siły
57 dywizji:; 51 włoskich; 3 brytyjskie; 2 francuskie; 1 amerykański pułk; 7700 dział	52 dywizje, 6030 dział
Straty
38 tys. (zabici i ranni)	35 tys. zabitych; 100 tys. rannych; 300 tys. pojmanych
	Położenie na mapie Włoch miejsce bitwy
	45°57′21″N 12°20′49″E/45,955833 12,346944
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ten artykuł od 2020-01 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Bitwa pod Vittorio Veneto – bitwa stoczona w czasie I wojny światowej (24 października - 3 listopada 1918) pomiędzy armią austro-węgierską a wojskami włoskimi wspomaganymi przez pozostałe państwa koalicji.

Przed bitwą

Po klęsce Włochów pod Caporetto końcem 1917 front przesunął się na linię rzeki Piawa, jednakże siły Państw Centralnych nie przełamały tej pozycji, nie udało się zajęcie Wenecji, walki zmieniły charakter na pozycyjny.

W czerwcu 1918 roku Austriacy przypuścili ostatnią ofensywę na froncie włoskim (bitwa nad Piawą), przy dużych stratach z obu stron ofensywa ta załamała się.

Bitwa

W październiku 1918 roku wojska włoskie pod dowództwem gen. Armando Diaza, wspomagane przez innych aliantów przeszły do ofensywy, przekroczono rzekę i zmuszono wojska austro-węgierskie do pospiesznego odwrotu, zamieniającego się niekiedy w panikę (do niewoli dostało się ponad 300 tysięcy żołnierzy przeciwnika).

Rezultaty

Bitwa doprowadziła do całkowitego załamania sił państw centralnych na froncie włoskim. W obliczu całkowitej klęski, Austro-Węgry zostały zmuszone do proszenia o rozejm (3 listopada 1918).

Zobacz też