Przejdź do zawartości

Bitwa pod Plattsburghiem

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bitwa pod Plattsburghiem
Wojna brytyjsko-amerykańska
ilustracja
Czas

11 września 1814

Miejsce

jezioro Champlain w stanie Nowy Jork
nieopodal miasta Plattsburgh

Wynik

Amerykańskie zwycięstwo

Strony konfliktu
Wielka Brytania Stany Zjednoczone
Dowódcy
kapitan George Downie – flota
George Prevost – wojska lądowe
porucznik Thomas MacDonough – flota
Siły
14 jednostek pływających
14 tys. wojsk lądowych
16 jednostek pływających
2,5 tys. wojsk lądowych
Straty
cała flota zdobyta przez Amerykanów
niewielkie wśród wojsk lądowych
niewielkie
Położenie na mapie stanu Nowy Jork
Mapa konturowa stanu Nowy Jork, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „miejsce bitwy”
44°40′49″N 73°22′32″W/44,680400 -73,375600

Bitwa pod Plattsburghiem – zwana także drugą bitwą na jeziorze Champlain, bitwa rozegrana na jeziorze Champlain oraz lądowa pod miastem Plattsburgh w czasie wojny brytyjsko-amerykańskiej 1812 roku, która odbyła się w trzecim roku wojny 11 września 1814.

1 września wojska brytyjskie wkroczyły na teren USA i posuwając się szybkim marszem osiągnęły miasto Plattsburgh leżące nad jeziorem Champlain. Prowadził je gubernator generalny Kanady George Prevost. Armia brytyjska składała się z 14 tysięcy żołnierzy. Dwuipółtysięczny garnizon opuścił miasto nie podejmując walki i przenosząc się za rzekę, zdecydowany bronić przeprawy. W międzyczasie rozgorzała "bitwa morska" na jeziorze. Amerykanie dzięki znakomitej taktyce i szczęściu odnieśli w niej sukces. Początkowa bitwa skupiała się na wymianie ognia pomiędzy okrętami flagowymi: brytyjskim Confiance i amerykańskim Saratoga. Po pierwszej wymianie ognia wszystkie działa na obu okrętach zostały zniszczone. Obaj kapitanowie rozpoczęli manewr obrotu, lecz sprawniejszymi marynarzami okazali się Amerykanie. Zdołali oddać salwę jako pierwsi i zniszczyć okręt brytyjski. Amerykanie odnieśli sukces w walce z pozostałą częścią floty brytyjskiej, która wkrótce poszła w rozsypkę. W tym samym czasie brytyjskie siły lądowe usiłowały przekroczyć rzekę. Przeprawa była jednak bardzo skutecznie broniona przez Amerykanów. W czasie walk został ranny w stopę sam dowódca brytyjski. Niepowodzenie w bitwie na jeziorze oraz trudności na lądzie skłoniły Prevosta do wycofania się i ostatecznie porzucenia planu inwazji na stan Nowy Jork.