Przejdź do zawartości

Big Fun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Big Fun
Wykonawca albumu studyjnego
Miles Davis
Wydany

19 kwietnia 1974

Nagrywany

19 listopada 196912 czerwca 1972

Gatunek

jazz, jazz-rock, fusion,

Długość

LP 1:39:5; CD 2:21:44

Wydawnictwo

Columbia

Producent

Teo Macero

Oceny
Album po albumie
Live at Plaza
(1973)
Big Fun
(1974)
Get Up with It
(1974)

Big Fun – podwójny album, na który złożyły się utwory nagrane przez Milesa Davisa pomiędzy listopadem 1969 r. a czerwcem 1972 r. oraz wydany przez firmę nagraniową Columbia w 1974 roku.

Charakter albumu

[edytuj | edytuj kod]

Wydanie tego albumu w 1974 r. przyjęto dość krytycznie ze względu na to, że właściwie album składał się z niewydanych wcześniej sesji nagraniowych – przeważnie do Bitches Brew, czyli Davis nie miał nowego materiału.

Album – dzięki różnym składom grup nagrywających utwory – jest bardzo różnorodny. Znalazły się tu aż cztery utwory z wykorzystaniem sitaru, tambury i tabli. Prawdopodobnie były to jedyne sesje, w których owe trzy indyjskie instrumenty wystąpiły obok siebie. Uatrakcyjniły one tkankę brzmieniową i rytmiczną tych kompozycji.

Płyta ta jest także okazją do posłuchania i porównania gry starszych muzyków Davisa – jak Hancock, Shorter, John McLaughlin, Chick Corea – z nowymi, takimi jak Lonnie Smith, Al Foster, Sonny Fortune, Carlos Garnett...

Pojawili się także w tych nagraniach muzycy spoza kręgu jazzowego czy nawet rhythmandbluesowego (jak np. Michael Henderson). Są to Harvey Brooks i Billy Hart. Harvey Brooks zdobył sobie sławę jednego z najlepszych basistów rocka, country i studiów nagraniowych.

Wydanie na dwóch dyskach poszerzyło wiedzę słuchaczy o okresie 1969–1972 w muzyce Davisa, gdyż dodano cztery nowe utwory nagrane w tym czasie i nigdzie nieopublikowane.

Muzycy

[edytuj | edytuj kod]

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]
Płyta pierwsza (I)
  1. „Great Expectations” – 27:23
  2. „Ife” – 21:34
  3. „Recollections” – 18:55
  4. „Trevere” – 5:55
Płyta druga (II)
  1. „Go Ahead John” – 28:27
  2. „Lonely Fire” – 21:25
  3. „The Little Blue Frog” – 9:10
  4. „Yaphet” – 9:39

Album analogowy (winyl)

[edytuj | edytuj kod]
Płyta pierwsza
Strona pierwsza
  1. „Great Expectations”
Strona druga
  1. „Ife”
Płyta druga
Strona trzecia
  1. „Go Ahead John”
Strona czwarta
  1. „Lonely Fire”

Opis płyty

[edytuj | edytuj kod]

Płyta analogowa (winylowa)

[edytuj | edytuj kod]
  • Producent – Teo Macero
  • Inżynier dźwięku – Stan Tonkel, Frank Laico
  • Miksowanie – Russ Payne, Stan Weiss, John Guerriere
  • Daty nagrania – 19 listopada 1969 (I 1; II 4)* 28 listopada 1969 (I 4; II 2, 3) * 6 lutego 1970 (I 3) * 3 marca 1970 (II 1) * 12 czerwca 1972 (I 2).
  • Miejsce nagrania – Columbia Studio E, Nowy Jork
  • Czas albumu – CD 1: 1 godz. 13 min. 7 sek.; CD 2: 1 godz. 8 min. 37 sek.; razem: 2 godz. 21 min. 44 sek. * płyta 1: 48 min. 57 sek.; płyta 2: 49 min. 48 sek.; razem: 1 godz. 38 min. 5 sek.
  • Data wydania – 19 kwietnia 1974
  • Okładka – Corky McCoy
  • Firma nagraniowa – Columbia

Wznowienie na CD

[edytuj | edytuj kod]
  • Producent – Bob Belden
  • Cyfrowy remastering – Seth Foster
  • Studio – Sony Music Studios, Nowy Jork
  • Dyrektor projektu – Seth Rothstein
  • Kierownik artystyczny – Cozbi Sanchez-Cabrera
  • Koordynator A & R – Patti Matheny i Darren Salmieri
  • Legacy A & R – Steve Berkowitz
  • Projekt – Randall Martin
  • Fotografie we wkładce – Urve Kuusik
  • Firma nagraniowa – Columbia/Legacy
  • Numer katalogowy – C2K 65140
  • ©1974, 2000 Sony Music Entertainment, Inc.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Big Fun - Miles Davis | Album | AllMusic [online], allmusic.com [dostęp 2024-04-22] (ang.).
  2. Miles Davis – Big Fun (2000, CD) – Discogs [online], discogs.com [dostęp 2021-04-09].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]