Przejdź do zawartości

Benzydamina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Benzydamina
Ilustracja
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C19H24N3O

Masa molowa

309,41 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

642-72-8
132-69-4 (chlorowodorek)

PubChem

12555

DrugBank

DB09084

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

A01AD02 G02CC03 M01AX07 M02AA05 R02AX03

Benzydamina (łac. Benzydaminum) – niesteroidowy lek przeciwzapalny, przeciwobrzękowy, dostępny bez recepty w formie tabletek do ssania, proszku do sporządzania roztworu do irygacji, kremu, żelu oraz płynów do płukania gardła i jamy ustnej.

Działanie fizjologiczne

[edytuj | edytuj kod]

Benzydamina jest pochodną indazolu o działaniu przeciwzapalnym, przeciwobrzękowym[3], przeciwbólowym, miejscowo znieczulającym i antyseptycznym. Przenika przez barierę krew-mózg.

Stosowana jest w różnych formach:

Wykazuje także działanie odkażające, oddziałując na różne gatunki grzybów i bakterii.

Do działań niepożądanych w przypadku leczenia jamy ustnej i gardła zalicza się odrętwienia w miejscu podania. Długotrwałe stosowanie może wywoływać uczulenie.

Benzydamina bywa nadużywana pozamedycznie, jako substancja o działaniu psychoaktywnym. Działanie benzydaminy, związane z uwolnieniem dużych ilości dopaminy, obejmuje euforię i poczucie błogostanu, a w większych dawkach efekty antycholinergiczne jak halucynacje, urojenia, suchość w ustach i drgawki. Działanie utrzymuje się do 8 godzin, po czym osoba zażywająca staje się zmęczona i wyciszona, niemniej jednak zaśnięcie jest niemal niemożliwe[6].

Preparaty

[edytuj | edytuj kod]

Preparaty proste: Benevox, Hascosept, Septolux, Tantum Rosa, Tantum Verde, Uniben[7]

Preparaty złożone: Septolete ultra (benzydamina + chlorek cetylopirydyniowy)[7]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Farmakopea Polska VI, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2002, s. 1176, ISBN 83-88157-18-3.
  2. Benzydamine, [w:] DrugBank [online], University of Alberta, DB09084 (ang.).
  3. R. Lisciani, P.S. Barcellona, B. Silvestrini, Researches on the topical activity of benzydamine, „European Journal of Pharmacology”, 3 (2), 1968, s. 157–162, DOI10.1016/0014-2999(68)90069-1, PMID5666012.
  4. Paul Rutter: Opieka farmaceutyczna : objawy, rozpoznanie i leczenie. Wrocław: Urban&Partner, 2006. ISBN 83-89581-08-6.
  5. Turnbull RS. Benzydamine Hydrochloride (Tantum) in the management of oral inflammatory conditions. „Journal of Canadian Dental Association”. 2 (61), s. 127–34, 1995. PMID: 7600413. 
  6. Jacek Sein Anand, Magdalena Lukasik- Glebocka, Roman Paweł Korolkiewicz, Recreational abuse with benzydamine hydrochloride (tantum rosa), „Clinical Toxicology”, 45 (2), 2007, s. 198–199, DOI10.1080/15563650600981210, PMID17364645.
  7. a b Benzydamina. Medycyna Praktyczna. [dostęp 2018-05-21].