Benedict Iroha

Benedict İroha

Data i miejsce urodzenia	12 lipca 1967 Aba
Wzrost	173 cm
Pozycja	obrońca, pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1989 Bendel Insurance 1990 Iwuanyanwu Nationale 1991–1992 ASEC Mimosas 1992–1996 SBV Vitesse 21 (1) 1996–1997 San Jose Clash 33 (2) 1997 DC United 17 (4) 1997–1998 Elche CF 1 (0) 1998–2000 Watford 10 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1990–1998  Nigeria 37 (1)
Kariera trenerska
Lata Drużyna 2000–2006 FC Dallas (młodzież) 2007 Nigeria U-17 (asystent) 2007–2008 Dolphins FC
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Benedict (Ben) Iroha (ur. 29 listopada 1969 w Abie) – piłkarz nigeryjski grający na pozycji lewego obrońcy lub pomocnika. Nosił przydomek "Silencer".

Iroha pochodzi z miasta Aba. Karierę zaczynał w klubie Bendel Insurance FC, w którym zadebiutował w nigeryjskej ekstraklasie jako pomocnik. W 1990 przeszedł do Iwuanyanwu Nationale i z klubem z miasta Owerri został mistrzem kraju. Rok później Iroha był już zawodnikiem ASEC Mimosas z Wybrzeża Kości Słoniowej, z którym dwukrotnie, w 1991 i 1992, wywalczył tytuł mistrza Wybrzeża Kości Słoniowej, a 1992 także krajowy puchar.

Zimą 1993 Iroha trafił do Europy i został piłkarzem SBV Vitesse. Z podowu kontuzji zadebiutował w Eredivisie dopiero w kolejnym sezonie (1993/1994). W Vitesse nie wywalczył łatwo miejsca w składzie, rozegrał jako obrońca tylko 9 ligowych meczów i zdobył 1 gola, zajmując z klubem z Arnhem 4. miejsce w lidze. W sezonie 1994/1995 tylko 3 razy pojawił się na boisku Eredivisie, a z Vitesse zajął 6. pozycję. Sezon 1995/1996 był dla Irohy ostatnim w Holandii. Znów grał mało – zaledwie 9 ligowych meczów – i już zimą 1996 opuścił zespół.

Iroha wyjechał do Stanów Zjednoczonych i podpisał kontrakt z San Jose Clash, drużyną nowo utworzonej Major League Soccer. W San Jose spotkał kolegę z reprezentacji, Michaela Emenalo. W Clash był najczęściej ustawiany na lewej pomocy i grając na tej pozycji zdobył 2 bramki, 8 asyst (2. miejsce w drużynie) i rozegrał 29 meczów. Z San Jose awansował do fazy play-off, ale już w 1. rundzie jego drużyna odpadła z późniejszym mistrzem USA, Los Angeles Galaxy. Rok 1997 Benedict rozpoczął w San Jose, ale 15 maja podpisał kontrakt z Washington D.C. United. W stołecznym zespole rozegrał 17 meczów i strzelił 4 gole, a zespół dotarł do finału play-off, w którym pokonał Colorado Rapids 2:1 stając się tym samym drugim w historii mistrzem MLS.

Na początku 1998 Iroha powrócił do Europy, ale w barwach drużyny z Segunda División Elche CF rozegrał tylko 1 ligowy mecz i opuścił zespół przed końcem sezonu. Latem był wolnym zawodnikiem i po poszukiwaniach nowego klubu ostatecznie trafił do angielskiego Watfordu. Pobytu w Division One nie mógł zaliczyć do udanych: już w debiucie strzałem głową zdobył samobójczego gola, a w lidze zagrał tylko w 10 meczach. Mimo to wywalczył z Watfordem dzięki barażom awans do Premier League.

Iroha miał problemy z tzw. paluchem koślawym, które wyeliminowały go z gry na długi okres i ostatecznie w sezonie 1999/2000 zdecydował się zakończyć piłkarską karierę.

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1989	Bendel Insurance FC	Nigeria	Premier League	?	?
1990	Iwuanyanwu Nationale	Nigeria	Premier League	?	?
1991	ASEC Mimosas	Wybrzeże Kości Słoniowej	Ligue 1 MTN	?	?
1992	ASEC Mimosas	Wybrzeże Kości Słoniowej	Ligue 1 MTN	?	?
1992/93	SBV Vitesse	Holandia	Eredivisie	0	0
1993/94	SBV Vitesse	Holandia	Eredivisie	9	1
1994/95	SBV Vitesse	Holandia	Eredivisie	3	0
1995/96	SBV Vitesse	Holandia	Eredivisie	9	0
1996	San Jose Clash	USA	Major League Soccer	29	2
1997	San Jose Clash	USA	Major League Soccer	4	0
1997	DC United	USA	Major League Soccer	17	4
1997/98	Elche CF	Hiszpania	Segunda División	1	0
1998/99	Watford F.C.	Anglia	Division One	10	0
1999/00	Watford F.C.	Anglia	Premier League	0	0

W 1990 roku Iroha trafił do pierwszej reprezentacji Nigerii będąc powołanym na Puchar Narodów Afryki 1990. Został wtedy przekwalifikowany przez selekcjonera Clemensa Westerhofa z lewego pomocnika na lewego obrońcę. Jednak w pierwszym meczu z gospodarzami, Algierią nie wypadł dobrze na tej pozycji i Nigeria doznała klęski 1:5. Z czasem gra „Super Orłów” była coraz lepsza i dotarli oni do finału, w którym ponownie przegrali z Algierią, tym razem 0:1. Iroha nie zagrał jednak w finałowym meczu, gdyż w połowie turnieju doznał kontuzji.

W 1994 roku Iroha ponownie wystąpił w turnieju o Puchar Narodów Afryki. Na boiskach Tunezji zagrał już we wszystkich meczach swojej reprezentacji. W półfinałowym meczu przeciwko reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej w 26. minucie zdobył wyrównującego gola, ostatecznie mecz po 120 minutach zakończył się remisem 2:2, a w rzutach karnych zwyciężyli Nigeryjczycy. Iroha zagrał także w finałowym meczu z Zambią, w którym Nigeria wygrała 2:1 i została mistrzem Afryki. Iroha po tym turnieju został wybrany najlepszym lewym obrońcą Afryki. Jeszcze w tym samym roku został powołany przez Westerhofa do kadry na Mistrzostwa Świata w USA. Tam zagrał w meczu z Bułgarią (3:0), jednak w trakcie meczu doznał kontuzji pachwiny. Zagrał w tym meczu do końcowego gwizdka, ale kontuzja okazała się na tyle poważna, że wyeliminowała go z gry do końca turnieju. Jego miejsce zajął Emenalo, który nie grał jednak tak efektownie jak Benedict. Nigeria odpadła ostatecznie w 1/8 finału po porażce 1:2 z Włochami.

W 1998 roku Iroha zaliczył swój drugi w karierze turniej Mistrzostw Świata. Na Mistrzostwach we Francji był jednak tylko rezerwowym dla Celestine Babayaro i zagrał jedynie w grupowym meczu z Paragwajem (1:3), w którym dostał żółtą kartkę. Także i w tym turnieju Nigeria skończyła swój udział na 1/8 finału.

W reprezentacji Nigerii Iroha zaliczył 37 występów i zdobył 1 gola.

• Mistrzostwo Nigerii: 1990 z Iwuanyanwu Nationale
• Mistrzostwo Wybrzeża Kości Słoniowej: 1991, 1992 z ASEC
• Puchar Wybrzeża Kości Słoniowej: 1992 z ASEC
• Mistrzostwo MLS: 1997 z Washington D.C.
• Awans do Premiership: 1999 z Watfordem
• Mistrzostwo Afryki: 1994
• Wicemistrzostwo Afryki: 1990
• Udział w MŚ: 1994, 1998

• Benedict Iroha w bazie National Football Teams (ang.)