Przejdź do zawartości

Balenciaga

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Balenciaga
Ilustracja
Państwo

 Francja

Region

 Île-de-France

Siedziba

Paryż

Data założenia

1919

Dyrektor

Gianfranco Gianangeli

brak współrzędnych
Strona internetowa

Balenciaga – luksusowy hiszpański dom mody z główną siedzibą mieszczącą się w Paryżu. Oryginalnie założona w 1919 roku przez hiszpańskiego projektanta Cristóbala Balenciaga w San Sebastián.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Cristóbal Balenciaga

[edytuj | edytuj kod]

Nazwa firmy została za zaczerpnięta z nazwiska jej założyciela – Cristóbala Balenciaga (1895– 972). Balenciaga urodził się 21 stycznia 1895 roku, jako syn kapitana statku wodnego oraz szwaczki, w Hiszpańskim mieście Getaria[1]. Po ukończeniu szkoły podstawowej Cristobal rozpoczął praktykę krawiecką w Casa Gómez, w San Sebastián, a w późniejszych latach został kierownikiem działu krawiectwa lekkiego w oddziale paryskiego domu towarowego Les Grands Magasins du Louvre w San Sebastián[2].

W 1917 roku Balenciaga otworzył swój pierwszy samodzielny biznes w San Sebastián. Nosił on nazwę „C. Balenciaga”. Trwająca pierwsza wojna światowa spowodowała, iż największe marki (takie jak Chanel, Paquin, Maison Worth) przeniosły się ze stolicy Francji do Hiszpanii[2]. Cała sytuacja pozwoliła Cristóbalowi na uczestniczenie w pokazach mody podczas wojny, czego skutkiem była gotowość do przedstawienia swojej pierwszej kolekcji we wrześniu 1918 roku[3].

Sklep marki w dzielnicy SoHo w Manhattanie

Po swoim debiutanckim pokazie projektant był zmuszony znaleźć środki na dalsze finansowanie jego działalności. Na skutek poszukiwań powstała firma sióstr Benity i Danieli Lizaso – Balenciaga y Compañia, której Balenciaga był współwłaścicielem. Sześć lat współpracy z siostrami Lizaso zapewniły młodemu krawcowi ugruntowanie swojej pozycji i zaistnienie jako czołowy hiszpański projektant[4].

W roku 1925 Balenciaga po raz pierwszy zaprezentował swoją nową kolekcję pod pełnym imieniem i nazwiskiem „Cristóbal Balenciaga”[2].

W 1937 roku ze względu na sytuację polityczną w Hiszpanii oraz trwającą hiszpańską wojnę domową projektant przeniósł firmę do Paryża, na 10 Avenue George V. Dwa miesiące później została zaprezentowana pierwsza paryska kolekcja couture (mocno inspirowaną hiszpańskim renesansem)[5]. W grudniu tego roku pojawiła się pierwsza wzmianka o Cristobal-u Balenciaga w magazynie „Vogue”, natomiast rok później ten sam magazyn pierwszy raz zaprezentował jego projekty[6].

Mówi się, że Balenciaga mógł kontynuować działalność w okupowanym przez nazistów Paryżu dzięki swoim powiązaniom z hiszpańskim dyktatorem generałem Francisco Franco, bliskim sojusznikiem Adolfa Hitlera. Balenciaga miał tak zażyłe relacje z Franco, że projektował stroje dla jego rodziny[7].

Po wojnie jego projekty stały się bardziej eleganckie i przeciwstawiały się kształtu klepsydry spopularyzowanego przez „Christian Dior’s New Look[8]. Spojrzenie Balenciagi odbiegało od zaokrąglonych ramion, wąskiej talii oraz długiej spódnicy, które zaprezentował Dior. Nowe projekty były obszerne, pozbawione talii i posiadały poszerzone ramiona. Doskonałymi przykładami z tego okresu jest czarny płaszcz z faille (1957), zawijany płaszcz wieczorowy (1962) czy też zawijana sukienka z czarnej tafty z falbaniastym, bombkowym kształtem na dole (1951)[9]. W roku 1959 jego praca kończy się linią Empire[10],[11]. Jest to kluczowy okres uważany za największy wkład w świat mody jeśli chodzi o twórczość Balenciagi, ponieważ prezentuje on nową sylwetkę dla kobiet[12].

W 1968 roku Balenciaga przeszedł na emeryturę. W maju tego samego roku zamknął swój salon[13]. Miało to miejsce zaledwie kilka dni po wybuchu zamieszek na ulicach Paryża (rewolta francuskich studentów przeciwko przestarzałemu systemu oświaty)[14].

W 1972 roku wrócił na krótko do projektowania w celu stworzenia sukni ślubnej dla wnuczki generała Franco[15] – Maríi del Carmen Martínez-Bordiú y Franco. Kreacja została uszyta w Madrycie pod nadzorem Cristobala. Dwa tygodnie po ukończeniu projektu Cristobal Balenciaga zmarł w wieku 77 lat. (Gazety tytułowały informujące o jego odejściu pisały o odejściu „króla” świata mody[16][17]). Sam Christian Dior nazywał go „mistrzem nas wszystkich”, a Hubert Givenchy „architektem haute couture[18].

Nicolas Ghesquiére

[edytuj | edytuj kod]

W 1997 nowym dyrektorem kreatywnym został Nicolas Ghesquiére[19]. Pod jego kadencją w 2001 roku marka weszła w skład grupy Gucci, która w 2004 została częścią holdingu Kering[20]. W tym samym roku Nicolas Ghesquiére zaprezentował kolekcję o nazwie „Edition” która przedstawiała „przeróbki i wznowienia oryginalnych projektów, dostosowane do nastrojów panujących w modzie”. W 2012 roku Nicolas zrezygnował ze stanowiska w Balenciaga i został nowym dyrektorem kreatywnym damskiego działu Louis Vuitton[21],[22].

Alexander Wang

[edytuj | edytuj kod]

W 2012 roku dyrektorem kreatywnym został Alexander Wang[23]. Był on pierwszym dyrektorem Balenciagi wywodzącym się z sektora prêt-à-porter. Pod jego kadencją marka dodała do swojej oferty produkty takie jak koszulki, obuwie sportowe, bluzy[24]. Wang nadał marce, która od lat skupiała się na projektach haute couture, nowoczesnego, młodzieżowego charakteru zmierzającego w stronę streetwear[25].

Demna Gwasalia

[edytuj | edytuj kod]

W 2015 stanowisko dyrektora kreatywnego objął Demna Gwasalia[26], który rok wcześniej zaistniał w świecie mody wraz ze swoim bratem (Guram Gwasalia) tworząc markę Vetements. Demna zaprezentował „antymodową” postawę, w swoich projektach skupiał się na krytyce konsumpcjonizmu. Gwasalia zaprezentował światu nowe ujęcie, już dobrze znanej projektów Cristobala Balenciagi, takich jak sukienka balonowa (prêt-à-porter FW 17/18) nawiązująca do kurtki balonowej (1953). Widoczna była inspiracja współczesnością i realizmem, która łączyła się z haute couture.

W 2017, z okazji stulecia marki zaprezentowano dziewięć spektakularnych projektów sukienek couture, powstałych na bazie archiwalnych projektów[27][28].

Latem 2021 roku marka Balenciaga wrociła do kalendarza wydarzeń mody haute couture – po 53 latach przerwy. Kolekcja nawiązywała do Cristobala Balenciagi. Sam pokaz był rodzajem hołdu dla założyciela[29],[30]. Całości towarzyszyły nawiązania do oryginalnego dorobku. W dalszych projektach takich jak obszerny szmaragdowy płaszcz (jesień 2021) oraz pomarańczowa rzeźbiona sukienka (jesień 2021) widoczne było nawiązanie do żywych kolorów inspirowanych Hiszpanią, tak jak było to w pierwszych pracach Cristobala[31].

Zarządzanie

[edytuj | edytuj kod]

Dyrektorzy generalni:

  • 2016–2024: Cédric Charbit[32]
  • od 2024: Gianfranco Gianangeli[32]

Dyrektorzy kreatywni

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Cristóbal Balenciaga | Fashion, Couture, Haute Couture | Britannica [online], www.britannica.com, 28 grudnia 2024 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  2. a b c Emmanuelle Dirais, Balenciaga. Historia kultowego domu mody, ARKADY Sp. z o.o., 2023, ISBN 978-83-213-5271-5 [dostęp 2025-01-01] (pol.).
  3. Cristóbal Balenciaga: The Early Years [online], Google Arts & Culture [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  4. Cristóbal Balenciaga - his life and work. [online]. Cristóbal Balenciaga Museum. Dostęp: 1 stycznia 2025. https://www.cristobalbalenciagamuseoa.com/en/discover/cristobal-balenciaga/.
  5. Cristóbal Balenciaga: The Early Years [online], Google Arts & Culture [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  6. Suzy Menkes, Cristóbal Balenciaga: The Legend and the Legacy [online], British Vogue, 25 maja 2017 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  7. Fashion and fascism – a love story, „The Independent [dostęp 2025-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2023-06-18] (ang.).
  8. Cristobal Balenciaga (1895-1972) | Special Topics Page | Timeline of Art History | The Metropolitan Museum of Art [online], web.archive.org, 27 stycznia 2007 [dostęp 2025-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2007-01-27].
  9. Evening dress, 1951 [dostęp 2025-01-01].
  10. Coat, 1959 [dostęp 2025-01-01].
  11. Cocktail dress, 1958 [dostęp 2025-01-01].
  12. Authors: Beth Duncuff Charleston, Cristobal Balenciaga (1895–1972) | Essay | The Metropolitan Museum of Art | Heilbrunn Timeline of Art History [online], The Met’s Heilbrunn Timeline of Art History [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  13. Martín Bianchi, The hidden side of fashion’s Cristóbal Balenciaga: From his despotic nature to his relationships with Spanish dictator Francisco Franco’s elites [online], EL PAÍS English, 14 stycznia 2024 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  14. Wydarzenia majowe [online], Google Arts & Culture [dostęp 2025-01-01].
  15. Mary Blume, "Cristóbal Balenciaga Mistrz nas wszystkich", wyd. I, Grupa Wydawnicza Foksal Sp. z o.o., 2024, ISBN 978-83-8387-000-7 [dostęp 2025-01-01] (pol.).
  16. Starr Savoy, Everything to Know About Cristóbal Balenciaga [online], WWD, 5 listopada 2021 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  17. "Women's Wear Daily", 27 marca 1972
  18. Balenciaga Cristobal. „Picasso świata mody”, którego nawet Dior nazywał mistrzem. Powstał serial o legendarnym projektancie | Glamour [online], www.glamour.pl [dostęp 2025-01-01] (pol.).
  19. a b Sarah Karmali, Balenciaga New Creative Director Designer Rumours [online], British Vogue, 6 listopada 2012 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  20. Kering group history | Culture & heritage [online], www.kering.com [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  21. From Balenciaga to Louis Vuitton: Nicolas Ghesquière is appointed new, „The Independent [dostęp 2025-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2022-07-07] (ang.).
  22. Cathy Horyn, Nicolas Ghesquière to Leave Balenciaga [online], On the Runway Blog, 5 listopada 2012 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  23. a b Ella Alexander, Alexander Wang To Helm Both Balenciaga And Own Label [online], British Vogue, 3 grudnia 2012 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  24. Cathy Horyn, Alexander Wang’s Debut at Balenciaga During Paris Fashion Week [online] [dostęp 2025-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-05] (ang.).
  25. Cathy Horyn, Alexander Wang’s Debut at Balenciaga During Paris Fashion Week [online] [dostęp 2025-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2017-11-05] (ang.).
  26. a b Demna | Balenciaga Creative Director [online], www.kering.com [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  27. Sarah Mower, Balenciaga Fall 2017 Ready-to-Wear Collection [online], Vogue, 5 marca 2017 [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  28. Fall 17 [online], www.balenciaga.com [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  29. Summer 21 [online], www.balenciaga.com [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  30. Balenciaga History | History of the House [online], www.kering.com [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  31. Fall 21 [online], www.balenciaga.com [dostęp 2025-01-01] (ang.).
  32. a b Kering Names New CEOs at Saint Laurent and Balenciaga [online], The Business of Fashion, 18 listopada 2024 [dostęp 2025-01-01] (ang.).