Astryld czerwonosterny
| Brunhilda caerulescens[1] | |||
| (Vieillot, 1817) | |||
.jpg)
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
astryld czerwonosterny | ||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Astryld czerwonosterny[4], astryld lawendowy[5] (Brunhilda caerulescens) – gatunek małego ptaka z rodziny astryldowatych (Estrildidae). Występuje w Afryce Zachodniej i Środkowej. Gatunek monotypowy[6][7]. Nie jest zagrożony wyginięciem.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Po raz pierwszy gatunek opisał Louis Pierre Vieillot w 1817. Nowemu gatunkowi nadał nazwę Fringilla cœrulescens[6]. Obecnie (2024) Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny umieszcza astrylda czerwonosternego w rodzaju Glaucestrilda. Uznaje epitet gatunkowy caerulescens[7], chociaż badania oryginalnego tekstu Vieillota wskazują, że powinien on brzmieć coerulescens[8][a]. Autorzy Kompletnej listy ptaków świata umieszczają ten gatunek w rodzaju Brunhilda[4].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała wynosi około 10 cm; masa ciała 8–15,1 g[6]. Samiec i samica wyglądają tak samo. Ma gruby, czarny pasek oczny i dość krótki, ciemnoszary dziób. Wierzch ciała popielaty, brzuch i boki ciała grafitowe[5]. Kuper, pokrywy podogonowe oraz sam ogon ciemnoczerwone, z białymi plamami. Ich ilość i rozmieszczenie jest różne[9]. Sam ogon dosyć długi. Młode podobne do osobników dorosłych, lecz są bardziej matowe i mają jaśniejszy dziób.
Występowanie i siedlisko
[edytuj | edytuj kod]Zachodnia i środkowa Afryka. Obszar od Senegalu, Gambii i Gwinei Bissau do północnego Kamerunu, południowo-zachodniego Czadu i północnej Republiki Środkowoafrykańskiej. Introdukowany na Hawajach[6]. Gniazdują na łąkach, terenach uprawnych, a także w parkach i ogrodach[5].
Lęgi
[edytuj | edytuj kod]Samica składa od 3 do 6 białych jaj. Inkubacja trwa 16 dni i wysiadują oba ptaki z pary. Porost piór u młodych trwa maksymalnie 20 dni.
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje astrylda czerwonosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako prawdopodobnie stabilny[3].
Informacje dla hodowców
[edytuj | edytuj kod]Trzymany jest w klatkach, a także w wolierach. Trzeba zasiać dno pomieszczenia trawą, w której będzie gniazdował[9]. Musi mieć przestrzeń, gdyż bardzo lubi latać. By pomóc w lęgach, można położyć koszyczki lęgowe. W okresie lęgowym należy odseparować te ptaki od innych przedstawicieli swojego gatunku i blisko spokrewnionych gatunków[9]. Raczej przyjazny wobec małych ptaków. Do jedzenia należy podawać mu proso, kanar, włośnicę ber, dojrzałe nasiona traw, zieleninę (warzywa), żwirek. Czasami zjada nietypowy dla siebie pokarm np. owoce, a w okresie lęgowym dobrze im zrobi nektar dla kolibrów[5].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Międzynarodowy kodeks nomenklatury zoologicznej nie dopuszcza używania w nazwach naukowych ligatur, czyli połączeń dwóch liter.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Brunhilda caerulescens, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e D. Lepage, Lavender Waxbill Glaucestrilda caerulescens, [w:] Avibase [online] [dostęp 2024-11-08] (ang.).
- ↑ a b Brunhilda caerulescens, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ a b Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Podrodzina: Estrildinae Bonaparte, 1850 – astryldy (wersja: 2024-10-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2024-11-08].
- ↑ a b c d Matthew M. Vriends i Tanya M. Heming-Vriends, Ptaki egzotyczne, 2004, ISBN 978-83-87112-62-2.
- ↑ a b c d Payne, R.: Lavender Waxbill (Estrilda coerulescens). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, 2017. [dostęp 2017-09-05].
- ↑ a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Waxbills, parrotfinches, munias, whydahs, Olive Warbler, accentors, pipits. IOC World Bird List (v14.2). [dostęp 2024-11-08]. (ang.).
- ↑ David, N. & Dickinson, E.C.. The ligatures -æ- and -œ- in Vieillot’s new avian names established in the Nouveau dictionnaire d’histoire naturelle vols. I-XXXVI (1816-1819). „Zoological Bibliography”. 4 (2), s. 15–26, 2016.
- ↑ a b c Angelika Lang, Ptaki ozdobne od A do Z, 2005, ISBN 978-83-7175-561-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia i nagrania audiowizualne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).