Przejdź do zawartości

Arkadi Andreasjan

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Arkadi Andreasjan
Արկադի Անդրեասյան
Data i miejsce urodzenia

11 sierpnia 1947
Baku

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 2020
Baku

Wzrost

174 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
Nieftianik Baku
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1964 Lernagorc Kapan ? (?)
1965–1966 Szirak Leninakan 38 (3)
1966–1967 Ararat Erywań 0 (0)
1967–1968 Sewan Oktemberian ? (?)
1969–1978 Ararat Erywań 242 (61)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1971–1972  ZSRR olimpijska 9 (3)
1972–1975  ZSRR 12 (1)
W sumie: 21 (4)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979–1981 Kotajk Abowian
1981–1983 Ararat Erywań
1984–1985 Spartak Oktemberian
1986 Kotajk Abowian
1986–1989 Ararat Erywań
1991 Kotajk Abowian
1992–1993 Zwartnoc Eczmiadzyn
1993–1995 Homenmen Bejrut
1996–2003 Ararat Erywań
2005 Lernajin Arcach Erywań
2007–2008 Mika Asztarak
2009– Ararat Erywań (wiceprezes)
2009 Ararat Erywań (p.o.)
2011–2012 Ararat Erywań
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Igrzyska olimpijskie
brąz Monachium 1972 piłka nożna

Arkadi Andreasjan, orm. Արկադի Անդրեասյան, ros. Аркадий Георгиевич Андреасян, Arkadij Gieorgijewicz Andrieasian (ur. 11 sierpnia 1947 w Baku, zm. 23 grudnia 2020 tamże[1]) – ormiański piłkarz, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, brązowy medalista Igrzysk w Monachium (1972), trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Grał jako pomocnik. Wychowanek klubu Nieftianik Baku. W 1964 rozpoczął karierę piłkarską w Lernagorcu Kapan. Grał również w zespołach Szirak Leninakan i Sewan Oktemberian. Największe sukcesy odnosił jako zawodnik najbardziej utytułowanego klubu Armeńskiej SRR – Araratu Erywań, w którym spędził lata 1967–1978. W sezonie 1974/1975 dotarł z Araratem do 1/4 finału Pucharu Europy (strzelił bramkę w wygranym 1:0 rewanżowym meczu ćwierćfinałowym z Bayernem Monachium). W 1978 zakończył karierę piłkarską.

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]

Od 6 sierpnia 1972 do 29 listopada 1975 rozegrał 12 meczów w pierwszej reprezentacji Związku Radzieckiego, strzelił jedną bramkę. Z olimpijską reprezentacją ZSRR zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Monachium w 1972.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery zawodniczej pracował jako trener. Najdłużej związany był z zespołem Araratu Erywań, ale prowadził również inne kluby ormiańskie. Nigdy nie zdobył tytułu mistrzowskiego, ale prowadzony przez niego Ararat trzykrotnie zajmował drugie miejsce w lidze, w 1997 wygrał krajowy Puchar, a w 2001 dotarł do finału. Przez kilka lat pracował także w Libanie, gdzie trenował piłkarzy bejruckiego Homenmenu, występującego w libańskiej ekstraklasie i reprezentującego lokalną społeczność ormiańską.

Od 24 maja 2007 do 2008 prowadził klub Mika Asztarak. Od 2009 pracował na różnych stanowiskach w Araracie Erywań.

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz ZSRR: 1973
  • wicemistrz ZSRR: 1971, 1976 (w)
  • zdobywca Pucharu ZSRR: 1973, 1975
  • finalista Pucharu ZSRR: 1976

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Մահացել է լեգենդար ֆուտբոլիստ Արկադի Անդրեասյանը. lragir.am. [dostęp 2020-12-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-12-23)]. (orm.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]