Arch Enemy

Arch Enemy

Arch Enemy, 2016
Rok założenia	1996
Pochodzenie	Szwecja (Halmstad)
Gatunek	melodic death metal[1][2]
Wydawnictwo	Century Media Records
Powiązania	Spiritual Beggars, Carcass, Candlemass, Witchery, Mercyful Fate, Sinergy, In Flames, Opeth, Darkane, The Agonist, Nevermore, Arsis
Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Arch Enemy – szwedzki zespół muzyczny wykonujący melodic death metal, założony w 1996 roku przez Michaela i Christophera Amottów i Johana „Liiva” Axelssona^[1].

Po wydanym w 2001 roku albumie Wages of Sin nastąpił stopniowy wzrost popularności zespołu. Kolejne wydawnictwa grupy cieszyły się uznaniem fanów, jak i krytyków muzycznych. Wydany w 2007 roku album Rise of the Tyrant zadebiutował na 84 miejscu listy sprzedaży Billboard 200 w Stanach Zjednoczonych^[3].

Od 2014 roku zespół tworzą wokalistka Alissa White-Gluz, gitarzyści Michael Amott i Jeff Loomis, basista Sharlee D’Angelo oraz perkusista Daniel Erlandsson.

Zespół powstał w 1996 roku w Halmstad z inicjatywy Michaela i Christophera Amottów i Johana „Liiva” Axelssona^[4]. Muzycy zaprosili do współpracy sesyjnego perkusistę Daniela Erlandssona. Debiutancki album pt. Black Earth ukazał się tego samego roku nakładem wytwórni muzycznej Wrong Again Records^[5]. W 1997 roku z zespołu odszedł perkusista Daniel Erlandsson, zastąpił go Peter Wildoer. Do zespołu dołączył również basista Martin Bengtsson.

18 maja 1998 roku ukazał się drugi album grupy pt. Stigmata^[6]. Wkrótce potem zespół opuścili perkusista Peter Wildoer i basista Martin Bengtsson. Muzyków zastąpili znany pod pseuodnimem basista Sharlee D’Angelo i perkusista Daniel Erlandsson. 21 maja 1999 roku ukazał się trzeci album grupy pt. Burning Bridges^[7]. Album był promowany teledyskiem do utworu pt. „The Immortal” w reżyserii Dicka Bewarpa. Podczas koncertów D’Angelo był dwukrotnie zastępowany przez Dicka Lövgrena, a następnie Rogera Nilssona.

5 grudnia 2000 roku ukazał się pierwszy album koncertowy pt. Burning Japan Live 1999^[8]. Tego samego roku z zespołu odszedł wokalista Johan „Liiva” Axelsson^[9]. Zastąpiła go niemiecka wokalistka Angela Gossow^[10]. 2 kwietnia 2001 roku ukazał się zrealizowany w studiu Fredman czwarty album grupy pt. Wages of Sin^[11][12]. Wydawnictwo było promowane podczas koncertów w Stanach Zjednoczonych^[13].

W 2002 roku ukazał się pierwszy minialbum pt. Burning Angel^[14]. 25 sierpnia 2003 roku ukazał się piąty album grupy pt. Anthems of Rebellion powstały we współpracy z producentem Adny Sneapem^[15][16][17]. Wydawnictwo ukazało się również w limitowanej wersji dwupłytowej zawierającej nagrania zarejestrowane podczas koncertów^[18]. 15 listopada 2004 roku ukazał się drugi minialbum pt. Dead Eyes See No Future^[19]. 22 sierpnia 2005 roku ukazał się szósty album grupy pt. Doomsday Machine^[20]. Wydawnictwo zostało nagrane w studiu Slaughterhause we współpracy z producentem muzycznym Rickardem Bengtssonem^[21]. Natomiast miksowanie nagrań odbyło się w miejscowości Derbyshire, we współpracy z Andym Sneapem^[21]. Album był promowany teledyskami do utworów „Nemesis” w reżyserii George’a Bravo i „My Apocalypse” w reżyserii Rogera Johanssona. W lipcu tego samego roku z zespołu odszedł Christopher Amott. Tymczasowo zastąpił go Gus G., a następnie Fredrik Åkesson.

8 sierpnia 2006 roku ukazało się pierwsze wydawnictwo DVD pt. Live Apocalypse^[22][23][24]. Wydawnictwo zawiera m.in. zarejestrowany w grudniu 2004 roku w londyńskim The Forum koncert, teledyski oraz wywiady z muzykami zespołu^[23]. 31 sierpnia 2007 roku ukazał się trzeci minialbum pt. Revolution Begins^[25][26]. 24 września tego samego roku ukazał się siódmy album grupy pt. Rise of the Tyrant^[27]. Album został nagrany w studiu nagraniowym Fredman i wyprodukowany przez Fredrika Nordströma^[28]. Wkrótce potem do zespołu powrócił Christopher Amott. Album był promowany teledyskami do utworów „I Will Live Again” i „Revolution Begins” w reżyserii Patrica Ullaeusa^[29][30]. Grupa odbyła również trasę koncertową w Stanach zjednoczonych wraz z Machine Head, Throwdown i Sanctity^[31]. Angela Gossow o albumie:

12 listopada ukazał się drugi album koncertowy Tyrants of the Rising Sun^[33]. 24 listopada tego samego roku ukazało się drugi album DVD pt. Tyrants of the Rising Sun^[34][35]. Wydawnictwo zawiera zapis koncertu zarejestrowanego w 2008 roku w Tokio^[36]. Koncert został wyreżyserowany przez Paula Smitha^[36]. Natomiast miksowanie wykonał producent muzyczny Andy Sneap^[36]. Okładkę przygotował Niklas Sundin z Cabin Fever Media, gitarzysta szwedzkiej grupy Dark Tranquillity^[36]. W 2009 roku ukazała się kompilacja pt. The Root of All Evil na której znalazły się ponownie zarejestrowane utwory z trzech pierwszych albumów grupy, na których zaśpiewał Johan „Liiva” Axelsson^[37].

2 marca 2009 roku nakładem wieloletniego wydawcy grupy Century Media Records ukazała się kompilacja nagrań grupy pt. Manifesto of Arch Enemy^[38][39]. 30 maja 2011 roku została wydana kolejny album studyjny formacji zatytułowany Khaos Legions^[40]. Nagrania zadebiutowały na 78. miejscu listy Billboard 200 w USA sprzedając się w nakładzie 6000 egzemplarzy w przeciągu tygodnia od dnia premiery^[41]. W ramach promocji do utworu „Yesterday Is Dead And Gone” został zrealizowany teledysk, który wyreżyserował Patric Ullaeus^[42].

W 2014 roku z zespołu odeszła Angela Gossow, która przez 13 lat pełniła obowiązki wokalistki grupy. Powodami tej decyzji były kwestie osobiste, które ostatecznie zaważyły na postanowieniu o rozstaniu się z zespołem^[43]. Nową wokalistką Arch Enemy została Alissa White-Gluz, którą wybrano w porozumieniu oraz według sugestii Angeli Gossow. W tym samym roku grupa nagrała dziesiąty album pt. War Eternal. Wydaniu oraz promocji albumu towarzyszyły liczne trasy koncertowe, które zespół odbył na przestrzeni kilku lat. Do utworów „War Eternal”, „You Will Know My Name”, „No More Regrets” oraz „Stolen Life” zrealizowano teledyski.

Oś czasu

Albumy studyjne

Albumy koncertowe

Minialbumy

Kompilacje

• Strona oficjalna zespołu (ang.)