Andrzej Sieczkowski
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość |
polska |
Odznaczenia | |
Andrzej Witold Sieczkowski, ps. „Chrabąszcz”[1] (ur. 22 stycznia 1913 w Warszawie[2], zmarł 25 grudnia 1998[1]) – polski językoznawca, tłumacz, żołnierz Armii Krajowej, autor prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny językoznawstwa.
Biografia
[edytuj | edytuj kod]Urodził się 22 stycznia 1913 roku w Warszawie. W 1931 roku został absolwentem Gimnazjum im. Stanisława Staszica, po czym rozpoczął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego[2]. Studiował polonistykę oraz filologię słowiańską (magisterium w 1936). Udzielał się w kołach naukowych. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Łączności w Zegrzu[2]. Od 1936 roku pracował jako nauczyciel akademicki, rozpoczął także działalność naukową. W latach 1938–1939 studiował w paryskiej Ecole Nationale des Langues Vivantes Orientales[2].
Na początku wojny – po udziale w kampanii wrześniowej – trafił do niewoli. Udało mu się jednak uciec z transportu do obozu jenieckiego. W czasie okupacji imał się różnych zajęć, ale równocześnie prowadził działalność dydaktyczną. W 1941 został aresztowany przez Niemców i stał się więźniem Pawiaka. Również stamtąd udało mu się wydostać[2]. Walczył w powstaniu warszawskim w szeregach Zgrupowania „Kuba” – „Sosna”, najpierw na Starym Mieście, później na Śródmieściu Północnym[1]. W czasie walk powstańczych został ranny. Po upadku powstania ponownie trafił do niewoli. Przebywał najpierw w stalagu w Łambinowicach, a następnie w oflagu w Murnau[2] (był wówczas podporucznikiem Armii Krajowej)[1].
Po wojnie kontynuował pracę dydaktyka i naukowca na Uniwersytecie Warszawskim; prowadził zajęcia z języka czeskiego[3]. W latach 1948–1952 uczył języka polskiego na uczelni w Pradze[3]. Od 1952 roku pracował jako adiunkt Katedry Filologii Słowiańskiej na warszawskim uniwersytecie, a od roku 1955 – jako docent[3]. Na emeryturę przeszedł w 1978[3].
Przebieg kariery naukowej
[edytuj | edytuj kod]- 1936 – magisterium z filologii słowiańskiej
- 1936 – rozpoczęcie pracy dydaktyczno-naukowej
- 1949 – członek Komisji Językowej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[3]
- 1952 – doktorat (Slovotorná struktura českých a polských přidavných jmen) na Uniwersytecie Karola, jego nostryfikacja w Polsce i stanowisko adiunkta na Uniwersytecie Warszawskim[3]
- 1955 – tytuł docenta[3]
- 1968–1971 – członek Rady Naukowej Zakładu Językoznawstwa PAN[3]
Życie osobiste
[edytuj | edytuj kod]W czerwcu 1943 roku ożenił się z Haliną Wiśniewską[2]. W czasie wojny stracił rodziców i jednego z braci[3].
Wybrane prace
[edytuj | edytuj kod]- 1952: Slovotorná struktura českých a polských přidavných jmen (praca doktorska)
- 1957: Struktura słowotwórcza przymiotników czeskich i polskich
- 1960: Próba klasyfikacji bohemizmów spotykanych w języku polskim
- 1962: Z metodyki badań porównawczych nad słowotwórstwem słowiańskim
- 1964: Kategoria gramatyczna wołacza w językach zachodniosłowiańskich
- liczne artykuły w „Poradniku Językowym”
Odznaczenia
[edytuj | edytuj kod]Otrzymał następujące odznaczenia[4]:
- 1959: Medal za Warszawę 1939–1945
- 1968: Krzyż Walecznych
- 1973: Krzyż Partyzancki
- 1973: Złoty Krzyż Zasługi
- 1975: Odznaka Grunwaldzka
- 1975: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
- 1976: Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
- 1976: Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
- 1978: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Stanisław Skorupka. Andrzej Sieczkowski jako slawista, polonista i popularyzator kultury języka. „Poradnik Językowy”. nr 8/1980. s. 401–409.
- Absolwenci Uniwersytetu Warszawskiego
- Jeńcy Oflagu VII A Murnau
- Ludzie urodzeni w Warszawie (Królestwo Kongresowe)
- Ludzie związani z XIV Liceum Ogólnokształcącym im. Stanisława Staszica w Warszawie
- Polscy językoznawcy
- Polscy tłumacze
- Powstańcy warszawscy
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Urodzeni w 1913
- Zmarli w 1998
- Żołnierze Armii Krajowej