Andrzej Sieczkowski

Andrzej Witold Sieczkowski

Data i miejsce urodzenia	22 stycznia 1913 Warszawa
Data śmierci	25 grudnia 1998
Zawód, zajęcie	językoznawca, tłumacz, żołnierz AK
Narodowość	polska
Odznaczenia

Andrzej Witold Sieczkowski, ps. „Chrabąszcz”^[1] (ur. 22 stycznia 1913 w Warszawie^[2], zmarł 25 grudnia 1998^[1]) – polski językoznawca, tłumacz, żołnierz Armii Krajowej, autor prac naukowych i popularnonaukowych z dziedziny językoznawstwa.

Urodził się 22 stycznia 1913 roku w Warszawie. W 1931 roku został absolwentem Gimnazjum im. Stanisława Staszica, po czym rozpoczął studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego^[2]. Studiował polonistykę oraz filologię słowiańską (magisterium w 1936). Udzielał się w kołach naukowych. Służbę wojskową odbył w Szkole Podchorążych Łączności w Zegrzu^[2]. Od 1936 roku pracował jako nauczyciel akademicki, rozpoczął także działalność naukową. W latach 1938–1939 studiował w paryskiej Ecole Nationale des Langues Vivantes Orientales^[2].

Na początku wojny – po udziale w kampanii wrześniowej – trafił do niewoli. Udało mu się jednak uciec z transportu do obozu jenieckiego. W czasie okupacji imał się różnych zajęć, ale równocześnie prowadził działalność dydaktyczną. W 1941 został aresztowany przez Niemców i stał się więźniem Pawiaka. Również stamtąd udało mu się wydostać^[2]. Walczył w powstaniu warszawskim w szeregach Zgrupowania „Kuba” – „Sosna”, najpierw na Starym Mieście, później na Śródmieściu Północnym^[1]. W czasie walk powstańczych został ranny. Po upadku powstania ponownie trafił do niewoli. Przebywał najpierw w stalagu w Łambinowicach, a następnie w oflagu w Murnau^[2] (był wówczas podporucznikiem Armii Krajowej)^[1].

Po wojnie kontynuował pracę dydaktyka i naukowca na Uniwersytecie Warszawskim; prowadził zajęcia z języka czeskiego^[3]. W latach 1948–1952 uczył języka polskiego na uczelni w Pradze^[3]. Od 1952 roku pracował jako adiunkt Katedry Filologii Słowiańskiej na warszawskim uniwersytecie, a od roku 1955 – jako docent^[3]. Na emeryturę przeszedł w 1978^[3].

• 1936 – magisterium z filologii słowiańskiej
• 1936 – rozpoczęcie pracy dydaktyczno-naukowej
• 1949 – członek Komisji Językowej Towarzystwa Naukowego Warszawskiego^[3]
• 1952 – doktorat (Slovotorná struktura českých a polských přidavných jmen) na Uniwersytecie Karola, jego nostryfikacja w Polsce i stanowisko adiunkta na Uniwersytecie Warszawskim^[3]
• 1955 – tytuł docenta^[3]
• 1968–1971 – członek Rady Naukowej Zakładu Językoznawstwa PAN^[3]

W czerwcu 1943 roku ożenił się z Haliną Wiśniewską^[2]. W czasie wojny stracił rodziców i jednego z braci^[3].

• 1952: Slovotorná struktura českých a polských přidavných jmen (praca doktorska)
• 1957: Struktura słowotwórcza przymiotników czeskich i polskich
• 1960: Próba klasyfikacji bohemizmów spotykanych w języku polskim
• 1962: Z metodyki badań porównawczych nad słowotwórstwem słowiańskim
• 1964: Kategoria gramatyczna wołacza w językach zachodniosłowiańskich
• liczne artykuły w „Poradniku Językowym”

Otrzymał następujące odznaczenia^[4]:

• 1959: Medal za Warszawę 1939–1945
• 1968: Krzyż Walecznych
• 1973: Krzyż Partyzancki
• 1973: Złoty Krzyż Zasługi
• 1975: Odznaka Grunwaldzka
• 1975: Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
• 1976: Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• 1976: Złota Odznaka Związku Nauczycielstwa Polskiego
• 1978: Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski

• Stanisław Skorupka. Andrzej Sieczkowski jako slawista, polonista i popularyzator kultury języka. „Poradnik Językowy”. nr 8/1980. s. 401–409.