Andrew Romanoff

Nie mylić z: Andrzej Romanow (1897–1981), książę krwi imperatorskiej.

Andrew Romanoff

2016
Data i miejsce urodzenia	21 stycznia 1923 Londyn
Data i miejsce śmierci	28 listopada 2021 San Anselmo
Małżeństwo	Elena Dourneva Kathleen Norris Inez Storer
Dzieci	Alexis Romanoff, Peter Romanoff, Andrew Romanoff
Odznaczenia

Andrew Romanoff (ur. 21 stycznia 1923 w Londynie, zm. 28 listopada 2021 w San Anselmo) – rosyjsko-amerykański artysta samorodny, rysownik, malarz. Jako potomek cesarskiej rosyjskiej rodziny Romanowów w latach 2016–2021 występował jako pretendent do tronu rosyjskiego jako tytularny cesarzewicz.

Urodził się w 1923 w Londynie w rodzinie Andrzeja Aleksandrowicza (1897–1981), księcia krwi imperatorskiej, i jego pierwszej żony Elżbiety di Sasso Ruffo (1886–1940). Jego ojcem chrzestnym był przyszły król Wielkiej Brytanii Edward VIII. Wychowywał się jako ostatnie z trojga dzieci swoich rodziców (Ksenia, 1919–2000, Michał, 1920–2008), mieszkając w apartamencie zamku w Windsorze, przyznanym rodzinie przez Edwarda VII. Andrzej Andriejewicz otrzymał typowe dla członków rodziny cesarskiej wszechstronne wykształcenie domowe, utrzymane w duchu rosyjskim i prawosławnym. Następnie uczęszczał do Haileybury College oraz Imperial Service College. W 1941 zgłosił się do służby wojskowej w Królewskiej Marynarce Wojennej, biorąc udział w bitwie o Atlantyk. Po zakończeniu wojny został zwolniony ze służby w 1946.

Później podjął praktyki zawodowe w brytyjskiej spółce „Kent” jako agronom. Następnie pracował jako ogrodnik w miejscowościach pod Londynem. W 1949 na zaproszenie stryja Wasyla Aleksandrowicza (1907–1989) wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Po osiedleniu się w Kalifornii pracował jako ekspedient w sklepie, aby później zająć się agronomią w firmie „California Packing”. Na tym stanowisku uprawiał pomidory nowatorską metodą hydroponiczną i hodował eksperymentalne odmiany warzyw.

Studiował socjologię i kryminologię na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley. Po ukończeniu studiów pracował jako finansista w firmie spedycyjnej, spędzając trzy lata w Japonii i Korei Południowej. Powrócił do San Francisco, gdzie został pośrednikiem rynku nieruchomości. Równolegle podjął pracę robotnika w fabryce krzeseł, z czasem awansował na stanowisko projektanta. 20 grudnia 1954 otrzymał obywatelstwo amerykańskie. W 1967 przeniósł się do Inverness, gdzie pracował jako stolarz i cieśla. Następnie prowadził sklep jubilerski. Przeszedł na emeryturę w 1992, poświęcając się twórczości artystycznej.

Po śmierci Dymitra Romanowicza Romanowa (1926–2016) został ogłoszony głową rodu cesarskiego i pretendentem do tronu Rosji (cesarzewiczem). Funkcje te pełnił jedynie formalnie, będąc równolegle prezesem Stowarzyszenia Romanowów. Wypowiadał się o konieczności demokratyzacji Rosji i odsunięcia od władzy oligarchii, po czym można rozważyć przywrócenie monarchii konstytucyjnej. Nie otrzymał jednak jednoznacznego poparcia rodziny, która skupiała się na rozwiązaniu konfliktu sukcesji z Marią Władimirowną.

Zmarł w 2021 w ośrodku opieki w San Anselmo.

Zaczął rysować jako artysta samorodny, bez formalnego wykształcenia artystycznego. Tworzył intuicyjnie, polegając na wyobraźni i poczuciu estetyki. Obok rysunku zajmował się też fotografią artystyczną. Po przejściu na emeryturę całkowicie poświęcił się sztuce. Jego ulubionym „podobraziem” były plastykowe arkusze, które po podgrzaniu zmniejszały swój rozmiar o 2/3. Rysowane i malowane sceny zmniejszał i dzielił, a następnie montował na drewnianych panelach.

Obok swoistej techniki zajmował się również tradycyjnym rysownictwem i malarstwem sztalugowym. Twórczość Andrew Romanoffa nawiązywała formą przedstawień do wzorów zaczerpniętych z amerykańskiej sztuki ludowej. Tematyka jego dzieł obejmuje głównie sceny z życia codziennego i osobiste refleksje egzystencjalne, niekiedy zahacza o komentarz sytuacji społeczno-politycznej i gospodarczej Rosji, Stanów Zjednoczonych i świata.

Jego prace były wystawiane na całym świecie. W 2007 miała miejsce wystawa monograficzna, towarzysząca promocji autobiografii Andrew Romanoffa (San Francisco, Gallery 16).

Po raz pierwszy ożenił się 9 września 1951 w San Francisco z Eleną Dournevą (1927–1992), córką Konstantego Afanasjewicza (1896–1970) i Feliksy z d. Zapalskiej (1903–2002) Durnowów. Małżeństwo zakończyło się rozwodem w 1959. Z tego związku pochodzi pierworodny syn Andrzeja:

• Alexis (ur. 1953) x Zoetta Leisy (ur. 1956).^[1]

Powtórnie ożenił się 21 marca 1961 w San Francisco z Kathleen Norris (1935–1967), córką Franka i Alice z d. McCreevy Norrisów. Z tego małżeństwa pochodzi dwóch synów:

• Peter (ur. 1961) x Barbara Anne Jurgens (ur. 1968),
• Andrew (ur. 1963) x Elizabeth Flores (ur. 1964).^[1]

Po śmierci drugiej żony, zawarł kolejny związek małżeński. 17 grudnia 1987 w Reno ożenił się z Inez Storer (ur. 1933), amerykańską artystką-plastykiem, córką Franza Bachelina (1895–1980) i Anity Hirschfeld. Para pozostała bezdzietna.^[1]

• Romanoff, Andrew: The Boy who Would be Tsar: The Art of Prince Andrew Romanoff. San Francisco: Gallery 16 Ed., 2006. ISBN 0-9777442-2-1.