Amphitrite (1914)

Amphitrite (Q94)
	; Jednostka bliźniacza „Amphitrite” – „Andromaque” przed 1920 r.
Klasa	okręt podwodny
Typ	Amphitrite
	Historia
Stocznia	Arsenal de Rochefort(inne języki)
Położenie stępki	1911
Wodowanie	9 czerwca 1914
	Marine nationale
Nazwa	„Amphitrite”, „Amphitrite II” (od 20 kwietnia 1928)
Wejście do służby	1915
Wycofanie ze służby	wrzesień 1935
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 414 ton; 609 t
Długość	53,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	3,3 m
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
	Napęd
	2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 800 KM; 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 700 KM; 2 śruby
Prędkość; • na powierzchni; • w zanurzeniu	; 13 węzłów; 9,5 w.
Zasięg	powierzchnia: 1300 Mm przy 10 w.; zanurzenie: 100 Mm przy 5 w.
	Uzbrojenie
	8 torped; 1 działo kal. 47 mm, później 75 mm
Wyrzutnie torpedowe	8 × 450 mm
Załoga	29

Amphitrite (Q94) – francuski oceaniczny okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, jednostka prototypowa swojego typu. Została zwodowana 9 czerwca 1914 roku w stoczni Arsenal de Rochefort(inne języki), a do służby w Marine nationale weszła w 1915 roku. Jednostka służyła podczas wojny na Morzu Śródziemnym i Adriatyku. W kwietniu 1928 roku nazwę okrętu zmieniono na „Amphitrite II”, a z listy floty został skreślony we wrześniu 1935 roku.

Projekt i budowa

„Amphitrite” zamówiona została na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1909 roku^[1]^[2]. Jednostkę zaprojektował inż. Julien Hutter, ulepszając swój projekt okrętów typu Clorinde^[3].

„Amphitrite” zbudowana została w Arsenale(inne języki) w Rochefort^[1]^[2]. Stępkę okrętu położono w 1911 roku^[4], został zwodowany 9 czerwca 1914 roku^[1]^[3], a do służby przyjęto go w 1915 roku^[4]. Nazwa nawiązywała do mitologicznej nereidy – Amfitryty^[5]. Jednostka otrzymała numer burtowy Q94^[1].

Dane taktyczno–techniczne

Wnętrze bliźniaczej „Andromaque” (przed 1926 r.)

„Amphitrite” była średniej wielkości oceanicznym okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej^[4]. Długość całkowita wynosiła 53,9 metra, szerokość 5,4 metra i zanurzenie 3,3 metra^[1]^[2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 414 ton, a w zanurzeniu 609 ton^[1]^[2]^[a]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN (wyprodukowane na licencji we francuskiej firmie Chaléessière) o łącznej mocy 800 koni mechanicznych (KM)^[1]^[3]^[b]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Nancy o łącznej mocy 700 KM^[1]^[3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13 węzłów na powierzchni i 9,5 węzła w zanurzeniu^[1]^[3]^[c]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 100 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą^[1]^[2].

Okręt wyposażony był w osiem zewnętrznych wyrzutni torped kalibru 450 mm: dwie na dziobie jednostki oraz sześć systemu Drzewieckiego, z łącznym zapasem 8 torped^[1]^[6]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm M1902 L/50, wymienione przed końcem wojny na działo kal. 75 mm M1897 L/35^[3]^[4].

Załoga okrętu składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1]^[5].

Służba

„Amphitrite” służyła podczas wojny na Morzu Śródziemnym i Adriatyku^[3]. 20 kwietnia 1928 roku dokonano zmiany nazwy jednostki na „Amphitrite II”, by zwolnić nazwę dla nowo budowanego okrętu^[1]^[2]. Jednostka została skreślona z listy floty we wrześniu 1935 roku^[1]^[2].

Uwagi

↑ Według J. Gozdawy-Gołębiowskiego i T. Wywerki Prekurata wyporność wynosiła 410/550 ton^[6].
↑ Projektowana moc silników Diesla miała wynosić 1300 KM^[1]^[4].
↑ Projektowana prędkość na powierzchni miała wynosić 15 węzłów^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 211.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 152.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 87.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Ivan Gogin: AMPHITRITE submarines (1915-1918). Navypedia. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
↑ ^a ^b Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
↑ ^a ^b J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.

Bibliografia

Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
Ivan Gogin: AMPHITRITE submarines (1915-1918). Navypedia. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).
Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).

[7] Według J. Gozdawy-Gołębiowskiego i T. Wywerki Prekurata wyporność wynosiła 410/550 ton^[6].

[8] Projektowana moc silników Diesla miała wynosić 1300 KM^[1]^[4].

[9] Projektowana prędkość na powierzchni miała wynosić 15 węzłów^[1].

[con1921-211-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 211.

[fre152-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: 1974, s. 152.

[fon87-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 87.

[nav-4] Ivan Gogin: AMPHITRITE submarines (1915-1918). Navypedia. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).

[navfr-5] Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-22]. (ang.).

[goz537-6] J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 537.

[1]