Aleksandra Gabrysiak

Przyczyna śmierci	morderstwo
Miejsce spoczynku	cmentarz w Elblągu
Zawód, zajęcie	lekarz
Miejsce zamieszkania	Elbląg
Narodowość	polska
Edukacja	Gdański Uniwersytet Medyczny
Dzieci	Maria (adoptowana)
Multimedia w Wikimedia Commons

Aleksandra Gabrysiak (ur. 16 kwietnia 1942 w Radzyminie, zm. 6 lutego 1993 w Elblągu) – polska lekarka, która zginęła na skutek zabójstwa, Służebnica Boża Kościoła katolickiego.

W latach 1962–1968 studiowała na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Gdańsku, pokonując poważne trudności, związane z niepełnosprawnością spowodowaną krzywicą. Po skończeniu studiów została zatrudniona w Zakładzie Biochemii Klinicznej tejże uczelni. W roku 1979 otrzymała stanowisko kierownika laboratorium w Tczewie. Zatrudniła się też w Poradni Trzeźwości w Elblągu. Jako inicjatorka zorganizowała Dom Samotnej Matki oraz hospicjum^[1].

W 1990 roku na dworcu poznała swojego przyszłego zabójcę Zbigniewa Brzoskowskiego (ur. 1972). Miało to miejsce w Wigilię Bożego Narodzenia, gdy ówczesny 18 latek miał tam spędzić święta. Dowiedziawszy się o tym, postanowiła zaprosić go do swojego domu, myśląć, że doprowadzi jego na prostą drogę, będąc dla jej adoptowanej córki, ówczesnej 16 latki, starszym bratem. Dla szesnastolatki nie był jak brat, gdyż zakochał się w nastolatce. Pomimo udzielenia mu pomocy, zapisując go na terapię dla alkoholików, wrócił do nałogu i dawnego środowiska swych znajomych. Znęcał się nad nimi, a jego środowisko dokonało kradzieży ich mieszkania^[2][3][4].

Aleksandra Gabrysiak zdecydowała, że młody Brzoskowski nie będzie z nimi mieszkał. Znalazła dla niego nowy dom i rodzinę, która postanowiła mu pomoc, lecz ten też ich nie docenił, okradł tych ludzi i uciekł. Sam osiemnastolatek, mieszkając na ulicy, nadal nachodził doktor Ole i jej córkę^[3].

6 lutego 1993, trzy lata po pierwszym spotkaniu, Zbigniew Brzoskowski po tym, jak dostał 24 godziną przepustkę z więzienia, w którym odsiadywał wyrok za kradzież z włamaniem, ponownie pojawił się w domu Gabrysiaków i zastał samą córkę Gabrysiak, Marysię, którą zaczął torturować, mordując młodą nastolatkę. Gdy do mieszkania weszła jej matka, zamordował i ją^[3].

Aleksandra Gabrysiak i jej córka zostały pochowane na elbląskim cmentarzu komunalnym Dębica (sektor XIV rząd 18 nr grobu 5)^[4][5].

Zabójcę Gabrysiak skazano na karę śmierci, będąc ostatnim skazanym na taką wysoką karę, ale później zmieniono wyrok na karę dożywotniego pozbawienia wolności^[3], w związku z tym mógł po 25 latach starać się o warunkowe przedterminowe zwolnienie^[2]. Wspominając to, Brzoskowski orzekł, że nie żałuje tego co zrobił^[3][2].

6 lutego 2023 w 30 rocznicę śmierci Aleksandry Gabrysiak, biskup elbląski Jacek Jezierski podczas eucharystii w elbląskim hospicjum im. Aleksandry Gabrysiak, ogłosił o rozpoczęciu dzień wcześniej jej procesu beatyfikacyjnego^[6][7]. W czerwcu 2024 wydano edykt ogłaszający oficjalne rozpoczęcie procesu wyniesienia na ołtarze polskiej lekarki^[8]. Proces beatyfikacyjny Aleksandry Gabrysiak rozpoczął się 26 października 2024 w Wyższym Seminarium Duchownym Diecezji Elbląskiej w Elblągu^[9]. Odtąd przysługuje jej tytuł Służebnicy Bożej. Powołano trybunał beatyfikacyjny w następującym składzie:

• ks. dr Piotr Fiałek – delegat biskupa
• s. dr Miriam Maria Bilska CSSJ – promotor sprawiedliwości
• s. Ortolana Helena Golańska CSC – notariusz.

Postulatorem procesu został ksiądz Marcin Pinkiewicz^[10].

• Ustanowiono coroczną nagrodę Okręgową Izby Lekarskiej jej imienia
• Jej imieniem nazwano Hospicjum w Elblągu oraz ulice w Gdańsku
• W Sanktuarium Matki Bożej Bolesnej Królowej Polski w Kałkowie-Godowie postawiono pomnik ku jej czci^[1].